|
|
در دو روز اول پس از وضع حمل بايد زائو غذاهاى ساده مانند يک سوپ مغذى و غنى با محتوياتى از آرد، تخممرغ، کمپوت و امثال آن تناول نمايد. پس از آن ديگر احتياجى بهدستور غذائى خاصى نخواهد بود.
|
|
يک غذاى متنوع و مقوى را همانطور که قبلاً خانم به آن عادت داشته با سبزيجات فراوان و سالاد توصيه مىکنيم. زائو بايد کم کم به ميوه عادت کند. ميوه ممکن است خام و يا بهصورت پخته مصرف شود اما در هر حال بايد رسيده باشد. هر زائو معمولاً داراى اشتهاء خوبى است. بهتر است غذا را با لقمههاى کوچک مکرر صرف نمايد، نه با مقدار زياد در دفعات کم.
|
|
به وعدههاى غذاى صبحانه و ناهار و شام دو سه وعده غذائى که عبارت از يک ليوان شير، يک قطعه نان و کره و ميوه و مانند اينها باشد، بايد اضافه کنيم. البته از غذاهاى سنگين و نفخآور مانند: گوشت خوک، کلم تخمير يافته، انواع کلم، نخود، لوبيا، نان سياه تازه و بهطور کلى غذاها و نوشيدنىهاى يبوستآور مانند: شکلات، کاکائو و يا ديگر غذاها که سابقاً هم با خانم سازگار نبوده است، بايد پرهيز نمايد. اگر خانم مايل نيست در هفتهٔ زايمان ناراحتى معده و رودهٔ خود را فراهم سازد، بهتر است براى رفع تشنگى، سوپ، قهوهٔ سالت، آب ميوه، آب معدنى و يا شير بنوشد. معمولاً بعد از وضع حمل يبوست عارض مىگردد، تنقيه اگر با دستهاى ماهرى انجام نشود خطرناک است (ميکروب در واگينا نفوذ مىکند) بهتر از همه خورددن مسهل است. به خانمهائى که قبلاً دچار يبوست نبودهاند، کمپوت سيب و آلوى خيسانده کمک مىکند. اگر مسهل لازم بود بايد از نوع ملايم استفاده شود، چنانچه مؤثر نبود، روغن کوچک را مىتوان بهعنوان مسهل خورد. گاهى ممکن است روغن کوچک توليد اسهال کوتاهى بنمايد، که اين براى زائو بسيار ناراحت کننده است. عوارض جنبى اسهال نيز باعث کم شدن مقدار شير مىگردد، که اين نيز نامطبوع است. بنابراين در مورد مصرف روغن کرچک بايد محتاط بود.
|
|
|
در هفتهٔ اول زايمان، ادرار زائو زياد مىشود، اما غالباً زائو وقتى مثانه پُر است احساس تخليهٔ آن را نمىکند، چون فشارى که در هنگام انجام زايمان بر آن وارد شده، هنوز بهبود نيافته است. براى تخليهٔ مثانه بايد اقدام شود والآ خطر بند آمدن ادرار همراه با تب، نزله مثانه و چرکى شدن کليهها وجود دارد. گذاردن کيسهٔ آب گرم روى شکم، بخار آب جوش در لگن که خود زائو با احتياط مدتى روى آن بنشيند، بايد آزمايش شود. ممکن است نتيجهٔ لازم حاصل گردد.
|
|
اگر آزمايشات نتيجهاى نداشت، بايد طبيب يا قابله مثانه را تخيله کنند. آنها بايد در نهايت پاکيزگى عمل نمايند.
|
|
|
اکثر زائوها زياد عرق مىکنند اين دليل بر هيچگونه بيمارى نيست. اگر مقدار عرق خيلى زياد باشد لازم است لباسهاى زير مکرراً تعويض گردد، و با حولهٔ کوچکى که با آب گرم مرطوب شده باشد بدن شستشو شود. هنگام تهويهٔ هواى اطاق که هر روز بايد انجام شود. زائو بايد به خوبى پوشانده شود تا از سرما خوردن محفوظ بماند. چون بهعلت عرق زياد بيش از مواقع ديگر حساس و مستعد مىباشد. بنابراين بايد زياد مواظب بود.
|
|
بهمنظور پيشگيرى از خطر ورود ميکروب به داخل واگينا، از اندازهگيرى با گذاردن درجه زير بغل، ميزان حرارت بدن سنجيده شود. حداکثر حرارت بدن ۳۷ درجه مىباشد. فقط در دوازده ساعت اول پس از وضع حمل ممکن است چند دهم حرارت بدن اضافه باشد که آن را بايد بىاهميت انگاشت.
|
|
هچنين در هنگام ظهور شير گاهگاهى ممکن است کمى درجهٔ حرارت بالا رود که آن نيز جائى براى نگرانى ندارد. هر نوع افزايش و بالا رفتن حرارت بدن بيمارى تلقى مىشود، و علت آن را پزشک بايد کشف نمايد، و مبارزه عليه آن را شروع کند.
|
|
پس از استفاده از يک خواب مفيد و عميق، بهتر است بگوئيم پس از اولين خواب، براى بعضى از زائوها بىخوابى پيش مىآيد. در اين موقع بدون ترديد و درنگ مىتوانند از داروهاى خوابآور ملايم کمک بگيرند. آنها که با قرص و داروهاى شيميائى ميانهاى ندارند، از سنبلالطيب دم کرده بهعنوان داروى خوابآور ملايم استفاده نمايند. يک لقمه غذا بلافاصله قبل از رفتن به بستر خواب، بعضى اوقات اثر خوبى دارد. بعد از چندى، برنامهٔ خواب خود به خود منظم مىشود، بنابراين زائو نبايد در مورد معتاد شدن داروى خوابآور بينديشد و هراس داشته باشد.
|
|
|
در زمانهاى گذشته، تخت نوزاد هميشه در کنار تختخواب مادر قرار داشت. بعدها در کلينيکها و زايشگاههاى مدرن، طفل را بهصورت جدى از مادر جدا کرده و او را در اطاق مخصوص اطفال جاى دادند، و فقط هنگام شير دادن او را نزد مادر متنقل مىکردند. اين کار اضطراب و نگرانى را از اين جهت از مادر سلب مىکرد: چون غالباً به هر جنبش کودک مادر نگران مىشود، و بىجهت مضطرب و دل واپس مىگردد. اما اين جدائى مادر و طفل منطقى نيست. امروز باز به اين نتيجه رسيدهاند که کودک را نزد مادر بگذارند، اما بايد به اين موضوع هم توجه داشت که ملاقات کنندگان زياد به طفل نزديک نشوند، نوزاد را نبايد نا آرام ساخت. همواره بايد مواظب بود که از سرما و گرما حفظ شود. گاهى از طرف عيادت کنندگان ميکربهاى به ظاهر بىضرر سرما خوردگى و ذکام معمولى ساده ممکن است حيات کودک را به مخاطره اندازد، زيرا گرفتگى بينى مانع تنفس از راه بينى شده و در نتيجه شير خوردن طفل را مشکل مىکند، و او از خوردن شير خوددارى مىنمايد. در هر حال اين بيمارى براى نوزاد فوقالعاده خطرناک خواهد بود.
|
|
|
ملاقات را تا پس از گذشت سه روز از وضع حمل جايز نمىدانيم. پس از آن هم بايد سعى شود که نوزاد را از عيادت کنندگان دورنگاه داريم. ملاقات با مادر نيز نبايد زياد به طول انجامد. هنگام شيردادن نبايد کسى را به اطاق راه داد، زيرا مادر جوان هنوز در شير دادن به طفل تجربهٔ کافى ندارد، و براى خوب آموختن آن تلاش مىکند. واضح است حضور ديگران موجب مزاحمت او خواهد بود.
|
|
اجازه مىخواهم که چند توصيه در اينجا به عيادت کنندگان بنمايم: از صحبتهائى که باعث هيجان و اضطراب زائو مىشود بايد اجتناب ورزيد. از اخبار تأثرآور و نگرانکننده نيز نبايد سخن گفت. بلکه بايد سعى نمود که او را از تخيلات و افکار حزنآور دور کرد، و براى انجام اين هدف از چيزهاى خوشحالکننده و مفرح بايد صبحت نمود. بسيارى از ملاقاتکنندگان دربارهٔ پرستارى نوزاد و پند و اندرز مىدهند و اين را مفيد مىدانند. دستهاى از خانمهاى مسن از داستانهاى قديم و خرافاتى بودن اساس سخن مىرانند. اين نوع سخنها موجب خستگى روح و جسم مادر جوان مىگردد و افکار وى را مختل مىنمايد؛ اما زائو بايد اين سخنان حکمت آميز! را از يک گوش بشنود و از گوش ديگر خارج نمايد! خانم بهتر است به راهنمائىها و گفتار قابله که هر روز او را ملاقات مىکند گوش کرده و ترتيب اثر بدهد و همچنين نصايح يک مادر حقيقتاً عاقل و يا دوست مجرب را پذيرفته و بهکار بندد.
|
|
اکنون مادر روز به روز روحاً و جسماً تازهتر و با نشاطتر مىشود و مىبيند مسائلى که در اوايل به او هجوم مىآوردند، حالا تقريباً همه حل شده است.
|
|
|
اين يک رسم قديمى است که زائو را با دست خالى ملاقات نمىکنند. تقريباً همه گل مىآورند. آوردن گل مادر را خوشحال مىکند، اما مقدار زياد آن هم بدون جلوه خواهد شد. گاهى هديههاى مناسب ديگر بيش از گل مطبوع واقع خواهد شد، مثلاً يک چيز کوچک مخصوص نوزاد، يا براى وقتى که بزرگتر شد. ضمناً خوراکىها هميشه مناسبتر و بهجا هستند.
|