ای پسر این رخ به آفتاب درافکن

ای پسر این رخ به آفتاب درافکن		باده‌ی گلرنگ چون گلاب درافکن
صبح علم بر کشید و شمع برافروخت		جام پیاپی کن و شراب درافکن
شاهد سرمست را ز خواب برانگیز		سوخته‌ی عشق را رباب درافکن
گرچه شب اندر شکست ماه بلند است		باده‌ی خوش آمد به ماهتاب درافکن
گل بشکفت و دلم ز عشق تو برخاست		چند نشینی به بند و تاب درافکن
مست خرابیم جمله نعره زنانیم		نعره درین عالم خراب درافکن
چند ازین نام و ننگ و زهد و ز تزویر		توبه کن از توبه دل بتاب درافکن
گر دل عطار را عذاب غم توست		گو دل او غم ازین عذاب درافکن