دیدن

وجود اشيائى که نوزادان بتوانند به آنها نگاه کنند، يکى از منابع عمدهٔ ايجاد انگيزش در آنها است، به‌ويژه هنگامى که به‌علت کوچکى بسيار قادر به در دست گرفتن اشياء نيستند.

تا کنون چنين گمان مى‌کردند که نوزادان کلاً قادر به ديدن نيستند، اما اکنون ثابت شده است که آنها اين توانائى را دارند اما فقط اشيائى را مى‌بينند که در فاصلهٔ ۲۵ سانتى‌مترى آنها و به‌صورت دوبُعدى باشد. در عين‌حال به رنگ‌هاى بسيار روشن هم واکنش نشان مى‌دهند. در حدود شش ماهگى است که مى‌توانند تقريباً به خوبى بزرگترها را ببينند و نيروى ديدن آنها به نيروى ديد بزرگسالان نزديک مى‌شود.

[قبل از اينکه نوزادان بتوانند اشياء را در دست بگيرند] مى‌توانيم با قرار دادن اشياء فراوان در معرض ديد آنها، يکى از مهمترين محرک‌ها را براى آنها فراهم آوريم. اين کار، هم آنها را سرگرم مى‌کند و هم آنها را کمک مى‌کند که اشخاص و اشياء را بشناسند و حس بينائى خود را با تمرين و تقويت عضلات مربوط به آن بهبود بخشند.