خسیس

مردى بود، خيلى خسيس. روزى از روزها خواست مهمانيِ سى نفرى بدهد. سى تا بادنجان خريد و به زن خود داد و گفت:

ـ سى تا مهمان دارم، اين سى تا بادنجان را بگير و خورش درست کن، اگر يک دانه آن‌را خوردي، نخوردي!

زن گفت:

ـ باشد، قبول!

زن بادنجان‌ها را سرخ کرد اما نتوانست جلو هوس خود را بگيرد که يکى را نخورد و بالاخره يکى از بادنجان‌هاى سرخ‌شده را خورد.

شوهر او از بيرون آمد و يکراست سراغ بادنجان‌ها رفت، آنها را شمرد و متوجه شد يک بادنجان کم است، با ناراحتى گفت:

ـ اى زن! يکى از بادنجان‌ها کم است.

زن جواب داد:

ـ هوس به جانم افتاد، يکى را خوردم.

شوهر گفت:

ـ پس منم مردم!

با غيظ رفت توى اتاق، افتاد و بلند نشد.

مهمان‌ها آمدند و گفتند!

ـ حاج‌آقا کو؟

زن گفت:

ـ سر او درد مى‌کند توى آن اتاق افتاده است.

سپس زن بالاى سر شوهر خود رفت و گفت:

ـ مرد بلند شو، مهمان‌ها آمدند و سراغت را مى‌گيرند.

شوهر گفت:

ـ آن بادنجان کو؟

زن گفت:

ـ من خوردم!

مرد گفت:

ـ پس منم مردم!

مهمان‌ها به سراغ حاج‌آقا در اتاق ديگر رفتند و گفتند:

ـ اى حاج‌آقا ما مهمان توئيم، از جا بلند شو!

مَرد جوابى نداد و خودش را به مُردن زد. مهمان‌ها يقين کردند که او مُرده است. سراغ تابوت رفتند. در غياب آنها زن به حاج‌آقا گفت:

ـ اى مرد از جايت برخيز! مهمان‌ها رفتند تابوت بياورند!

گفت:

ـ بادنجان کو؟

زن جواب داد:

ـ من خوردم!

مرد گفت:

ـ پس منم مُردم!

مهمان‌ها تابوت را توى حياط خانه آوردند که باز زن گفت:

ـ بلند شو! الان تو را توى تابوت مى‌گذارند.

شوهر گفت:

ـ بادنجان کو؟

زن گفت:

ـ من خوردم

مرد گفت:

پس منم مُردم!

او را در تابوت گذاشتند و به مرده‌شوى‌خانه بردند. زن بالاى سر او آمد و گفت:

ـ اى مرد تو را مى‌خواهند بشويند!

گفت:

ـ آن يک بادنجان کو؟

زن جواب داد:

ـ من خوردم

مرد گفت:

ـ پس منم مُردم!

وقت چال کردن او شد. زن به او گفت:

ـ اى مرد! مى‌خواهند چالت کنند!

گفت:

ـ آن يک بادنجان کو؟

زن او جواب داد:

ـ من خوردم!

مرد گفت:

ـ پس منم مُردم!

او را توى چالهٔ قبر گذاشتند و سنگ لَحَد روى چالهٔ قبر قرار دادند و خواستند که روى او خاک بريزند که زن گفت:

ـ اى مرد! اى حاج‌آقا، براى آخرين بار مى‌گويم؛ از جا برخيز و از اين‌کار دست بردار!

گفت:

ـ آن بادنجان کو؟

گفت:

ـ من خوردم!

مرد جواب داد:

ـ پس منم مردم!

زن عصبانى شد و گفت:

ـ معطل نکنيد، روى آن خاک بريزيد!

ـ خسيس

ـ افسانه‌هاى شمال ـ ص ۵۷

ـ گردآورنده: سيدحسين ميرکاظمى

انتشارات روزبهان ـ چاپ اول سال ۱۳۷۲

(به نقل از فرهنگ افسانه‌هاى مردم ايران ـ جلد چهارم ـ على‌اشرف درويشيان و رضا خندان).