برداشتن طحال برای مرحله‌بندی بیماری هوجکین

سيستم مرحله‌بندى که براى تقسيم‌بندى بيمارى هوجکين به‌کار مى‌رود، در جدول آمده است.

بيماران دچار بيمارى مرحلهٔ IV واضح يا نشانه‌هاى عمومى نياز به شيمى‌درمانى دارند و از لاپاراتومى سودى نمى‌برند. بيماران با پرکارى طحال کانديداى لاپاراتومى براى مرحله‌بندى بيمارى به‌شمار مى‌روند. بيماران دچار بيمارى مرحلهٔ IIIA محل بحث هستند، چرا که در اين گروه معمولاً نياز به شيمى‌درمانى است و کاربرد برداشتن طحال مشخص نيست.

جدول مرحله‌بندى بيمارى هوجکين

	مرحله(۱)				تعريف
	0				هيچ بيمارى قابل تشخيصى بد‌دنبال بيوپسى همراه با برداشتن بافت مشکوک وجود ندارد.
	I				يک گره لنفى غيرطبيعى
	II				دو يا چند گره لنفى غيرطبيعى مجزا، محدود به يک‌طرف ديافراگم
	III				بيمارى در هر دو طرف ديافراگم ولى محدود به گره‌هاى لنفى، طحال يا حلقهٔ والدير
	IV				درگيرى استخوان، مغزاستخوان، پارانشيم ريه، پلورا، کبد، پوست، دستگاه گوارش، دستگاه عصبى مرکزى، کليه يا اندام‌هاى ديگرى به‌جز گره‌هاى لنفى، طحال يا حلقهٔ والدير

(۱). تمام مراحل براساس عدم وجود (A) يا وجود (B) نشانه‌هاى سيستميک به زيرگروه‌هائى تقسيم مى‌شوند.

بيماران لنفوم غير هوجکين نيازى به لاپاراتومى براى مرحله‌بندى ندارند.

لاپاراتومى براى مرحله‌بندى شامل برداشتن طحال، بيوپسى کبد و کاوش کامل شکم با بيوپسى وسيع از گره‌هاى لنفى پورتال - سلياک، ايليوفمورال و اطراف آئورت و هر گره لنفى ديگرى که در لنفانژيوگرافى يا مشاهدهٔ ماکروسکوپى غيرطبيعى به‌نظر برسد، مى‌شود. برداشتن طحال، علاوه بر اطلاعات تشخيصى که به‌دست مى‌دهد، تحمل شيمى‌درمانى را نيز در بيماران دچار پرکارى طحال افزايش مى‌دهد. از آسيب ناشى از پرتوتابى به کليهٔ چپ و ريه اجتناب مى‌شود، چرا که طحال نيازى به پرتوتابى ندارد.