روش پناهی

روش پناهى بدين صورت عمل مى‌کند که در ابتدا باعث مى‌شود منطقه جهت تجديدحيات آماده گردد. در مرحلهٔ ايجاد برش آمادگى باعث مى‌شود که تاج بهترين درختان از مزاحمت‌هاى اطراف آزاد شود و امکانات ريزش بذر مرغوب فراهم شود. زمانى که سال بذردهى فرا برسد به برش بذرافشانى مى‌رسد. با خارج ساختن چوب‌هاى قطع شده خراش لازم در جنگل به‌وجود مى‌آيد و اين مسأله موجب مى‌شود که بذور ريخته شده بر روى زمين بستر مناسبى جهت جوانه‌زدن پيدا کنند، برش‌هاى نوردهى باعث تابيدن نور کافى به‌داخل توده مى‌شود به‌طورى که جوانه‌زدن پيدا کنند، برش‌هاى ذکر شده باعث به‌وجود آمدن تودهٔ انبوهى از نهال‌هاى جوان خواهد شد. برش‌هاى ذکر شده باعث به‌وجود آمدن تودهٔ انبوهى از نهال‌هاى جوان مى‌شود که اين نهال‌ها از بذور درختانى که در يک ‌سال بذردهى به زمين ريخته‌اند حاصل شده است و همگى هم‌سال مى‌باشند. نظر به اين که گونه راش در سال‌هاى اوليه زندگى خود سايه را خوب تحمّل مى‌کند و در مقابل آزاد شدن بعدى مقاومت دارد، لذا در روش پناهى اين گونه مى‌تواند به‌خوبى زادآورى نمايد. درخت نوئل در روش پناهى نتيجهٔ مناسبى از نظر تجديدحيات نخواهد داشت و آن به‌سبب تاريکى بيش از حد توده در سال‌هاى اوليهٔ رشد آن است. براى نراد عمل باز کردن توده خيلى سريع است. هر دو گونهٔ اخير اکثراً با وجود گونهٔ راش محکوم به‌فنا خواهند بود. تجربيات مشابه باعث ناراحتى بسيارى از مسئولان جنگل مى‌گردد. مادامى که آنها به‌تدريج و يا با شدت زياد باعث نفوذ نور به داخل جنگل گردند که اين مسأله ممکن است در اثر تنک کردن ايجاد گردد، که خود راهى است به سوى يک نوع روش پناهى در نتيجه باعث ظهور مقدار متنابهى راش خواهد شد. در صورتى که چنين وضعى پيش آيد آن را راش‌زدگى (Verbuchung) مى‌نامند و اين موضوع نشان‌دهندهٔ اشکال در جنگل‌دارى و مديريت آن منطقه است.