استانداردهای تهویه

مفهوم نوين تهويه نه تنها جانشين کردن هواى تازهٔ بيرون به‌جاى هواى تباه شدهٔ درون اتاق‌ها است، بلکه مراقبت از کيفيت هواى وارده را از نظر گرما، رطوبت و خلوص آن را هم در نظر دارد تا محيط زيست طورى باشد که از نظر گرمائى راحت، و بدون خطر آلودگى به عفونت‌ها باشد.

استانداردهاى تهويه

تعيين استانداردهاى ثابت براى تهويه کارى بس دشوار است. بيشتر استانداردهاى تهويه بر پايهٔ کارسازى آن در از بين بردن بوى بدن است.

۱. فضاى کافى:

کارشناسان مختلف براى تعيين حداقل هواى لازم براى هر نفر رقمى بين سيصد تا سه هزار فوت مکعب را پيشنهاد کرده‌اند. علت گستردگى دامنهٔ حداقل هواى لازم توسط آقاى ‌De Chaumont که سه هزار فوت مکعب را پيشنهاد کرده چنين اعلام شده؛ مشاهده شده است تا هنگامى که مقدار دى‌اکسيد کربن حاصله از تنفس به دو قسمت در ده هزار قسمت هوا نرسيده باشد، هواى اتاق تازه به‌نظر مى‌رسد و متفاوت با هواى بيرون احساس نمى‌شود. به فرض آنکه هر شخص متوسط در هر ساعت با بازدم خود ۶/۰ فوت مکعب دى‌اکسيد کربن دفع کند و ۲ در ده‌هزار دى‌اکسيد کربن در هوا به‌عنوان ناخالصى مجاز در نظر گرفته شود، شش دهم بخش بر دو ده‌هزارم يا سه هزار فوت مکعب هوا براى هر شخص در حال آرامش در هر ساعت لازم خواهد بود. اين استاندارد تهويه تاکنون رعايت نشده است.

۲. تغيير هوا:

اکنون ثابت شده که فرضيهٔ دى‌اکسيد کربن به‌طور کامل درست نيست زيرا حتى اگر Co2 موجود در هوا تا پنج درصد افزايش يابد و اکسيژن موجود در هوا تا هجده درصد کاسته شود، تا زمانى که نيروى خنک‌کنندگي هوا مطلوب باشد، اثر زيان‌بار ندارد. تغيير هوا مهم‌تر از حجم فضاى لازم براى تنفس است. توصيه مى‌شود که در اتاق‌هاى مسکونى در هر ساعت دو تا سه بار هواى اتاق عوض شود، در اتاق کار و گردهمائى‌ها بايد چهار تا شش‌بار هواى اتاق تعويض شود. اگر هواى اتاق چندين‌بار بيشتر تغيير داده شود (مثلاً شش بار در هر ساعت) ممکن است سبب خشکى پوست شود و بايد از آن پرهيز کرد. بر پايهٔ اين نظريه اينک براى هر نفر هزار تا هزار و دويست فوت مکعب فضا را کافى به‌شمار مى‌آورند. شمار دفعات تغيير دادن هوا از بخش کردن جمع هواى لازم براى اتاق بر ظرفيت اتاق برحسب فوت مکعب به‌دست مى‌آيد.

۳. سطح لازم:

مساحت لازم براى هر نفر حتى از فضاى لازم هم مهم‌تر است. اگر بلندى اتاق بيش از ده تا دوازده پا باشد از نظر تهويه ناکارآمد است زيرا ماحصل تنفس بيشتر در سطح پائين‌تر جمع مى‌شود. از اين‌رو به هنگام محاسبه‌ٔ فضاى لازم بلندى بيش از ده تا دوازده پا به حساب نمى‌آيد. بهينه مقدار سطح لازم براى هر شخص بين پنجاه تا صد فوت مربع است.