هنگامى که منابع متعدد صوتى متعادل مىشوند، در واقع شدت نسبي، وضوح، کيفيت، اندازه، پرسپکتيو و نسبت صداهاى مستقيم به صداهاى غيرمستقيم نيز تنظيم مىشود. صدابردار با دو شکل از تعادل صدا روبرو است:
|
|
|
در اين حالت صدابردار توالى منابع صوتى را تنظيم مىکند؛ يعنى اطمينان مىيابد که صداى يک نفر بلندتر يا آرامتر از صداى ديگرى نباشد، که موسيقى يا آثار صوتى زمينه متناسب با گفتار برنامه باشند، که ساير منابع صوتى (فيلم) با صداى استوديو همگون باشد. (معمولاً براى اين کار آزمايش سطح صدا قبل از شروع برنامه ضرورى است.)
|
|
|
اين نوع تعادل صوتى شامل تجمع و ترکيب منابع صوتى متعدد است. روشهاى رايج طبق سليقههاى شخصي، تنوع منابع صوتي، آکوستيک و نتيجهٔ حاصله متغير خواهند بود.
|
|
بهطور کلى دو نظريه در زمينهٔ دستيابى به تعادل صدا در حالت تنوع منابع صوتى وجود دارد.
|
|
۱. استقرار ميکروفن انفرادى در موضع مطلوب براى صدابردارى
|
|
۲. استقرار چند ميکروفن که هر يک بخشى از محدودهٔ شنوائى را مىپوشانند و سپس ترکيب صداهاى آنها با يکديگر.
|
|
در روش تکميکروفنى از يک ميکروفن کاملاً حساس استفاده مىشود (معمولاً ميکروفن همهجهتي). اين روش داراى مزيتى هنرى است: عدهاى معتقد هستند که در اين روش تعادل صدا بهتر از زمانى که صدابردار از چند ميکروفن براى صدابردارى استفاده کند بهدست مىآيد. از نظر فني، گفته مىشود که در اين روش از گنگبودن کيفيت صدا که ناشى از دريافت صدا توسط چند ميکروفن ــدر روش چند ميکروفنىــ است جلوگيرى مىشود (واپيچيدگى فاز). همچنين در اين روش از تغييرات کاذب پرسپکتيو صدا اجتناب مىشود؛ تغييراتى که در صدابردارى منابع صوتى قوى با ميکروفنهاى انفرادى و قراردادن ساير منابع در زمينهٔ صدا بهوجود مىآيد.
|
|
در روش چند ميکروفني، برداشت طبيعى ما از خصوصيات کيفى يک منبع صوتى تا حدود زيادى از حالت شنوائى دو - شنوائى ناشى مىشود و اختلاف زمانى که بين دريافت صدا توسط هر گوش وجود دارد به اين ارزيابى کمک مىکند. طبق نظر طرفداران روش چندميکروفني، اين کيفيت را نمىتوان در صدابردارى با يک ميکروفن بهدست آورد. همچنين بهندرت امکان يافتن موضع مناسب ميکروفن براى تعدادى منابع صوتى ــبا کيفيت و خصوصيات مختلفــ وجود دارد.
|
|
بههر حال، انتخاب عجولانهٔ هر يک از اين روشها کار عاقلانهاى نيست. شرايط محيط، نوع صدا و سليقههاى شخصى بدون شک در امر قضاوت مؤثر هستند.
|