|
|
|
|
از هنرمندان سدهٔ يازده هجرى است.
|
|
|
از کاغذبران سدهٔ يازده هجرى است.
|
|
|
متخلص به 'ماهر' از کاغذبران سدهٔ دوازدهم
هجرى است. از آثار او نمونهاى در
دست نيست.
|
|
|
ميرزا محمدعلى قوچانى معروف به
سنگلاخ از چهرههاى بىنظير سدهٔ
سيزدهم هجرى است. وى رقم آثار خود را
با واژههاى بسيار زياد و عجيبى
مىزده است. مثل ابوالبشر،
روشنضمير، رفته به سر و .... از
تأليفات وى مجمعالاوصاف و تذکرهٔ
خوشنويسان است.
|
|
وى هنرهاى بسيار از جمله
قطاعى و خوشنويسى هفت قلم داشته
است.
|
|
|
از کاغذبران چيرهدست و استاد سدهٔ
سيزدهم هجرى است. نمونههاى
فراوانى از آثارش برجاى مانده است.
قطعهاى از آثار او در موزهٔ
هنرهاى تزئينى تهران است. او در اين
رشته مهارت و استادى تمام داشته
است.
|
|
|
از هنرمندان معروف سدهٔ سيزدهم
هجرى است. وى در خوشنويسي، صحاف،
معرّقسازي، تذهيب، سوخت، ساخت
جواهر قرمزدانه و کاغذبرى استاد
بود. دقت دست او چنان بود که
مىتوانسته يک برگ کاغذ نازکى را
از ميان بريده دو پوسته کند. کتيبهٔ
سردر مسجد رکنالملک به خط اوست. در
تعمير کتيبههاى مشهد و سردر
مدرسهٔ چهارباغ اصفهان نيز از خط
او استفاده شده است.
|
|
|
|
|
تعداد زيادى از آثار وى در
مجموعهٔ خصوصى دکتر حسين آزاد، در
پاريس وجود دارد.
|
|
| ميرزا حبيبالله نظام
افشار
|
|
از کاغذبران معروف قرن
سيزدهم هجرى است.
|
|
|
شاهزاده مسعود ميرزا ظلالسلطان،
فرزند ناصرالدينشاه قاجار بود.
|
|
|
از کتيبهنگاران و کاغذبران استاد
سدهٔ چهاردهم هجرى است.
|
|
|
متخلص به فرخ از کاغذبران سدهٔ
چهاردهم هجرى است.
|
|
|
از آخرين کاغذبران قرن چهارده هجرى
است
|
|
|
از خوشنويسان و قطعهسازان و
کاغذبران نيمهٔ اول سدهٔ چهاردهم
هجرى است. او هنرمند با ذوقى بوده که
در خوشنويسى انواع خطوط و کاغذبرى
مهارت داشته. وى در ميان درويشها
به نصرت عليشاه معروف بوده، قطعات
زيادى از او در مجموعهها و
خانوادهها موجود است. يک قطعه خط
گلزار بزرگ در موزهٔ هنرهاى
تزئينى در تهران، از وى وجود دارد.
اما از هنر کاغذبرى وى تنها يک قطعه
در دست است، که در آلبومخانهٔ کاخ
گلستان است.
|
|
|
اين هنرمند خوشنويس و کاغذبر و صحاف
در نيمهٔ سدهٔ چهاردهم هجرى فعال
بوده است.
|
|
از هنرمندان کاغذبر که
ناشناختهاند و تنها نامشان باقى
است و برخى آثارشان، مىتوان محمد
صادق، ناصرالصنايع بلخي، سيدعلي،
عبدالحسين هزار جريبي، محمدصالح و
احمدالحسيني، را نام برد.
|