پنجشنبه, ۱۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 2 May, 2024
مجله ویستا

گر مردی خویشتن ببینیم


گر مردی خویشتن ببینیم    اندر پس دوکدان نشینیم
دیگر نزنیم لاف مردی    وز شرم ره زنان گزینیم
کاری عجب اوفتاده ما را    پیمانه‌ی زهر و انگبینیم
تا زهر چو انگبین نگردد    یک ذره جمال او نبینیم
سر رشته‌ی دل ز دست دادیم    کین چیست که ما کنون درینیم
ای ساقی درد درد در ده    کامروز ورای کفر و دینیم
ما در ره یار سر ببازیم    وانگه پس کار خود نشینیم
آبی در ده صبوحیان را    کز عشق به سینه آتشینیم
صبح رخ او پدید آمد    ما جمله صبوحیان ازینیم
ما مستانیم و همچو عطار    از مستی خویش شرمگینیم


همچنین مشاهده کنید