بیماری‌های عدس

الف- پژمردگى آوند: پژمردگى آوند با نام پژمردگى حقيقى نيز شناخته مى‌شود و يکى از مهم‌ترين بيمارى‌ها در عدس در سراسر جهان مى‌باشد. افزايش درجه حرارت منجر به تشديد بيمارى مى‌شود. اين بيمارى به‌وسيلهٔ قارچFusarium oxysporum، توليد مى‌شود. مواد سمى توليد شده توسط عامل اين بيمارى مسئول پژمردگى است. اگر چه پژمردگى يک بيمارى خاکزى است اما عامل آن را بر روى بذر نيز مشاهده کرده‌اند. علائم آن کوتوله‌گي، کوچک‌شدن برگ، آويخته‌گى برگ و بالاخره مرگ است. ريسه‌هاى قارچ مولد اين بيمارى را در آوندهاى چوبى ريشه و ساقهٔ گياهان آلوده مى‌توان مشاهده کرد.

استفاده از منگنز و روى در خاک يا خيس کردن بذر قبل از کاشت منجر به کاهش بيمارى مى‌شود. عدس‌هاى ۲۱ روزه از خود موادى ترشح مى‌کنند که از جوانه‌زنى اسپورهاى قارچ مذکور جلوگيرى مى‌کند، احتمالاً به‌همين علت است که اين بيمارى در گياهانى که بيشتر از ۳ هفته عمر دارند کمتر ديده مى‌شوند.

مواد شيميائى مورد استفاده براى ضدعفونى بذرها بيمارى را به حداقل خود کاهش مى‌دهد. براى ضدعفونى بذرها از تيرام+ براسيکول به ميزان ۵/۲ گرم براى هر کيلوگرم بذر استفاده مى‌شود.

ب- پوسيدگى يقه: خسارات زيادى توسط اين بيمارى در عدس به‌وجود مى‌آيد. عامل آن نيز قارچ Corticium rolfsii مى‌باشد معمولاً برگ گياهان آلوده پژمرده و رنگ‌پريده است، يک چنين گياهانى خشک شده و از بين مى‌رود.

در محل آلودگى ريسه‌هاى پنبه مانند سفيدرنگ قارچ مشاهده مى‌شود. پوسيدگى يقه در رطوبت و درجه حرارت بالا افزايش مى‌يابد. گياه در مرحلهٔ گياهچه‌اى حساس‌تر بوده و با افزايش عمر مقاوم‌تر مى‌شود. ضدعفونى بذر با تيرام+ براسيکول به ميزان ۵/۲ گرم در هر کيلوگرم بذر مفيد است. از ديگر بيمارى‌هاى قارچى عدس مى‌توان از پوسيدگى ريشه نام برد که به‌وسيلهٔ عوامل متعددى توليد مى‌شود. هم‌چنين بيمارى زنگ که يکى از بيمارى‌هاى مهم شاخ و برگ است. عامل اين بيمارى Uromyces fabae بوده که چرخهٔ زندگى خود را بر روى گياه عدس کامل مى‌کند. استفاده از سم و تابل گوگرد بر روى آن مؤثر است.

ج- بيمارى‌هاى ديگر عدس نيز عبارتند از سفيدک پودري، سفيدک دروغين، آلترناريا، آنتراکنوز، همچنين ديگر بيمارى‌هائى که به‌وسيلهٔ باکترى و ويروس در آن ايجاد مى‌شود.