برداشت

به غير از مناطقى در آمريکاى شمالى و جنوبى و بخش‌هائى از اروپا و شوروى در اکثر نقاط جهان عدس با دست برداشته مى‌شود و لذا در بسيارى از کشورهائى که روش توليد سنتى بوده و هزينهٔ کارگر افزايش يافته است نياز به مکانيزه کردن توليد عدس چشم‌گير است طبق برآورد اقتصادى انجام شده در سوريه ۷۹-۱۹۷۸، ۶۰ درصد هزينه توليد عدس مربوط به هزينه کارگرى برداشت آن بوده است.

مشکل عمده، کوتاه بودن دورهٔ رسيدگى و برداشت گياه است. برداشت زودتر از موعد باعث چروکيدگى بذر مى‌شود، زيرا بذرها به‌طورکامل پر نشده بوده‌اند، حال آن که تأخير در برداشت باعث ريزش غلاف‌ها و کاهش محصول مى‌شود.

مشکلات استفاده از کمباين عبارت است از:

۱- مشکل برداشت و برش گياه، مخصوصاً در خاک‌هاى سنگلاخي، عدس عموماً کوتاه است و به‌ندرت از ۴۰ الى ۴۵ سانتى‌متر بلندتر مى‌شود و در نزديک سطح زمين هم غلاف توليد مى‌کند. ورس کردن گياه نيز مشکل را افزايش مى‌دهد.

۲- بقاياى گياه، کاه و کلش و غلاف‌ها منبع غذائى با ارزشى براى دام مخصوصاً در غرب آسيا به شمار مى‌روند.

۳- دورهٔ کوتاه برداشت گياه

مرحلهٔ مناسب کشيدن يا بريدن گياه با دست هنگامى است که رطوبت بذرها حدود ۳۰ درصد باشد و اين رطوبت براى به‌کارگيرى کمباين بايد ۱۲ تا ۱۴ درصد باشد.