خارش پا

ـ خارش پا نشانهٔ چیست:

مدت‌ها است وقتی کفش‌های ورزشی راحتتان را به پا می‌کنید، به حمامی گرم و پر از رطوبت برای پا تبدیل می‌شود. خوب! عجیب نیست اگر قارچی که باعث خارش پا می‌شود در آنجا لانه کند. قارچ تریکوفیتوم روبروم مانند کپک نان بر روی عرق و گرمای حاصل از کفش و جوراب نامناسب رشد می‌کند، مانند هر قارچ دیگر تکثیر می‌شود، و ناراحتیی را به‌وجود می‌آورد که پای ورزشکار نامیده می‌شود. بیشتر مردم هنگام کار باید پاهایشان در محیط تاریک، گرم، و مرطوب مثل کفش باشد و این علت اصلی به‌وجود آمدن پای ورزشکار است.

وقتی پای ورزشکار ترک بخورد، تحریک و خارش شدید بین انگشتان پا و ترک خوردن پوست روی می‌دهد که این خود به پیدایش عفونت ثانویه و حتی دردناک‌تر باکتریائی منجر می‌گردد. خارش پا می‌‌تواند ناشی از خشکی پوست و التهاب تماسی پوست نیز باشد. التهاب تماسی پوست واکنشی آلرژیائی در براب تماس با چیزی است.

ـ درمان خارش پا:

بهترین کار در درمان خارش پا نخاراندان آن است. ضدحساسیت بخورید. اگر خارش پا شدید است، از داروهای بدون نسخهٔ ضد حساسیت استفاده کنید. البته این دارو علت اصلی خارش را درمان نمی‌کند. عفونت را مرطوب و خشک کنید. گاز استریلی را در یک محلول منقبض‌کننده خیس کرده و پس از پاک‌کردن ناحیهٔ عفونت روی آن بگذارید. با خشک‌شدن گاز، رطوبت پوست نیز کشیده می‌شود که این کار به بهبود عفونت کمک می‌کند.

لای انگشتان را خشک کنید. بعد از شستن پا با حوله یا سشوار بین انگشتان پا را خشک کنید تا مساعد برای رشد قارچ نشود. کرم بزنید. وقتی پا کاملاً خشک شد، کمی کرم ضدقارچ به آن بمالید. مالیدن کرم هنگام رفتن به رختخواب را فراموش نکنید. پودر بزنید. روزی دو بار پودر ضد قارچ به پاها و داخل کفش‌ها بزنید. این کار را تا دو هفته بعد از ناپدید شدن علائم وجود قارچ ادامه دهید.

جوراب‌ها را عوض کنید. اگر پاهایتان زیاد عرق می‌کند، چند جفت جوراب با خود به محل کار ببرید و در طی روز انها را عوض کنید. کفش‌ها را درآورید. به‌جای‌ پوشیدن مداوم یک کفش، آنها را با فاصله بپوشید تا خشک شوند. حتی بهتر است آنها را در آفتاب بگذارید. داخل کفش‌ها را، چه وقت پوشیدن و چه وقت خشک‌کردن، پودر ضدقارچ بزنید تا عامل عفونت‌زا را از بین ببرد.

جوراب نایلنی بپوشید. به‌نظر می‌رسد جوراب‌های نایلنی کمی بیشتر از جوراب‌های نخی رطوبت پا را از بین می‌برد. در هر دو مورد، جوراب سفید بپوشید، چون رنگ موجود در جوراب ممکن است تحریک‌کننده باشد.

کفش چرمی بپوشید. فقط کفش‌های ساخته شده از مواد طبیعی مثل چرم بپوشید. کفش‌های ضد آب و پلاستیکی نمی‌گذارند پا نفس بکشد و محیط مناسبی برای رشد قارچ فراهم می‌کند. شستن مرتب پا نیز خوب است و از ایجاد پای ورزشکار جلوگیری‌ می‌کند.

ـ جلوگیری از التهاب تماسی پوست:

از علل دیگر خارش پا التهاب تماسی پوست است که واکنشی آلرژیائی پوست به بعضی مواد است. این تحریک‌کننده‌ها شامل رنگ کفش و جوراب و نیز چسب کفش نیز می‌شوند. خود را معاینه کنید. اگر فکر می‌کنید کفش یا جورابی که می‌پوشید یا چیزی که با آن جوراب را می‌شوئید باعث خارش پایتان شده است، چند روز آنها را عوض کنید. اگر خارش از بین رفت، علت آن را یافته‌اید.

ـ مرطوب‌کردن پای خشک:

امتیاز پاهای خشک در این است که احتمالاً به پای ورزشکار دچار نمی‌شود. اما بدی آن این است که خود باعث خارش شود. در این مورد، روش‌های زیر را به‌کار ببندید. کرم ضد خشکی بسازید. یک قاشق مادهٔ مرطوب‌کنندهٔ کریسکو را با یک قاشق وازلین مخلوط کرده و هنگام رفتن به رختخواب به پاها بمالید و کیسه‌ای پلاستیکی بپوشانید.

ویتامین E را امتحان کنید. مالیدن روزانهٔ کرم ویتامین E به پای خشک در جلوگیری از خارش آن مؤثر است. محلول اوره‌دار بزنید. از داروساز بخواهید محلولی که مادهٔ مرطوب‌کنندهٔ اوره داشته باشد به شما معرفی کند. این محلول را دوبار در روز به پاها بمالید.