نحوهٔ شروع برنامه

هر برنامه داراى مشخصات ويژه‌اى است که از همان مقدمهٔ برنامه براى بيننده روشن مى‌شود. بدين لحاظ، چگونگى شروع برنامه از نظر روانى و هنرى تأثير مهمى بر روند آن دارد. روش‌هاى متعددى براى شروع برنامه وجود دارند:

۱.شروع معمولى - در اين حالت برنامه با 'سلام' يا 'صبح بخير' شروع شده و با معرفى برنامه تا آخر ادامه مى‌يابد. در اين روش با توجه به اينکه ظاهر مجرى برنامه معمولي، بى‌تفاوت يا علاقه‌مند است، حالتى به‌وجود مى‌آيد که مستقيماً نظر گاه بيننده را تحت تأثير قرار مى‌دهد.

۲.شروع با پيش نمايش - در اينجا قبل از آغاز عنوان‌بندى برنامه، بخش‌هاى خاصى از برنامه به نمايش در مى‌‌آيد. ممکن است در اين روش قبل از ارائهٔ بقيهٔ برنامه، داستان و محتواى آن براى بيننده آشکار شود.

۳.شروع ناگهانى - اين روش ما را مستقيماً به درون برنامه مى‌برد و چنين به‌نظر مى‌رسد که برنامه قبلاً شروع شده است. به‌طور مثال، اتومبيلى با ترمز پر سر و صدايى روبروى مغازه‌اى توقف مى‌کند و شخصى از داخل آن، مغازه را به رگبار مسلسل مى‌بندد. صداى آژير پليس بلند مى‌شود - برنامه شروع شده و عنوان‌بندى برنامه روى تصاوير تعقيب اتومبيل اسرار‌آميز ادامه مى‌يابد.

۴.شروع با معرفى شخصيت‌هاى داستان - پيوند تصاوير بازيگران (شخصيت‌هاي) برنامه در حالات مختلف در حالى که عنوان‌بندى برنامه آنها را به بيننده معرفى مى‌کند.

۵.شروع فال‌گوشى - در اينجا دوربين از پنجرهٔ خانه‌اي، عده‌اى را در اطراف تلويزيون مى‌بيند، به داخل خانه مى‌رود تا به آنها بپيوندد.

۶.شروع دوستانه - دوربين به طرف شخصى که مشغول کارى است حرکت مى‌کند. شخص که متوجه دوربين (بيننده) شده برمى‌گردد و با حالتى دوستانه و غيررسمى مى‌گويد، 'آه، شما هستيد!' و برنامه ادامه مى‌يابد.

۷.شروع به کمک مقدمه چينى - دوربين به آرامى به اطراف مى‌چرخد و حالت کنجکاوى و اضطراب در بيننده به‌وجود مى‌آورد... تا اينکه به نقطهٔ اوج مى‌رسد (کارد خون‌آلود). در اين روش بايد از کاهش توجه بيننده اجتناب کرد.

۸.شروع با معرفى محيط - در اين روش مى‌توان به کمک سمبل‌هاى مرتبط با يکديگر مکان، زمان، حالت و شخصيت موردنظر را معرفى کرد. به‌طور مثال، يک بالاپوش، يک دوربين چشمي، مدل يک کشتي، و يک کلاه مخصوص ناخداى کشتى به‌خوبى شخصيت مورد نظر را قبل از نمايش او معرفى مى‌کند.