روش‌های صحنه‌ای

علاوه بر انتقالات تصويرى که در تدوين يک برنامه صورت مى‌گيرد (برش، هم‌گذاري، مخلوط کردن يا روبش) و ساير جلوه‌هاى اين انتقالات مثل هم‌گذارى‌هاى موجى يا ناواضح، از روش‌هاى ديگرى نيز مى‌توان براى مرتبط ساختن صحنه‌ها به يکديگر استفاده کرد. روش‌هاى صحنه‌اى عبارتند از:

۱. پوشاندن عدسى- بازيگر به طرف عدسى آمده و آن را با بخشى از بدن خود مى‌پوشاند. سپس او يا شخص ديگرى از جلوى عدسى کنار رفته و بيننده در مى‌يابد که صحنه عوض شده است.

۲. چرخش دوربين- دوربين از مکان رويداد مى‌چرخد و به موضوع مجاور آن مى‌رسد. هنگامى که دوربين مجدداً به مکان رويداد اوليه باز مى‌گردد، رويداد متفاوتى در حال جريان بوده و زمان گذشته است.

۳. موضوع واسطه- مواد تصويرى مترادف، دو صحنه را به يکديگر متصل مى‌کنند: نمايى از چرخ‌هاى اتومبيل نمايش‌گر وقوع جابه‌جايى يا سفر است.

۴. واسطه‌هاى تزئينى- شکل‌هاى انتزاعى تاريک و روشن در بين صحنه‌ها قرار مى‌گيرند.

۵. نماهاى منطبق- نماى نزديک از يک ساعت مچى در انتهاى يک صحنه با نماى هم‌گون آن در صحنهٔ بعدى (ساعت بزرگ ايستگاه) هم‌گذارى مى‌شود.