لباس کارکنان هتل

وقتی دو نفر با هم روبه‌رو می‌شوند در درجه اول بی‌اختیار و بدون قصد و غرضی قیافه و شکل و ظاهر اندام یکدیگر را از نظر می‌گذرانند و به اصطلاح ورانداز می‌کنند و ممکن است سر تا پای وجود یکی مورد دقت دیگری قرار گیرد و بالعکس، از کلاه تا کفش فرد دیگر توجه طرف مقابل را به خود جلب کند. این نکته می‌رساند که طرز لباس پوشیدن و نوع آن و به طورکلی سر و وضع و ظاهر وجود اشخاص، وقتی که مقابل هم قرار می‌گیرند طبعاً نمی‌تواند از نظر پنهان بماند. بارها برای همه اتفاق افتاده است که وقتی کسی با دوست یا آشنائی روبه‌رو و همصحبت می‌شود، اگر یکی روی لباس دیگری موئی یا ریزه برگی یا اثر گرد و خاکی ملاحظه کند دستی به آن می‌کشد تا اثر آن چیز را از لباس طرف صحبت از بین ببرد و آن را پاک کند.

بدون اینکه کلمه‌ای بر زبان بیاورد یا اگر نخ‌های دگمه‌ای سست شده و در شرف افتادن باشد به ملایمت اشاره و طرف را مطلع می‌کند. منظور از ذکر این نکته‌های کوچک و به ظاهر بی‌اهمیت این است که مردم به وضع ظاهر یکدیگر بی‌توجه نیستند. البته، غرض این نیست که انسانی تمام وقت خودرا صرف آرایش و پیرایش و صرف هزینه گزاف برای خوب جلوه دادن وجود خود بنماید، بلکه مراد این است که مرتب بودن و تمیز بودن و آراستگی ظاهر ولو با کفش و لباس ارزان قیمت برازنده یک انسان مفید و درخور شأن اوست. ارزش و حیثیت یک هتل نیز همان‌گونه که به وضع ظاهر و نمای ساختمان آن و طرز برخورد اولیه کارکنان با مسافر بستگی دارد، به همان نسبت با نوع لباس پوشش و وضع ظاهری کارکنان ارتباط دارد.

بنابراین، باید سعی شود که کارکنان هتل لباس مرتب و ظاهری آراسته و خوشایند داشته باشند. زیرا در انظار مسافران و میهمانان، وضع ظاهر و طرز لباس پوشیدن و تمیز و مرتب بودن پرسنل، بیشتر جلب توجه می‌کند و حتی در روحیه خود کارکنان هتل نیز مؤثر است و سعی می‌کنند همواره خود را فعال و جدی و کوشا و آماده خدمت نشان دهند. در اینجا مسأله نوع و شکل و رنگ لباس پرسنل هتل مطرح می‌شود تا به آن طریق وجه تمایزی بین مسافران و پرسنل وجود داشته باشد، یعنی مأموران و خدمهٔ هتل با داشتن لباس یک دست مخصوص، مشخص و شناخته شوند. در هر هتل به نسبت درجه، کوچک و بزرگی و بنا به سلیقه مدیر هتل یا رئیس خانه‌دای و یا بنا به رسم و سلیقه شهر و کشور، اونیفرم مخصوصی برای کارکنان هتل تهیه می‌شود.

البته هیچ گاه لباس کارکنان هتل‌ها شبیه به هم نیست، حتی هتل‌های طراز اول یک کشور هم لباس کارکنان خود را نظیر هم و متحدالشکل تهیه نمی‌کنند و دو هتل لوکس را در یک شهر سراغ نداریم که لباس کارکنان آن یکی باشد و فقط لباس مقسم یا کارکنان آشپزخانه و یا دربان هتل شبیه بهم است. البته، به نسبت سلیقه مسئولان هتل لباس همان‌ها هم اندکی با هم فرق دارد. به طور مثال ممکن است دربان یک هتل رنگ لباسش سرمه‌ای و رنگ لباس دربان هتل دیگر آبی باشد و مدل کت آنها نیز با هم فرق کند. ممکن است کلاه مقسم یا کارکنان آشپزخانه یک هتل خیلی بلند و پرچین باشد و کلاه کارکنان آشپزخانه و مقسم هتل دیگر کوتاه و ساده‌تر. البته، معمولاً از کلاه بلند و سفید استفاده می‌کنند. برای انتخاب لباس و کلاه کارکنان هتل بدیهی است که مسئولان هتل‌ها‌ می‌توانند به سلیقه خود تغییراتی در آن بدهند و یا مدل و رنگ آن را به میل خود انتخاب نمایند. توضیح این نکته بی‌مورد نیست که معمولاً برای لباس شف آشپزخانه و مقسم از رنگ سفید استفاده می‌شود.

با تمام نکاتی که ذکر آن گذشت، علاوه بر ذوق و سلیقه مدیران و مسئولان هتل و رنگ و شکل‌های رایج و مرسوم و متداول، لباس کارکنان هتل باید مشخصات کلی زیر را داشته باشد:

ـ شیک باشد.

ـ تمیز باشد.

ـ راحت باشد.

ـ مرتب باشد.

ـ پارچه آن از جنسی انتخاب شود که بادوام باشد.

ـ رنگ پارچه ثابت باشد.

ـ جنس لباس طوری باشد که شستشوی آن به آسانی انجام شود.

ـ به مناسبت فصل، نوع پارچه نازک یا ضخیم باشد.

ـ رنگ پارچه لباس‌ها شاد و روشن باشد.

ـ کفش‌های کارکنان از نوع بی‌صدا انتخاب شود تا در موقع راه رفتن سرو صدا ایجاد نکند.

ـ برای هر یک از کارکنان هتل باید چند دست اونیفرم تهیه شود تا موقع شستشو بدون اونیفرم نباشند.

لازم به توضیح است که کت و شلوار گارسن‌ها باید بدون جیب باشد تا چیزهای زیاد پر نکنند. البته، از نظر ظاهر جیب دار دیده می‌شود ولی سر جیب‌ها دوخته شده است و نمای جیب معلوم می‌شود. فقط پشت شلوار گارسن‌ها یک جیب و یک جیب کوچک ساعتی هم برای گذاشتن بطری بازکن و در بغل کت هم یک جیب کوچک به اندازه قرار گرفتن یک خودکار دوخته می‌شود.