مي‌نويسم، پس هستم

 

داشتم به اين فكر مي‌كردم كه با  قلم‌چه تصميمات بزرگي گرفته شده است كه  اگر به اجرا گذاشته مي‌شد، سرنوشت هزاران نفر تغيير مي كرد!

بله ،حدود 2 سال پيش با همين قلم براي معلولان 16 ماده تحت عنوان قانون حمايت از معلولان توسط نمايندگان مجلس نوشته‌شد و به تصويب رسيد و نور اميدي در دل همه معلولان روشن شد.

قانون 16 ماده‌اي حمايت از معلولان، مواد مختلفي در زمينه مناسب‌سازي‌ اماكن عمومي براي عبور و مرور معلولان، تحصيلات رايگان معلولان تا مقطع آموزش عالي، معافيت يكي از اعضاي خانواده آنها از خدمت نظام وظيفه، فروش بليت نيم‌بها به آنان، اختصاص 3درصد سهميه اشتغال دستگاه‌هاي دولتي به معلولان، ايجاد صندوق حمايت از اشتغال معلولان و حمايت از آنها در زمينه امور درماني، تامين مسكن و مسائل رفاهي دارد كه متأسفانه هنوز به‌طور كامل اجرا نشده است.

ما فكر كرديم كه ديگر موانع و بي‌حمايتي‌ها تمام شد، بي‌حمايتي‌هاي قشري از جامعه كه به واسطه محدوديت‌هاي فيزيكي، معلول خوانده شده و به خاطر محدوديت‌هاي‌شان‌
گاه‌از حقوق طبيعي انساني خود محروم مانده‌اند، از آن روز به بعد بود كه ما در دل خود نور اميدي را حس كرديم و به انتظار نشستيم و هنوز هم در انتظار نشسته‌ايم.

متأسفانه كساني كه قوانين را به تصويب رساندند، اجراي آن را از ياد بردند. روز جهاني معلولان هم گذشت، چند روز است بعضي از مطبوعات و مسئولان اشاره‌اي به مشكلات و مسائل اين قشر را در حدي انجام دادند كه به همه بفهمانند آنها داراي تقويم هستند و مناسبت‌ها را هم از ياد نبرده‌اند.

هنوز من و همنوعان من اميدوارانه به خداوند متوسل مي‌شويم و باز هم اميدوار به آينده روشن، براي رسيدن به خواسته‌ها و نيازهاي‌مان پيوسته تلاش و پافشاري مي‌كنيم.