بیماری های نقص ایمنی در کودکان

شهرزاد: سیستم ایمنی بدن نقش مهمی در محافظت فرد در مقابل بیماری‌ها برعهده دارد. بیماری‌های نقص ایمنی گروه ناهمگونی از بیماری‌ها هستند که خصوصیت مشترک آن‌ها افزایش حساسیت میزبان به عفونت است. بیماری‌های نقص سیستم ایمنی در شرایطی بروز می‌کنند که نوزادان تازه متولد شده سیستم ایمنی ضعیفی در برابر انواع بیماری‌ها داشته باشند. نوزادانی که با سیستم ایمنی ضعیف به دنیا می‌آیند در واقع نسبت به ابتلای مجدد به عفونت‌های تهدید کننده، آسیب‌پذیر‌تر هستند. نقص ایمنی در اطفال به دو دسته تقسیم می‌شود: بیماری‌های نقص اولیه و ثانویه. مهم‌ترین علامت ضعف سیستم ایمنی، ابتلای مکرر به بیماری‌های عفونی و ویروسی و همچنین ادامه‌دار و شدید‌تر بودن آن نسبت به سایر کودکان است.

علائم
عفونت‌های مکرر و راجعه گوش، پنومونی، مننژیت، برونشیت، سینوزیت و عفونت‌های پوست و خون و همچنین مشکلاتی مانند التهاب و عفونت ارگان‌هایی مانند کبد، بیماری‌های خودایمنی مانند لوپوس و آرتریت روماتوئید یا دیابت تیپ یک، بیماری‌های خونی مانند کاهش پلاکت یا آنمی، دل درد، کاهش اشتها و تهوع و مهم‌تر از همه تاخیر در رشد از مهم‌ترین علائم این بیماری‌ است.
تاخیر در رشد
بسیاری از بیماری‌های نقص ایمنی اولیه ارثی هستند که از پدر و مادر یا هر دو به ارث می‌رسند. عمده‌ترین بیماری‌های نقص ایمنی ثانویه ایدز و دیابت است.
درمان
نقص ایمنی اولیه قابل درمان نیست و تنها با استفاده از فاکتورهای تقویت کننده سیستم ایمنی مانند ویتامین‌ها و گروهی از املاح یا فاکتورهای خونی که کمبود آن‌ها در بدن نوزاد وجود دارد، اصلاح می‌شود. نقص ایمنی ثانویه عمدتا دراثر یک بیماری ایجاد می‌شود که اگر بتوان آن بیماری را درمان یا کنترل کرد (مانند دیابت، ایدز) بهبود می‌یابد.