تاثیرات طلاق بر فرزندان

تأثیرات طلاق در فرزندان را می توان به ترتیب زیر طبقه بندی کرد:
‌۱)‌ ایجاد زمینه های وسواس در دختران و پسران: ‌‌(وسواس تکرار بدون اراده و افراطی اعمال و کارهای روزمره است )
۲) بروز …

تأثیرات طلاق در فرزندان را می توان به ترتیب زیر طبقه بندی کرد:

‌۱)‌ ایجاد زمینه های وسواس در دختران و پسران: ‌‌(وسواس تکرار بدون اراده و افراطی اعمال و کارهای روزمره است )

۲) بروز افسردگی در کودکان و نوجوانان: در این نوع بیماری اجتماعی، فرد فاقد احساس لذت یا درک کمتری از ‌زندگی روزمره است، بی اشتهایی بر او چیره شده و خستگی به طور مداوم در ارگانیسم بدن وی مشاهده می شود.

‌۳)‌ به وجود آوردن زمینه های اضطراب: در نوجوانان حالتی شبیه به احساس ترس، نگرانی و تشویش به وجود ‌می آید. در این بیماری علائم بیم از آینده در رفتار نوجوانان مشهود است. نوجوان با توجه به سستی مبانی خانواده ‌از تفکر در مورد برنامه ریزی مدون بـرای حـرکـت هـای دستـه جمعـی و گـروهی وحشت دارد.

‌۴)‌ ایجاد روحیه پرخاشگری و عصیان در نوجوانان: ایجاد این رفتار نتیجه محرومیت های مداوم از مهر و محبت پدری است. در ‌این نوع بیماری چون نوجوان امکان مذاکره حضوری و مستقیم و متقابل با پدر و مادر خود را نمی یابد و از ‌طــرفــــی سوال هـای خـــود را بی جواب می بیند، روحیه عصیان و پرخاشگری در او به وجود می آید. رفتارهای ‌پرخاشگرانه در اعمال و گفتار نوجوانانی که خانواده های آنان از همدیگر جدا شده اند کاملاً مشهود است.

‌۵) بی قراری: این بیماری با شدت و ضعف در نوجوانان خانواده هایی که شاهد جدایی پدر و مادر خود بوده اند ‌مشاهده می شود. حالتی که فرد در مقابل هرگونه عاملی تحریک پذیر است یعنی حتی در مقابل محرک های ضعیـف عکس العمل شدید نشان می دهـد.

۶)‌ حسـادت، سـوءظـن و سمـاجت: در نوجوانان خانواده هایی که والدین آنها از هم جدا شده اند این حسـاسیـت ها دیده ‌شده است. این گروه از نوجوانان در مقابل همراهان و همسالان خود حساسیت بیشتر و زیاد از حد نشان می دهند. ‌طلاق در بسیاری از موارد و مواقع ضروری است و زوجین ناگزیر به قبول این امر هستند. ولی در اغلب موارد ‌جدایی ها در نتیجه توقعات بیجای احساسی، اقتصادی وعاطفی زوجین از همدیگر، سوءظن و بدبینی بی مورد، ‌نداشتن صبر و گذشت در زندگی، حسادت بیش از حد زن و شوهر، پرخاشگری و تندخویی زن یا مرد و غرور و ‌خودخواهی بی مورد صورت می گیرد. ‌بدیهی است درگیری های خانوادگی و مشاجره های پدر و مـادر در حضـور فـرزنـدان، تـأثیرات روحی شدیدی بر ‌کودکان و نوجوانان نــاظــر بــر صـحـنــه مــی گــذارد و در رفـتـارهـای پــرخــاشگـرانـه کـودکـان و نـوجـوانـان اثـر مـزمـن بر جــای ‌خــواهـد گــــــذاشــــــت. به طور کلی کودکان و نوجوانان مرگ پدر و مادر خود را راحت تر از طلاق آنان پذیرا هستند، در ‌فوت پدر و مادر پـیــونــدهــای عـاطـفـی، شـخـصـیـتـی و احـســاســی ورشته های ارتباط روانی گسسته نمی شود یا کمتر ‌سست می شود و افسردگی و ملال، کوتاه مدت و زودگذر است. در حالی که آثار طویل المدت طلاق در پسران و ‌دختران بیشتر است و مشکلات نــاســازگــاری در تشکیـل خـانـواده را بـه وجـود می آورد. آنچه از پژوهش ها در امر طلاق برمی آیداین اســـــــــــت کـــــــــــه دخــــــتـــــــــــران خـــــــــــانـــــــــــواده هـــــــــــای تک سرپرست یعنی آنهایی که فقط با پدر ‌یا مادر به سر می برند در معرض عــوارض نــامـطـلــوبــی چـون انـحـرافـات ازدواج زودرس، فرار از خانه و ترک ‌تحصیل قراردارند. این امر در مورد گروه های اجتماعی و طبقاتی نیز صدق می کند. ‌البته وقتی پای نامادری و ناپدری به میان می آید تحول و پیچیدگی خاصی در زندگی کودکان و نوجوانان به وجود ‌می‌آید. ‌آشـنـایـی کـودک و نوجوان با بستگان جدید، خواهرها، برادرها، دایی ها و عموهای نانتی گرچه گستره ای از دنیای ‌تازه و متفاوت به وجود می آورد ولی اغلب فرزندان در جوار ناپدری و نامادری احساس خوشبختی و شادمانی ‌نمی کنند. گرچه ممکن است زن یا شوهر با همسر جدید خود کاملاً خوشبخت باشد. ‌

در ایران بیشتر بچه های فراری و نوجوانان ساکن در کانون اصلاح و تربیت را قربانیان طلاق تشکیل می دهند. اکثر ‌قربانیان طلاق که همان کودکان و نوجوانان می‌باشند به مادران خود بیشتر نزدیک هستند تا پدر، زیرا پدر جدا شده از ‌مادر با بچه های خود بیشتر مثل یک خویشاوند رفتار می کند تا فرزند حال آنکه مادر هرگز از کودکش فاصله نمی ‌گیرد و مهر و محبت و احساس مادری را زیر پا نمی گذارد. به قول یک جامعه شناس "هر طلاق مرگ تمدن ‌کوچک خانواده است" اجبار و الزام به طلاق را در موارد و شرایط خاصی از زندگی مشترک باید پذیرا بود. ‌بــراسـاس قـوانیـن اجـتـمــاع احـتــرام بــه آزادی هــای فردی ضـرورتـی اجـتناب ناپذیر است ولی قبل ازهر جدایی باید به میـوه‌هـای نـارس درخـت زنـدگی بیندیشیم و نگذاریم ناهنجاری های جامعه آنها را مسموم کند. تعجیل در داشتن فرزند در ‌سال های خطر زندگی مشترک (سال های اول و دوم اصولاً سال های خطر برای زوج های جوان به شمارمی ‌رود) که ظاهراً برای تحکیم مبانی خانواده انجام می پذیرد کاری است که باید با تعمق صورت بـــــگـــــیـــــرد زیــرادرصــورتــی کــه بــه عـلــل مـخـتـلـف یـاد شـده بیـن زوجیـن جـدایـی روی دهـد نخستیـن قربانیان، فرزندانی خواهند بود که از نفاق و تفرقه زوجین به جای مانده اند.