نامه های ملک الشعرای بهار

نامه های ملک الشعرای بهار، شامل ۱۱۰ نامه از بهار است که در طول نزدیک به ۴۰ سال و در ارتباط با حوادث مختلف سیاسی-اجتماعی نگاشته شده است. نخستین نامه مربوط است به درخواست لقب "ملک …

نامه های ملک الشعرای بهار، شامل ۱۱۰ نامه از بهار است که در طول نزدیک به ۴۰ سال و در ارتباط با حوادث مختلف سیاسی-اجتماعی نگاشته شده است. نخستین نامه مربوط است به درخواست لقب "ملک الشعرائی" از آستان قدس رضوی، پس از مرگ پدرش در سال ۱۲۹۲ خ.۱۳۲۲/ ق. و آخرین آنها، نامه ای است خصوصی به یکی از اقوام بهار که در ۲۷ اسفند ۱۳۲۹ نوشته شده است. این نامه ها به لحاظ موضوعی، تقسیم می شود به:

- نامه های خانوادگی، مانند: نامه های بهار به همسر (پیش از ازدواج) و فرزندانش.

- نامه های سیاسی، مانند: نامه های بهار در ارتباط با انتخابات مجلس پنجم و یا به محمدعلی فروغی به هنگام تبعید در اصفهان.

- نامه های ادبی، مانند: نامه های بهار به رئیس دارالمعلمین، مربوط به طرح پیشنهادی تدریس تاریخ ادبیات ایران و یا نامه منظوم او به صادق سرمد.

- نامه های دوستانه، مانند: نامه های بهار به زین العابدین رهنما، مجتبی مینوی و محمدعلی جمال زاده.

- نامه های اداری، مانند: نامه های بهار به رئیس دانشکده ادبیات.

بلندترین نامه، پیش نویس تحلیلی است مفصل از اوضاع ایران بعد از جنگ جهانی اول که مخاطب آن معلوم نیست و کوتاه ترین آن ها، تقاضانامه ای است خطاب به شهربانی در ارتباط با اخذ پروانه مسافرت به گیلان که در امرداد ۱۳۱۸ نوشته شده است. نامه های بهار به همت علی میرانصاری فراهم و از سوی سازمان اسناد ملی ایران منتشر شده است.