بخشیدن دیگران به نفع خودمان است

برای پایان کدورت‌ها و قهرهای طول کشیده بین خواهر و برادرها یا دوستان، یک نقطه شروع لازم است. گاهی خودشان خجالت می‌کشند یا حس می‌کنند نباید غرورشان را بشکنند و پیشقدم شوند بنابراین …

برای پایان کدورت‌ها و قهرهای طول کشیده بین خواهر و برادرها یا دوستان، یک نقطه شروع لازم است. گاهی خودشان خجالت می‌کشند یا حس می‌کنند نباید غرورشان را بشکنند و پیشقدم شوند بنابراین اگر پای یک واسطه در میان باشد، بسیار کمک‌کننده است...

به نظر می‌رسد ماه رمضان فرصت خیلی خوبی برای آشتی‌کردن و آشتی‌دادن و برقراری صلح باشد. پیامبر ما به صراحت می‌فرمایند: «عبادت ۲ مسلمانی که ۳ روز با هم قهر باشند مورد قبول درگاه خدا نیست.» شاید یادآوری همین نکته کافی باشد تا طرفین دعوا نرم شوند. الگوهای ما در دینداری کسانی بودند که همه بندگان خدا از هر قوم و نژادی را دوست داشتند و آنها را مورد مهربانی قرار می‌دادند. خداوند همه بندگانش را دوست دارد و نمی‌پسندد که ما این دوست داشتن و عشق به هم را از او یاد نگیریم.

ما ایرانی‌ها عادت پسندیده ای داریم و در آستانه نو شدن سال و فرارسیدن عید، احساسات منفی را از خود دور می‌کنیم و در دید و بازدیدها زمینه رفع کدورت‌های سال قبل ایجاد می‌شود. رمضان هم می‌تواند یک بهانه باشد. این بهاری که برای ما مسلمانان با نزول قرآن همراه است، می‌تواند به نوشدن ما کمک کند. رمضان و افطار می‌تواند بهانه تجدید دیدارها باشد. بهانه‌ای برای اینکه به خاطر خودمان و نه به خاطر دیگران، کینه‌ها و خشم‌ها را دور بریزیم تا سال توام با آرامشی را شروع کنیم.

گاهی وقتی با طرفین دعوا یا قهر صحبت می‌کنید، متوجه می‌شوید آنها حاضر به آشتی‌کردن نیستند چون طرف مقابل را مستحق این بخشش نمی‌دانند. بسیاری از مردم نمی‌دانند باید به خاطر خودشان و برای اینکه عواطف منفی را از خود دور کنند، تن به آشتی بدهند. باید با خود بگویند حیف است که سلامت روح و جسم خودم را با انباشته‌کردن تلخی این خشم و کینه به خطر بیندازم. ممکن است آن آدم به نقطه استحقاق از نظر شما نرسیده باشد اما آیا خود شما استحقاق مصون ماندن از آسیب‌‌های روانی را ندارید؟ پس چرا قدمی به سوی آشتی بر نمی دارید؟

دکتربدری سادات بهرامی

مشاور خانواده