دوست جدید فرزندتان را می شناسید

آداب دوست یابی برای کوچولوها

اگر از یک مشاور خانواده بپرسید مهم‌ترین دغدغه والدین کودکان دبستانی چیست حتما خواهد گفت: «این‌که با دوست بد فرزندشان چه کنند.» واقعیت آن است که اغلب والدین کودکان دبستانی نمی‌دانند وقتی فرزندشان با دوستانی رفیق می‌شود که ارزش‌های‌شان با فرزند آن‌ها تفاوت دارد چطور عکس‌العمل نشان دهند اما مشاوران خانواده بر این باورند، داشتن دوستانی متفاوت برای فرزند شما ایرادی ندارد. به علاوه روبه‌رو کردن فرزندان با شخصیت‌های جدید می‌تواند کمک بزرگی به آن‌ها کند تا افق دیدشان را وسیع‌تر کنند، با دیدگاه‌های جدید آشنا شوند و با بقیه کنار بیایند. نکته مهم این‌جاست که آیا ارزش‌ها و سبک زندگی کودکی که شما به او شک دارید، واقعا نگران‌کننده‌هستند یا شما دارید زود قضاوت می‌کنید؟ اگر درباره دوست فرزندتان مشکوک هستید و می‌ترسید تاثیر بدی روی فرزند شما بگذارد، بد نیست گام‌های زیر را بردارید.

● اطلاعات جمع کنید

گام اول:

باید تا آن‌جا که می‌توانید درباره این دوست تازه‌وارد اطلاعات کسب کنید. برای این کار باید با فرزندتان صحبت کنید و درباره دوست جدیدش از او سوال کنید. همچنین سوالاتی را بپرسید که به شما نشان دهند چرا فرزندتان این دوست جدید را دوست دارد. مثلا می‌توانید بگویید:‌ «تو و پارمیس جدیدا خیلی با هم وقت می‌گذرونین. چطور شد که با هم دوست شدین؟ درباره این دوست جدیدت برام حرف بزن. من تا حالا پدر و مادرش رو دیده‌ام؟»البته دقت کنید که این سوالات نباید حالت بازجویی به‌خود بگیرد و شما باید با ملایمت و زیرکی این پرسش‌ها را مطرح کنید. طوری که فرزندتان حس کند واقعا به دانستن این مسائل علاقه‌مندید و می‌خواهید با او همراه شوید.اگر هنوز هم به اطلاعات بیشتری نیاز دارید می‌توانید با معلم‌های فرزندتان حرف بزنید یا با والدین دیگر که نظر آن‌ها را قبول دارید صحبت کنید.

● نگرانی‌تان را بگویید

گام دوم:

به جای ایراد گرفتن از دوست جدید فرزندتان (که قطعا باعث می‌شود تا او پنهان‌کاری کند و دیگر با شما حرف نزند) نگرانی‌تان را در مورد فرزندتان به‌خودش بگویید. مثلا:‌ «تو جدیدا خیلی فحش می‌دهی! یادم نمی‌یاد قبل از این‌که با این دوستای جدیدت رفیق بشی اینطوری بوده باشی.»این کار شما به فرزندتان یادآوری می‌کند که او در گذشته رفتار بهتری داشته و با معیارهای شما بهتر همخوانی داشته است. اگر فرزندتان را به شکلی بار آورده باشید که این معیارها اکنون برای او هم مهم باشد، مطمئن باشید به فکر فرو خواهد رفت و از این‌که اخلاق‌های خوب گذشته را از دست داده خودش هم نگران خواهد شد.

● «دشمن» را شناسایی کنید

گام سوم:

با دوستان جدید فرزندتان دوست شوید و کاری کنید که آن‌ها فکر کنند شما به زندگی‌شان علاقه‌مندید. برای این کار می‌توانید منزل‌تان را به جایی تبدیل کنید که بچه‌ها دوست دارند در آن دور هم جمع شوند. یخچال‌تان را از خوردنی‌های خوشمزه پر کنید و برای بچه‌ها پیتزا بخرند. فایده این کار آن است که شما نه تنها خیال‌تان راحت خواهد بود که فرزندتان کجاست بلکه می‌توانید چشم و گوش‌تان را تیز کنید تا ببینید آیا واقعا دوستان جدید فرزندتان خطرناکند یا نه؟

● با والدین آشنا شوید

گام چهارم:

اگر شما یک کودک دبستانی دارید، لازم است که دوستان فرزندتان را بشناسید، به‌خصوص کودکانی که به آن‌ها مشکوک هستید. ملاقات حضوری بهترین راه برای آشنایی است ولی اگر امکان این کار را ندارید، به آن‌ها تلفن بزنید. موقع مکالمه مثبت، دوستانه و باز برخورد کنید. مثلا می‌توانید بگویید: «بچه‌های ما تازگی خیلی با هم صمیمی شده‌اند. به همین دلیل من خواستم خودم را معرفی کنم و با شما درباره بچه‌ها حرف بزنم.»

● فرزندتان را سرگرم کنید

گام پنجم:

اگر نمی‌خواهید فرزندتان با دوست جدیدش وقت بگذراند، بهترین کار آن است که وقت او را به‌نحوی پر کرده و سر او را گرم کنید. فعالیت‌هایی را که او دوست دارد، ترتیب دهید. او را در یک باشگاه ورزشی یا کلاس هنری ثبت نام کنید، به‌ویژه جاهایی که بتواند ارتباطات اجتماعی خود را گسترش دهد.

البته در این مورد باید سعی کنید مشکل قبلی تکرار نشود، یعنی بهتر است تا جایی که می‌توانید و فرزندتان هم احساس محدودیت نمی‌کند، معاشرت‌های جدید او را با معیارهای ارزشی خودتان تطابق دهید یا ترتیبی دهید که بیشتر از قبل بتوانید بر روابط فرزندتان نظارت داشته باشید.

● حواس‌تان به زنگ خطر باشد

گام ششم:

وقتی فرزندتان با دوستان مشکوک معاشرت می‌کند، باید نسبت به او حساس‌تر باشید و رفتار او را به دقت زیرنظر داشته باشید. بهتر است حواس‌تان به علائم هشدار زیر باشد: کم شدن نمرات درسی، روحیه‌مبارزه، تغییر ناگهانی خلق و خو به طرز غیرعادی، علائم استفاده از سیگار، قلیان یا مواد‌مخدر.

اگر دوست فرزندتان به وضوح اثر بدی روی او می‌گذارد، باید هرگونه تلاشی که می‌توانید به خرج دهید تا این ارتباط را قطع کنید. در این مورد می‌توانید از کمک معلم یا مشاور مدرسه یا مشاور خانواده هم استفاده کنید.

● چگونه قانون وضع کنیم؟

بدترین زمان به دردسر افتادن بچه‌های دبستانی، بین ساعت ۲ تا ۶ بعدازظهر است. یکی از بهترین راه‌ها برای این‌که مطمئن شوید فرزندتان دست به کارهای خطرناک نمی‌زند یا افراد مشکوک را ملاقات نمی‌کند این است که کاری کنید او بلافاصله بعد از مدرسه به خانه برگردد. با روش‌ زیر می‌توانید بعدازظهرهای فرزندتان را بدون دردسر کنید.

به‌طور روشن و واضح برایش تعیین کنید که کجا می‌تواند برود و کجا نباید برود. این قوانین را با تاکید و جدیت اجرا کنید.

● قوانین خودتان را تکرار کنید

برای این‌که به فرزندتان کمک کنید در مقابل فشارهای دوستان جدیدش برای رفتار نادرست مقاومت کند، باید قوانین واضح و روشنی برای او بگذارید. البته این کار را نباید هنگام انتقاد کردن از دوستان جدید فرزندتان انجام دهید. در عوض باید قوانین خانه خودتان را عادتا و به‌طور منظم مرور کنید. همچنین به فرزندتان بگویید اگر از این قوانین پیروی نکند، تنبیه می‌شود. برای بچه‌ها در سنین ۹‌تا‌۱۲ سالگی محدودیتَ‌ها و قانون‌های زیر مناسب هستند: «هر جا باشی باید به من زنگ بزنی و خبر بدهی.»، «اگر خواستی از آن‌جا به جای دیگری بروی باید زنگ بزنی و به من خبر بدهی.»، «فقط وقتی بابا و مامان دوستت خانه هستند، می‌توانی به خانه آن‌ها بروی.»