زندگی کوروش

▪ زندگی کوروش «تربیت کوروش»
▪ گزنفون
▪ ترجمه؛ ابوالحسن تهامی
▪ چاپ اول ۱۳۸۸
▪ شمارگان؛ ۳۰۰۰ نسخه
▪ ناشر؛ موسسه انتشارات نگاه
بیژن تلیانی؛ نوشتار حاضر حاصل تلاش انسانی است که …

زندگی کوروش «تربیت کوروش»

گزنفون

ترجمه؛ ابوالحسن تهامی

چاپ اول ۱۳۸۸

شمارگان؛ ۳۰۰۰ نسخه

ناشر؛ موسسه انتشارات نگاه

بیژن تلیانی؛ نوشتار حاضر حاصل تلاش انسانی است که در ۲۴ سده پیش می زیست. اشراف زاده یی که در ۴۳۱ پیش از میلاد چشم به دنیا گشود. روستازاده یی از اطراف آتن و برخوردار از امتیازهای خاندان اشرافی. مانند افلاطون افتخار شاگردی سقراط را دارا بود و گوشه یی از اندیشه های استاد را به گونه گفت وگو ضبط کرد. او کسی نمی تواند باشد مگر گزنفون معروف. این کتاب پیش از آنکه زندگینامه کوروش بزرگ باشد، درسنامه زندگی است که در کنار داستان شیرین و خواندنی می آموزد چگونه راه های خوشبختی را می توان هموار کرد. گزنفون در این کتاب برای زبردستان، آیین سروری را برمی شمارد و به زیردستان شیوه های فرمانبرداری را می نماید. بر سپهبدان رازهای لشگرکشی، لشگربری و پیروزی بر دشمن را آشکار می کند و به سربازان فضیلت دلیری تعلیم می دهد و به شهریار جوان می آموزد که دادگری چیست و راه کشورداری و رهبری مردمان کدام. گزنفون در روزگار جوانی از بزرگی و شکوه تمدن ایران می شنید و بسیار دوست می داشت با نزدیک شدن به شهزادگان جوان ایرانی به مقام و جایگاهی رسد. از این رو پس از درگذشت داریوش دوم شاهنشاه پارس، که اختلاف میان کوروش جوان و اردشیر برای جانشینی پدر بالا گرفت، او با ۱۰ هزار یونانی به سپاه کوروش جوان پیوست و از سارد در آسیای صغیر به همراه دیگر سپاهیان کوروش به سوی پارسه گرد (پاسارگاد) رفت تا اردشیر دوم را از تخت به زیر کشند و دیهیم شاهی را بر سر کوروش جوان بگذارند، که از هر حیث بر برادر بزرگ تر خویش به شاهی برازنده تر بود.گزنفون زندگی کوروش را در سال های پایانی زندگی نوشته و افزون بر بازتاباندن دیدگاه فلسفی خود در این کتاب، تجربه های ارزشمند خویش را در آموزش و پرورش، لشگرکشی و هنرهای جنگ، داوری دشمنان و نقش سخن و سخنوری در رهبری جامعه و بسیار موارد بااهمیت دیگر به افسانه یی شیرین درآمیخته و در اختیار خواننده نهاده است. بسیاری باور دارند صفات و شایستگی های کوروش بزرگ که در این کتاب آمده است، در واقع شایستگی و صفت هایی است که گزنفون در کوروش جوان هنگام لشگرکشی از سارد دیده است. به هر روی این کتاب بیشتر سیاستنامه است تا کتابی تاریخی. اما پس از گذشت سده های فراوان اکثر مورخان اروپایی و امریکایی تاریخ ایران، ناچار به این نتیجه رسیدند که چون تاریخ ایران را دشمنان ایران نوشته اند، درست ترین روش، استفاده از کتیبه ها، سکه ها، خرده سفال ها و منابع خود ایرانیان است.