آمریكایی های خوب كجا هستند

چاپ تصاویر قربانیان زندان ابوغریب و افشای جنایات و فجایع زندان گوانتانامو از كابوس اردوگاه های دهشتناك آمریكایی پرده برداشت هم اكنون مردم آمریكا باید از خود بپرسند آمریكایی های خوب كجا هستند

هر انسانی با دیدن تصاویر قربانیان اردوگاه‌های كار اجباری نازی‌ها از خود خواهد پرسید انسان‌ها چگونه می‌توانند مرتكب چنین جنایاتی بشوند؟ آنها بدون شك از خود خواهند پرسید چگونه انسان‌های خوش قلب اجازه می‌دهند دولت‌های خودكامه چنین جنایاتی را به نام آنها انجام دهند. دیگران با دیدن تصاویر زندانیان ارودگاه‌های دهشتناك نازی‌ها از خود خواهند پرسید: در آن زمان آلمانی‌های خوب كجا بودند؟

چاپ تصاویر قربانیان زندان ابوغریب و افشای جنایات و فجایع زندان گوانتانامو از كابوس اردوگاه‌های دهشتناك آمریكایی پرده برداشت. هم اكنون مردم آمریكا باید از خود بپرسند: آمریكایی‌های خوب كجا هستند؟

تحقیقات ۱۸ ماهه پنج مقام كمیسیون حقوق بشر نشان داد كه رفتار مسوولان آمریكایی زندان گوانتانامو با شكنجه فرقی ندارد: خشونت‌های فراوان، شكستن اجباری اعتصاب غذای زندانیان و بازداشت بی‌دلیل آنها همگی نقض صریح قوانین بین‌المللی هستند. هر دادگاه بی‌طرفی به وضوح این اقدامات را به چالش می‌كشد و آنها را غیرقانونی می‌داند.

دولت بوش در راستای سیاست‌های عوام فریبانه خود از انتشار تصاویر زندان ابوغریب انتقاد كرده و صحت گزارش محققان سازمان ملل را تكذیب كرده است. اما مردم آمریكا باید از دیگر مردم دنیا متشكر باشند كه آنها را در كشف حقایق یاری می‌دهند. مردم دنیا سعی دارند به مردم آمریكا بفهمانند كه دولت آمریكا چگونه حقایق را از ملت خود پنهان می‌كند. دولت بوش سعی دارد جنایت‌هایی را كه به نام ملت آمریكا انجام می‌دهد از مردم این كشور مخفی نگاه دارد.

گزارش سازمان ملل كاملاً ساده و واضح است و توصیه‌هایی كه در این گزارش ذكر شده به راحتی قابل اجراست. اجازه بازرسی از زندان توسط بازرسان بین‌المللی، پایان اعمال خشونت‌آمیز همانند شكستن اجباری اعتصاب غذای زندانیان، محاكمه یا آزادی آنها بدون فوت وقت، محاكمه تمامی عوامل شكنجه‌گر و پایان فعالیت زندان گوانتانامو درخواست‌های غیرمنطقی نیستند.

كوفی عنان، دبیركل سازمان ملل و همچنین اتحادیه اروپا نیز خواستار تعطیلی فوری زندان گوانتانامو شده‌اند.

دولت بوش مسولیت اعمال غیرانسانی زندان ابوغریب را به گردن نگرفته و آن را به مجریان و مسوولان پایین دست زندان نسبت داده است. در حالی كه طبق قوانین بین‌المللی و از زمان محاكمه جنایتكاران جنگی نازی‌ها مسوولیت هرگونه جرم و جنایت به عهده دولتی است كه دستور اجرای اعمال خشونت‌آمیز را صادر كرده و یا در پیشگیری این اعمال خشونت‌آمیز شكست خورده است.

نه تنها قوانین بین‌المللی، بلكه قانون جنایت‌های جنگی آمریكا نیز ارتكاب چنین اقداماتی از سوی دولت آمریكا را به شدت نفی می‌كند و آن را نقض صریح معاهده ژنو تلقی می‌كند. طبق این قوانین قتل عمد، شكنجه و رفتار غیرانسانی با زندانیان ممنوع است.

پس از دولت بوش، مسوولیت فجایع زندان‌های فوق به عهده كنگره آمریكا است. كنگره آمریكا در دسامبر سال گذشته با تصویب متمم قانونی به نام مك كین اعمال شكنجه از سوی نیروهای آمریكایی در سراس جهان را ممنوع اعلام كرد.

سناتور جان مك كین، حامی متمم فوق قول داد كه كنگره در جهت ممانعت از اعمال شكنجه در زندان گوانتانامو و دیگر زندان‌های آمریكایی اقدامات لازم را به عمل خواهد آورد. اما هم اكنون باید پرسید آقای مك كین كجاست و چرا برای اثبات سخنان خود به گوانتانامو نمی‌رود؟

حال كه نه كنگره و نه دولت بوش در جهت ممانعت از فعالیت زندان گوانتانامو هیچ اقدامی انجام نمی‌دهند، ملت آمریكا باید دست به كار شوند. مردم آمریكا باید از تمامی جلسات خانوادگی، كلیساها و شورای شهرها برای ابراز انزجار از چنین اقدامات غیرانسانی كه به نام ملت آمریكا انجام می‌گیرند، استفاده نمایند.

تنها در این صورت است كه نسل‌های بعدی از خود نخواهند پرسید آمریكایی‌های خوب در هنگام وقوع فجایع زندان گوانتانامو كجا بودند.

منبع: سایت عملیات روانی

نویسنده: جرمی برچر و برندان اسمیت