یک آمپول لطفاً!

«من خودم می‌دونم دیگه آقای دکتر، من هر سال زمستون تا ۲ تا پنی‌سیلین نزنم خوب نمی‌شم، حتماً هم باید یک میلیون و دویست باشه ...»
این جملات شاید اعصاب‌خردکن‌ترین جملاتی باشند که یک …

«من خودم می‌دونم دیگه آقای دکتر، من هر سال زمستون تا ۲ تا پنی‌سیلین نزنم خوب نمی‌شم، حتماً هم باید یک میلیون و دویست باشه ...»

این جملات شاید اعصاب‌خردکن‌ترین جملاتی باشند که یک پزشک در فصل شیوع سرماخوردگی می‌شنود. در فصلی که از هر ۱۰ بیمار با علائم تب و لرز، ۸ تایشان فقط یک سرماخوردگی ساده دارند که فقط با چند قرص سرماخوردگی ساده، مایعات فراوان و استراحت خوب می‌شوند و شاید ۲ نفر دیگر دچار یک گلودرد چرکی یا نپومونی و یا یک بیماری عفونی شده باشند که حتما نیاز به آنتی‌بیوتیک دارند.

اصرار نکنید، بیشتر پزشکان بدون توجه به درخواست‌های بیمار تجویز صحیح خودشان را انجام می‌دهند و به هیچ‌وجه زیر بار نوشتن داروی اضافه نمی‌روند. تصور خوب شدن یک سرماخوردگی ساده با پنی‌سیلین و تصور اینکه بنزاتین پنی‌سیلین دو برابر قوی‌تر از ۳-۳-۶ است یا اینکه به جای خوردن قرص‌ها و کپسول در طول چند روز می‌شود همه آنها را یکجا در یک آمپول به بدن زد، همه تصورات و عقاید اشتباهی است که به مرور زمان جا افتاده است.

هر گلودردی هرچقدر هم که وحشتناک و دردناک باشد، حتما عفونی نیست. پنی‌سیلین به هیچ‌وجه اثر پیشگیرانه روی سرماخوردگی ندارد. اینکه اول فصل یک پنی‌سیلین بزنید و گارانتی شوید، یا اینکه آمپول‌ها می‌توانند کار قرص‌ها و کپسول‌ها را انجام بدهند، تصویر اشتباهی است.

سالانه ۵۰ هزار تن آنتی‌بیوتیک در دنیا مصرف می‌شود. سهم ایران از این مقدار به نسبت دیگر کشورها و جمعیت‌شان بسیار بالاست. آنتی‌بیوتیک‌های قوی و ضعیف مثل نقل و نبات مصرف می‌شوند. هر بیماری که کیسه داروهایش پرتر باشد، پزشکش بهتر به‌نظر می‌رسد و مقاومت دارویی به آنتی‌بیوتیک‌ها در حال افزایش است.

فرهنگ غلط مصرف دارویی هزینه‌های زیادی را به دولت و بیمه‌ها و حتی بیماران تحمیل می‌کند و همه اینها به‌خاطر گفتن همان چند جمله ساده است و البته چند دلیل بزرگ و کوچک دیگر. لطفا اصرار نکنید. بگذارید پزشک کار خودش را بکند.