درختانی که همراه با مردگان می‌میرند

راهی بهشت‌زهرا می‌شوی تا دمی برمزار عزیزی که تو را تنها گذاشته بنشینی و برایش دلتنگی‌هایت را زمزمه کنی و دلت خوش باشد به نشستن زیر سایه درختچه‌هایی که با دست و هزینه خودت در …

راهی بهشت‌زهرا می‌شوی تا دمی برمزار عزیزی که تو را تنها گذاشته بنشینی و برایش دلتنگی‌هایت را زمزمه کنی و دلت خوش باشد به نشستن زیر سایه درختچه‌هایی که با دست و هزینه خودت در فضای کوچک بین قبور چند ۱۰ میلیون تومانی خریداری شده کاشته‌ای، اما از این هزینه و آن درآمد بالای روزانه، یک قطره آب نصیب ریشه درختان سوخته نمی‌شود.

شهروندان می‌گویند هیچ کس به فکر تشنگی درختانی نیست که در هرم داغ تابستانی پژمرده‌اند و مردم خود برای آب دادن درختان ناچارند در صندوق عقب ماشینشان شیلنگ و وسایل آبیاری هم حمل کنند! پرسنل خدماتی می‌گویند، پیمانکاران عوض شده‌اند و پیمانکار جدید دستور داده شیلنگ‌ها را جمع کنیم.

مدیر جدید روابط عمومی بهشت‌زهرا همکاری مناسبی نمی‌کند؛ ما را بدون هماهنگ کردن با کسی که باید پاسخگوی مسأله باشد (وظیفه اولیه‌ای که هر دست‌اندرکار روابط عمومی در ارتباط با رسانه‌ها دارد) به تماس با تلفن مدیر سازمان زیباسازی بهشت زهرا و پاسخ او حواله می‌دهد و طی چهار روز تماس پیاپی، هیچ پاسخی در کار نیست! گویا که برخی مسوولان فقط در نام مورد سوالند!

شهروندی که برای هر طبقه قبر سه طبقه در بهشت زهرا باید ۱۵ میلیون تومان پرداخت کند و خود باغچه‌های اطراف قبور را درختکاری کرده (در حالی که درختکاری این فضا جزو وظایف سازمان بهشت زهراست) اگر قرار باشد برای انجام امور مربوطه، حتی برای نگهداری و آبیاری درختان هم بار دیگر خود دست به کار شود و متقبل هزینه و مشکلات همراه‌آوردن شیلنگ و تجهیزات آبیاری، در این صورت اصولا چه نیازی به پرداخت حقوق این مسوولان فراری از سوال و پاسخگویی از جیب خود، تحت عنوان مالیات و بیت‌المال دارد؟ خوب است در این صورت یکی از همین مسوولان بفرماید اگر قرار به انجام کار توسط خود شهروندان است، واقعا نفس وجود پست سازمانی یادشده به چه منظور است؟! کسی پاسخی حداقل برای این سوال دارد؟