تاریخچه کوهستان میتسومینه و تمرین کوهستان

سوسای ماس اویاما, در روزگار جوانی اش شاگرد محض زندگی بود یعنی, سال ها پیش و قبل از آن که رویای تدوین سازمان جهانی کیوکوشین کای کان کاراته را در ذهن بپروراند, زندگی او کاملاً وقف کاراته شده بود, وی روز به روز نقاط ضعف و قدرت در مهارتش را تحت اوضاع و شرایط گوناگون و اغلب خاص, می کاوید و کشف می نمود

سوسای ماس اویاما، در روزگار جوانی‌اش شاگرد محض زندگی بود یعنی، سال‌ها پیش و قبل از آن‌که رویای تدوین سازمان جهانی کیوکوشین کای کان کاراته را در ذهن بپروراند، زندگی او کاملاً وقف کاراته شده بود، وی روز به روز نقاط ضعف و قدرت در مهارتش را تحت اوضاع و شرایط گوناگون و اغلب خاص، می‌کاوید و کشف می‌نمود.

او با تحقیق و تجربه‌آموزی از راه آزمون و خطا توانست خویشتن را با سختی به پیش رانده و در جای دلخواهش سرانجام رساند. نتیجه این کوشش‌ها و آزمون‌ها منجر به خلق یکی از مستندترین تمرین‌هایش شد، تمرین افسانه‌ای او یعنی: ”تمرین کوهستان“.

اویاما در پی عمل به نصیحت یکی از مورد احترام‌ترین استادانش، ”سو نیه چو“ So Nie Chu، که اظهار داشته بود: ”اگر می‌خواهید خودتان را پیدا کنید، خویشتن را در خلوت و تنهائی بجوئید“، ساک کوچکش را بست و به سمت کوهستان راهی شد. توشهٔ سفرش، تنها شامل لوازم تمرین و چند کتاب می‌شد؛ کتاب‌هائی در مورد داستان زندگی بزرگ‌ترین سامورائی ژاپن و بزرگ‌ترین قهرمانش یعنی، ”موساشی“ تألیف ”ا‌ِی جی یوشی وازا“ Eiji Yoshiwaza (کسی‌که بعدها سوسای را در تألیف دوجو کان Dojo Kun یاری نمود). اویاما، بر آن بود که به مدت سه سال در آن‌جا بماند، و ترتیب داد تا غذا و سایر مایحتاجش را، ماهی یک بار برایش بیاورند. هر زمان که پیکِ کوهستانی، آذوغه و چیزهای دیگر را برایش می‌آورد چنان بود که گوئی خدا شخصاً این دیدار را برای او فراهم می‌نمود. و اویاما از این فرصت کوتاه بدون در کنار انسانی دیگر، بسیار خرسند می‌شد.

در طول این دوران، اویاما خویشتن را به سختی، تمرین و پرورش داد. او از درخت‌ها به‌جای کیسه بوکس و از بوته‌ها و تخته سنگ‌ها، به‌جای سکوی پرش (یا موانع پرش) استفاده می‌کرد. او با طبیعت، هم‌راز و هم‌صحبت شد، و روشنائی صبحگاه را بهترین دوست خویش قرار داد. همان‌طور که خورشید هر صبح، طلوع و هر بعد از ظهر غروب می‌کرد، دل‌تنگی، سختی و طاقت‌فرسائی تنهائی به سراغش می‌آمد. روزهای سخت و دشواری که شبیه هیچ‌یک از سختی‌هائی که تاکنون در زندگیمان تجربه کرده‌ایم نبوده است؛ گذران زندگی در چهار دیواری کلبه‌ای محقر و سختی‌هائی که هر روز به او نزدیک‌تر می‌شد. و هنوز او، پا بر جای و استوار بود.

او در مقاله‌ای، با کلمات خودش می‌گوید: ”بزرگ‌ترین بهره‌ام از اقامت در کوهستان، پروش قدرت و نیروی جسمانی و روانی‌ام در طول روز، و مواجهه با خود درونی‌ام در هنگام شب بود. و البته مهارت و توانائی‌ام در کاراته نیز در حال پیشرفت بود؛ اما مهم‌ترین چیزی که به‌دست آوردم، تقویت و گسترش یک حالت باشکوه روحانی و درونی بود؛ حالتی بسیار افزون‌تر از پیش از آمدنم به کوهستان.“ سوسای همیشه اهمیت ”اوس نو سی چین“ Osu no Seichin (روح اوس) را به شاگردانش تأکید می‌کرد. او با عزمی راسخ و با تمام وجود، لمس کرد که استقامت و ثبات قدم در سختی‌ها و ادبار، منجر به ایجاد قدرت می‌شود.

وی در تلاش برای اثبات این نکته، سبک و فلسفه‌ای منحصر به فرد، تحت‌ عنوان کیوکوشین را ارائه داد. اوقاتی که در کوهستان سپری کرد، اعتقاد او را به خویش و راهش محکم‌تر نمود. این دوران، که به دور از جامعه سپری شد، سرانجام زمینه‌ای شد برای طرح ”سازمان حقیقت نهائی“ یا ”کیوکوشین کای کان“.

سوسای به همراه شاگردانش، برای تمرینات فصلی کمپ، اغلب به آن کوهستان مراجعت می‌کرد و بدین منظور، قلهٔ دور دست میتسومینه Mitsumine را برگزید. میتسومینه، جائی است که موساشی جاودان، تمرینات خویش را اغلب در آن‌جا انجام می‌داد و مکانی سرشار از افسانه می‌باشد. این مکان در زمانی که با اتومبیل غیرقابل دسترس بود، به‌قدر کافی ذهن سوسای را به خود معطوف کرد تا جائی که هم‌چون سحر و جادو در تمرینات و تعالیم شخصی وی منعکس و آشکار شد و احساسی سرشار از خلوص و وقار ـ ورای دنیای دون ـ به وی ارائه داد.

امروز سنگ و لوح یادبود سوسای، بر فراز میتسومینه، جائی که با مسیرهای صعب و صخره‌ای محصور شده، آرام گرفته است. مکانی که او برای اولین‌بار به آن‌جا قدم نهاد.

در میان سایر زیارتگاه‌های باستانی سامورائی و زیارتگاه‌های عادی، این مکان، برخلاف سایر مکان‌ها، خاطرات سوسای را برای شاگردانش، آنها که او را خوب می‌شناختند و نیز بسیاری که او را نمی‌شناختند زنده می‌کند. کسانی که هنوز هم راه و خط‌مشی او را دنبال می‌کنند. همان‌طور که در فضای باز محوطه تمرین می‌کنید و باد با شدت بر شما می‌وزد، تقریباً می‌توانید طنین کیای قدرتمند او را در میان انبوه درختان جنگل، بشنوید.

خانواده بزرگ کیوکوشین کاراته از هر نقطه‌ٔ دنیا، در کنار کوهستان جنگلی میتسومینه گرد هم می‌آیند. بعضی از اعضاء شرکت‌کننده، بخشی از راه را به‌منظور آزمودن پیشرفتشان، صرف می‌کنند. در انتهای روز، ورزشکاران، تاکی ـ آبی) Taki-Abi ایستادن در زیر آبشار) را تجربه می‌کنند، و به سمت بنای یادبود سوسای اویاما، گام بر می‌دارند. تمام برنامه‌های زمان‌بندی شده برای کمپ، با موفقیت انتخاب می‌شوند و اعضاء گروه، در فضای پاک میتسومینه توقف می‌کنند؛ جائی‌ که همهٔ کاراته‌کاها روح سوسای اویاما را کم و بیش احساس می‌کنند. ”اوس!“