خدایا! سینه ای ده آتش افروز

«خود» چیزی شبیه زغال است.
زغال تا آتش نگرفته است جز آنکه دست و جامه ات را سیاه کند هیچ فایده ای ندارد اما همین که آتش گرفت تازه به درد می خورد، خودش روشن می شود و سردی را به گرمی و خامی …

«خود» چیزی شبیه زغال است.

زغال تا آتش نگرفته است جز آنکه دست و جامه ات را سیاه کند هیچ فایده ای ندارد اما همین که آتش گرفت تازه به درد می خورد، خودش روشن می شود و سردی را به گرمی و خامی را به پختگی بدل می سازد. خودیت نیز از همین دست است، اگر آتش بگیرد به کار می آید. میوه هایی که در بالاترین نقطه شاخه های درختان هستند را ندیده ای، از بالا بودنشان چیزی عاید دیگران نشده و خود هم آنقدر همان بالا می مانند تا پلاسیده شده و در آخر هم خشک و سیاه می شوند. اما میوه هایی که پایین و در دسترس همه هست به موقع چیده و به بازار آمده و خریدار و مشتری پیدا می کنند و برای مردم نیز سودمند اند.

[محمدرضا رنجبر]