بهاریه‏ انتظار

شد موسم عیش و طرب، بگذشت هنگام کرب
جام می گلگون طلب، از گلعذاری مه جبین
قدش چو سرو بوستان، خدش به رنگ ارغوان
بویش چو بوی ضیمران، جسمش چو برگ ‏یاسمین
چشمش چو چشم آهوان، ابروش …

شد موسم عیش و طرب، بگذشت هنگام کرب

جام می گلگون طلب، از گلعذاری مه جبین

قدش چو سرو بوستان، خدش به رنگ ارغوان

بویش چو بوی ضیمران، جسمش چو برگ ‏یاسمین

چشمش چو چشم آهوان، ابروش مانند کمان

آب بقایش در دهان، مهرش هویدا از جبین

رویش چو روز وصل او، گیتی فروز و دل‏گشا

مویش چو شام هجر من، آشفته و پر تاب و چین

با این ‏چنین زیبا صنم، باید به بستان زد قدم

جان فارغ از هر رنج و غم، دل خالی از هر مهر و کین

خاصه کنون کاندر جهان، گردیده مولودی عیان

کز بهر ذات پاک آن، شد امتزاج ماء و طین

از بهر تکریمش میان، بر بسته خیل انبیا

از بهر تعظیمش کمر، خم کرده چرخ هفتمین

هدی امام منتظر، نوباوه‏ی خیرالبشر

خلق دو عالم سر به سر، بر خوان احسانش نگین

مهر از ضیائش ذره‏ای، بدر از عطایش بدره‏ای

در یاز جودش قطره‏ای، گردون ز کشتش خوشه‏چین

مرآت ذات کبریا، مشکوهٔ انوار هدا

منظور بعث انبیا، مقصود خلق عالمین

امرش قضا، حکمش قدر، حُبش جنان، بغضش سقر

خاک رهش زیبد اگر، بر طره ساید حور عین

دانند قرآن سر به سر، بابی ز مدحش مختصر

اصحاب علم و معرفت، ارباب ایمان و یقین

سلطان دین، شاه زمن، مالک رقاب مرد و زن

دارد به امر ذوالمنن، روی زمین، زیر نگین

ذاتش به امر دادگر، شد منبع فیض بشر

خیل ملایک سر به سر، در بند الطافش، رهین

حبش سفینه نوح آمد در مثل، لیکن اگر

مهرش نبودی نوح را می‏بود با طوفان قرین

گرنه وجود اقدسش، ظاهر شدی اندر جهان

کامل نگشتی دین حق ز امروز تا روز پسین

ایزد به نامش زد رقم، منشور ختم الاوصیا

چونان ‏که جد امجدش گردید ختم المرسلین

نوح و خلیل و بوالبشر، ادریس و داود و پسر

از ابر فیضش مستمد، از کان علمش مستعین

موسی به کف دارد عصا، دربانیش را منتظر

آماده بهر اقتدا، عیسی به چرخ چارمین

ای خسرو گردون فرم، لَختی نظر کن از کرم

کفار مستولی نگر، اسلام مستضعف ببین

منبع:

دیوان امام خمینی، صص ۲۶۲- ۲۵۸ .