«به به» به این فوتبال

انگار بعضی وقت ها برگشت به عقب در فوتبال نیز زیاد بد نیست, مثل این که امروز فوتبال ما دوبار هوس عقبگرد به شرایط سابق را کرده تا حداقل اگر شرایط امروز بهبود نمی یابد, همه به این جهت سوق داده شوند که به به و چه چه گویان, مسوولان فدراسیون را مهمان کنند

انگار بعضی وقت‌ها برگشت به عقب در فوتبال نیز زیاد بد نیست، مثل این که امروز فوتبال ما دوبار هوس عقبگرد به شرایط سابق را کرده تا حداقل اگر شرایط امروز بهبود نمی‌یابد، همه به این جهت سوق داده شوند که به‌به و چه‌چه گویان، مسوولان فدراسیون را مهمان کنند!

قضیه علی کریمی، امروز بهانه‌ای شده تا مسوولان فدراسیون در لوای برقراری نظم و بستن دهان بسیاری از کسانی که می‌خواهند زبان به انتقاد از برنامه‌های فدراسیون بگشایند، همه چیز را به اصطلاح یک سویه به سمت خود بکشند و شرایط گل و بلبلی دیدن را به مجموعه فوتبال حاکم کنند.

امروز علی کریمی را در شرایطی از تیم‌ ملی محروم کرده‌اند که تا اینجای کار، افکار عمومی با این تصمیم همسویی نشان نداده و معتقد است که آقایان بدون این که در این زمینه دست به اطلاع‌رسانی شفاف و دقیق زده باشند و صرفا به این خاطر که گربه را دم حجله کشته باشند، انتقاد کریمی از بی‌برنامگی فدراسیون را با اشد مجازات همراه ساخته و بدون جهت فوتبال را به حاشیه کشانده‌اند.

آقایان حتی آنقدر در تصمیمات خود پایبند نیستند که از آن دفاع کنند و بدون جهت توپ را به زمین علی دایی، سرمربی تیم ملی نیندازند. جای تاسف بیشتر اینجاست، در شرایطی که دولت محترم نهم به منتقدانش جایزه می‌دهد تا هیچ‌گاه بستر نقد و نقادی به حاشیه نرود، آن وقت فدراسیون فوتبال یک انتقاد کاپیتان تیم ملی‌اش را با سال‌ها خدمت و تاثیرگذاری در فوتبال با اشد مجازات مواجه می‌سازد تا این نوع رفتار و برخورد، سوال برانگیز باشد.

تکرار می‌کنیم که هیچ‌کس مخالفتی با نظم و برقراری آن در مجموعه فوتبال ندارد، اما نباید با این مساله برخوردی دوگانه داشت. اگر قرار برنظم است، باید همه خود را مقید به آن بدانند و در چارچوب وظایف ایفای نقش کنند.

این که نمی‌شود به جهت حاکم بودن برمسائل فوتبال، هر تصمیمی را اتخاذ کرد و انتظار داشت که کسی نیز لام تا کام معترض نشود.

بی‌شک این حرف به هیچ وجه از نایب رئیس فدراسیون فوتبال پذیرفتنی نیست که پشت خط ارتباطی برنامه نود بگوید: «ما تو فدراسیون می‌توانیم هر کس را به تیم ملی دعوت کنیم و هر کس را نیز خط بزنیم»! آخر این همه تغییر و تحولات را به عبث پشت سر نگذاشته‌ایم که فدراسیون فوتبال، خود را پاسخگو نداند و در مقابل منتقدانش، سرسختانه جبهه بگیرد و آنان را به این سمت و سو هدایت کند که همه چیز فوتبال را زیبا و بی‌نقص ببینند.

براستی سوال می‌کنیم اگر قرار بر این است که عناصر فوتبال و از جمله فوتبالیست‌ها مواظب حرف زدن خود باشند و خارج از مسئولیت، حرف و نظری را به زبان نیاورند، چرا مسوولان امروز فدراسیون پیش از همه خود را مقید و پایبند به این قانون نانوشته نمی‌دانند.

تا آنجا که حافظه‌مان یاری می کند، مسوولان فدراسیون در بدو ورود خود به ساختمان سئول، آنقدر اظهارات غیرکارشناسی داشتند و در یک روز و عرض چند ساعت، اظهارنظرهای مختلف و متضاد داشتند که بناچار از بالا به آنها توصیه شد که کمتر صحبت کنند تا فوتبال این همه به چالش‌ کشیده نشود و در مسیر طبیعی خود تنفس کند.

به هر حال باید ب قضایای فوتبال منطقی برخورد کرد تا این رشته جذاب و پرطرفدار که توجه همگان را برانگیخته است، با سرعت لازم ضعف‌ها و کمبودها را پشت سر بگذارد و همانی شود که مورد توجه مسوولان ارشد نظام و بویژه رئیس جمهور محترم است.