پیشگیری از عفونت HIV

آموزش همگانی در مورد آلودگی به HIV، ایدز و رفتارهای پرخطر مرتبط با آن موجب تامین سلامت خون و فرآورده‌های خونی می‌شود...
مهم‌ترین موضوع در آموزش رفتارهای پرخطر، آموزش رفتارهای …

آموزش همگانی در مورد آلودگی به HIV، ایدز و رفتارهای پرخطر مرتبط با آن موجب تامین سلامت خون و فرآورده‌های خونی می‌شود...

مهم‌ترین موضوع در آموزش رفتارهای پرخطر، آموزش رفتارهای جنسی سالم می‌باشد. رفتار جنسی ناسالم هرگونه تماس جنسی را می‌گویند که در آن فرد از سلامت خود یا شریک جنسی خود آگاه نباشد.

اگر فردی از رفتارهای پرخطر آگاهی داشته باشد بهتر می‌تواند در خصوص سلامت خود یا شریک جنسی خود قضاوت کند. داشتن رفتارهای پرخطر احتمال آلودگی به HIV و سایر عفونت‌های‌ آمیزشی را بیشتر می‌کند.

رفتارهای جنسی پرخطر عبارتند از:

داشتن شرکای جنسی متعدد

تماس‌های جنسی نامعمول (تماس مقعدی و دهانی)

متوسل شدن به خشونت در زمان تماس جنسی

مصرف الکل، مواد مخدر و یا روانگردان قبل از برقراری تماس جنسی

تماس جنسی محافظت نشده (عدم استفاده از کاندوم)

بنابراین برای پیشگیری از HIV و ایدز در جامعه باید رفتارهای جنسی سالم را به افراد به ویژه نوجوانان و جوانان آموزش داد.

بعضی از افراد و گروه‌ها مانند معتادان تزریقی، کارکنان خدمات بهداشت و درمان، نوزادان متولد شده از مادران HIV مثبت، مبتلایان به عفونت‌های آمیزشی و افراد با رفتارهای جنسی پرخطر در معرض خطر بالای آلودگی به HIV قرار دارند. بنابراین باید توجه بیشتری به این افراد مبذول داشت.

زنان HIV مثبت باید تا حد امکان از باردار شدن خود جلوگیری کنند. بنابراین توصیه می‌شود که در این افراد از دو روش پیشگیری از بارداری به طور همزمان استفاده شود تا احتمال بارداری به حداقل برسد. با این حال اگر خانم HIV مثبت باردار شود با تجویز داروهای ضد ویروسی در زمان بارداری سعی می‌شود از انتقال HIV به جنین وی جلوگیری شود. البته تجویز این داروها در زمان حاملگی همراه با خطراتی می‌باشد، ضمن آنکه این داروها بسیار گران و کمیاب می‌باشند. همچنین در نوزدان متولد شده از مادران HIV مثبت می‌توان از داروهای ضد ویروسی استفاده کرد.

کارکنان خدمات بهداشت و درمان یکی از گروهای در معرض خطر آلودگی به HIV هستند. بنابراین دستورالعمل‌هایی تحت عنوان «احتیاطات استاندارد» تدوین شده است که تمامی کارکنان بهداشتی درمانی باید آنها را به کار ببندند تا خطر انتقال HIV در آنها به حداقل برسد.

یکی دیگر از گروه‌های پرخطر، معتادان تزریقی می‌باشند که به دلیل استفاده مشترک از سرنگ و سوزن و کارهای پرخطر دیگر، منبع مهم آلودگی به HIV به شمار می‌روند. اقدامات پیشگیرانه در این گروه شامل تشویق و ترغیب معتادان به ترک، تغییر اعتیاد تزریقی به روش‌های کم‌خطرتر و در نهایت توزیع سرنگ، سوزن و کاندوم رایگان در میان آنها می‌باشد. از این اقدامات به عنوان راهکارهای «کاهش آسیب» یاد می‌شود.

ابتلا به عفونت‌های آمیزشی مانند سوزاک، سیفیلس و... خطر انتقال HIV را به دنبال دارد. از طرف دیگر درمان عفونت‌های آمیزشی، خطر احتمال آلودگی به HIV را کم می‌کند. بنابراین تشخیص و درمان کامل عفونت‌های آمیزشی در مبتلایان به آنها یکی از مهم‌ترین اقدامات پیشگیری از ایدز به شمار می‌رود.

افرادی که رفتارهای پرخطر به ویژه رفتارهای پرخطر جنسی دارند لازم است که تحت مشاوره قرار گیرند تا از خطرات آلودگی به HIV آگاه شوند و در صورت لزوم آزمایش‌های تشخیصی به‌طور داوطلبانه از آنها به عمل آید. مشاوره و آزمایشات داوطلبانه در مراکز مشاوره بیماری‌های رفتاری در سراسر کشور انجام می‌شود.

منبع:

HIV Infection: The basics. JAMA August ۶, ۲۰۰۸; Vol ۳۰۰.

ترجمه : مژگان کریمی