ریکاردو کازین

ریکاردو کازین, از اعضای باشگاه کوه نوردی عنکبوتها ی شهرلکو ایتالیا, یکی از بزرگترین آلپینیستهای قرن حاضر است

ریکاردو کازین، از اعضای باشگاه کوه نوردی "عنکبوتها ی شهرلکو" ایتالیا، یکی از بزرگترین آلپینیستهای قرن حاضر است.

او در دوم ژانویه سال ۱۹۰۹ در روستای "سن ویتو" در "فورلانیا" ی ایتالیا به دنیا آمد.او سه ساله بود که پدرش برای تامین معاش زندگی با یک کشتی بزرگ عازم کشور امریکا شد.ریکاردو در سال ۱۹۲۶ زادگاهش را برای یافتن کار ترک کرد و به شهر لکو رفت. او در شهر لکو اقامت گزید، توانمندی اوبه وی کمک میکرد تا به اهدافش دست پیدا کند؛ او روزهای سختی را در شهر لکو پشت سر گذاشت و برای تامین معاش سرایدار یک مدرسه شبانه شد، او۱۲ساعت در روز به سختی کار میکرد و شبها به نگهبانی از مدرسه می پرداخت.

ریکاردو در کتابش "پنجاه سال کوه نوردی" مینویسد: طبیعت زیبای اطراف دریاچه

"لاگودی کومو" و کوه های زیبایی که اطراف این دریاچه را احاطه کرده تمام دلخوشی و عشق من است.

او برای اولین بار کوه "مونت دزگون" را که مانند یک تاج بالای سر شهر لکو گسترده شده بود صعود کرد، و دو هفته بعد از این اولین صعودش او کار کوه نوردی را با گروه کوه نوردی "گریگنتا" آغاز کرد. چندی بعد او در جریان صعود جبهه جنوب،جنوب شرقی کوه "کورنا دی مداله" دچار حادثه شد و یک تکه سنگ که از بالا رها شده بود زانوی او را دچار آسیب دیدگی کرد، اما او بعد از سه هفته استراحت در بیمارستان دوباره آماده صعود به کوه ها بود. او بعد از این حادثه تصمیم گرفت که برای دستیابی به موفقیت در تمرینها و صعود هایش جدیت بیشتری به خرج دهد.

سال بعد از این حادثه برای او سال بسیار سختی بود، او از دوشنبه تا شنبه را به سختی کار میکرد و فقط یکشنبه ها برای کوه نوردی به کوهستان میرفت و وقتی روز دوشنبه دوباره کار هفتگی را آغاز میکرد بدلیل استفاده انرژی زیاد در کوهستان بسیار خسته بود و روزهای دوشنبه سخت ترین روز هفته برای ریکاردو بود.

در سال ۱۹۳۲ او برای اولین بار پا به سرزمین دولومیت ها نهاد، دو سال بعد او اولین صعود بزرگ خود را بر روی دولومیت ها از مسیر جنوب شرقی "پیکو لیسیما لاواردو" انجام داد؛ در سال ۱۹۳۵ ریکاردو و "ویتوریو راتی" با صعود رخ جنوب شرقی برج "توره تریسته" به یک موفقیت شگفت آور دست پیدا کردند.

بعد از سال ۱۹۳۵ آنها در یک رقابت جدی و سخت با کوه نوردان آلمانی شاه کار دیگری را آفریدند، او به همراه دوستش "راتی" صعود سختی از جبهه شمالی "سیما اووست" از کوه "لاواردو" را انجام دادند بعد از این صعود که سه روز طول کشید " ریکاردو کازین" به یک سنبل ملی در کشور ایتالیا تبدیل شد.

در سال ۱۹۳۷صعود "ریکاردوکازین" به جبهه شمال شرقی کوه "پیز بادیل" تبدیل به یک تراژدی غم بارشد، ریکاردو، ویتوریوراتی، جینواپیزبادیل و دو کوه نورد دیگر به نام های "مولتنی" و "والسچی" به اتفاق یک تیم را برای صعود تشکیل دادند، در شب دوم صعود روی دیواره طوفان شدیدی شروع شد، طوفان در ابتدا فقط با بارش باران همراه بود و در روز سوم به بارش برف تبدیل شد و آنها ناگزیر به بازگشت شدند اما بازگشت از مسیری که صعود کرده بودند بدلیل بارش سنگین برف و از بین رفتن دید لازم برای فرود کار بسیار سختی بود و از سویی "مولتنی" و "والسچی" به لحاظ روحی و جسمی دچارافت شدیدی شده بودند؛ ریکاردو "مولتنی" را درفرود از تمام مسیری که صعود کرده بودند همراهی میکرد، اما " مولتنی" و "والسچی" تاب نیاوردند و هر دو جان باختند و موفقیت بزرگ آنها به یک تراژدی تبدیل شد و ریکاردو برای اولین بار همنوردانش را در کوهستان از دست داد.

در ماه جولای سال ۱۹۳۸ ریکاردو شاهکار دیگری را خلق کرد، او به همراه همنوردانش "اسپوزیتو" و " تیزونی" مسیر سخت جبهه شمالی کوه"گراندژوراس" را صعود کردند که از سخت ترین مسیر ها در کوه های آلپ به شمار میرود، این صعود سخت ترین صعودی بود که ریکاردو تا آن زمان انجام داده بود؛ او همچنین در رقابت با کوه نورد آلمانی "اندری هکرمن" که ۱۳ روز قبل از این صعود جبهه شمالی دیواره"آیگر" را صعود کرده بود میبایست تلاش مضاعفی را برای این صعود سخت به کار می گرفت.

در همین دوران بود که جنگ جهانی دوم آغاز شد و آتش جنگ سراسر اروپا را فرا گرفت و "کازین" فعالیت کوه نوردی اش را متوقف کرد.

بعد از جنگ جهانی "ریکاردو" عازم چند صعود بزرگ در هیمالیا، آند و آلاسکا شد.

او راهنمای دومین تیم اعزامی از ایتالیا به هیمالیای پاکستان(قراقروم) بود. هدف آنها صعود قله گاشربروم ۴ به ارتفاع ۷۹۸۰ متر از یک مسیر جدید بود که ریکاردو به همرا تیمش توانست به این موفقیت هم دست پیدا کند.

در سال ۱۹۶۱ در قالب یک تیم بزرگ به نام"city of lecco" موفق به صعود جبهه شمالی قله"مک کینلی" در آلاسکا شد که تا به آن زمان صعود نشده بود و این اولین صعود این قله از جبهه شمالی بود.

ریکاردو به همراه یک تیم از ماه ژوئن تا ژولای سال ۱۹۶۰ در کوه های آند مشغول صعود کوهی به نام "جیریشانکا" بود که موفق شد به اتفاق تمام اعضای تیمش این قله را صعود کند.

در یال ۱۹۷۵ او راهنمای یک تیم بزگ بود که قصد داشت چهارمین قله کوه"لولتسه" را صعود کند اما آنها بدلیل مواجه شدن با یک وضعیت سخت و خطرناک از صعود بازماند.

زمانیکه او ۷۸ ساله بود مجددا دیداری از چند مسیر رو ی کوه "پیز بادیل" که خود گشایش کرده بود داشت. ریکاردو کازین به طور افتخاری شهروند شهر "لکو" شد و اداره بخشی از این شهر به وی محول شد. او به ریاست افتخاری گروه عنکبوت های شهر لکو انتخاب شد و به عضویت افتخاری چند باشگاه کوه نوردی در کشور ایتالیا در آمد، او موفق شد که جوایز زیادی را بدست آورد؛ امروزه شرکت بلند آوازه ای که به نام خود او است لوازم و تجهیزات کوه نوردی تولید میکند.

کوه ها به کازین یک عشق بزرگ را نشان دادند؛ کوه ها به او دانش و معرفتهای مهمی دادند و به زندگی او احساس بخشیدندو کازین فقط عاشق بازی نور و سایه ها، آسمان و آفتاب بود.

معنای عنوان کتابی که او با نام" پنجاه سال کوه نوردی" نوشت چیست؟

معنی آن امید، اعتقادات،مکاشفه، لذت و آرزومندی است.....

http://۵۶۷۱.blogspot.com