آسانسور فضایی

"آسانسور فضایی" یکی از گیج کننده ترین مفاهیمی علمی - فضایی است که در یک دهه گذشته و با مطرح شدن بدیع ترین ایده ها درخصوص طراحی آن به تصور شکل گیری ستونی فلزی میان زمین و نقاط دور …

"آسانسور فضایی" یکی از گیج کننده ترین مفاهیمی علمی - فضایی است که در یک دهه گذشته و با مطرح شدن بدیع ترین ایده ها درخصوص طراحی آن به تصور شکل گیری ستونی فلزی میان زمین و نقاط دور دست فضایی دیگر به عنوان یک افسانه علمی نگریسته نمی شود.

دانشمندان ژاپنی در کنار همتایان اروپایی خود از جمله پیشگامان برجسته طراحی و ارائه ایده های مختلف جذاب درخصوص ساخت آسانسورهای فضایی بوده اند. در حقیقت می توان آنها را به نوعی از پیشگامان تبدیل ایده های مطرح شده در افسانه های علمی به واقعیت قلمداد کرد.

بشر تا به امروز توانسته است با قرار دادن خود در دل شاتلها و کپسولهای مختلف و مدرن فضایی خود را از مرزهای فضا عبور داده و با به جان خریدن خطراتی مرگبار و سفرهای سخت و طولانی به اکتشافاتی در اطراف زمین بپردازد اما پیش بینی می شود قرن بیست و یکم زمان آن باشد که بشر بتواند بدون دغدغه ای خاص و بیشتر در قالب یک سفر تفریحی با کمترین خطرات ممکن از مرزهای فضا عبور کند.

از نظر شیمی دانان، فیزیکدانان و دانشمندان علوم مواد در سراسر دنیا، آسانسورهای فضایی در برگیرنده مفاهیمی پیچیده ای هستند. استفاده از کابلهایی قدرتمندتر و در عین حال سبکتر از هرگونه فیبری که تاکنون در دنیا ساخته شده است و متصل کردن آن از یک سو به پایگاهی زمینی و ثابت نمودن آن در ایستگاه ماهواره ای در خارج از اتمسفر زمین، سه مانع پیچیده ایست که برای غلبه بر آن ایده های مختلفی ارائه شده است.

برخی از این ایده ها دربرگیرنده استفاده از کابلی به طول ۳۶ هزار کیلومتر است که وظیفه اصلی آنها حمل اتاقکهای ویژه حمل مسافران و دانشمندان به خارج از مرزهای فضا عنوان شده است. به گفته دانشمندان طراحی و ساخت این حامل های فضایی گرچه از حیث پیچیدگی به گرد ساختار فوق پیچیده شاتلهای فضایی نخواهد رسید اما ساخت آنها مستلزم استفاده از تکنیکهای فوق مدرن مهندسی است.

دانشمندان این طرحها و از جمله ایده ارائه شده از سوی دانشمندان ژاپنی بر این اصل کلی استوار است که شمار قابل توجهی از حاملهای فضایی به این کابل متصل بوده و به لطف وجود ابر‍ژنراتورهای خورشیدی هیچ نگرانی نیز از بابت تأمین انرژی حرکتی مورد نیاز این حاملها نیز وجود نخواهد داشت.

نکته ای که در این میان موجب دلگرمی دانشمندان شده است این است که نیروی مورد نیاز برای خروج حاملهای فضایی تشکیل دهنده آسانسور به خارج از مرزهای فضا تا ۱۰۰ برابر کمتر از انرژی است که شاتلها برای فرار از زمین صرف می کنند.

ایده جذاب و هیجان برانگیز آسانسورهای فضایی، دانشمندان کشورها و مراکز تحقیقاتی مختلف جهان از ناسا گرفته تا شرکتها و مراکز کوچکتر را بر آن داشته است تا ایده های گوناگونی را درخصوص ساخت آسانسورهای فضایی ارائه کنند اما نکته اساسی این است که تأمین امنیت جانی فضانوردان، دانشمندان و مسافران عادی آنها مهمترین و چالش برانگیزترین مرحله در فرآیند طولانی مدت ارائه آسانسورهای فضایی است.

خبرگزاری مهر، به نقل از هوپا