ترک اعتیاد حوصله می‌خواهد

بارها از زبان خانواده بیمارانم سوالاتی شنیده‌ام که بیانگر دیدگاهی شتاب‌زده و توأم با اصرار فراوان در بهبود هر چه زودتر بیماران‌شان است؛ جملاتی از این قبیل که: «آقای دکتر! پس …

بارها از زبان خانواده بیمارانم سوالاتی شنیده‌ام که بیانگر دیدگاهی شتاب‌زده و توأم با اصرار فراوان در بهبود هر چه زودتر بیماران‌شان است؛ جملاتی از این قبیل که: «آقای دکتر! پس ایشان کی خوب می‌شه؟» یا «ما که دیگر تحمل نداریم، یک بار دیگر اشتباه کنه، می‌اندازیمش از خانه بیرون!» مطمئن باشید این دیدگاه به درمان بیماران صدمه جدی وارد می‌کند.

متاسفانه در روزگاری زندگی می‌کنیم که دوست داشتن انسان‌ها کار آسانی نیست. زمانه‌ای که ملاک علاقه یا احترام، مقدار فایده‌ای است که دیگران برای ما دارند. بیمار سوءمصرف مواد بسان ماهی می‌ماند. تا حالا به بازار ماهی‌فروش‌ها رفته‌اید؟ ماهی تازه صید شده لزج است. وقتی توی دست می‌گیری، دوست دارد لیز بخورد و از دستت فرار کند. بسیاری از بیماران در ابتدای ورود به درمان تمایلی به گفتگو در خصوص مسایل و مشکلات خود ندارند. خیلی از ایشان مرکز ترک اعتیاد را همانند پمپ بنزین می‌بینند و خودشان را مثل یک اتومبیل که آمده بنزین (قرص و شربت) بگیرد و زود هم برود پی کارش.

توجه دادن این بیماران به واقعیات زندگی ایشان و سرچشمه اشتباهات‌شان کار آسانی نیست. صبر و حوصله می‌خواهد. در حقیقت ما از بیمار خود می‌خواهیم که قدری اندازه تقوای خود را ارتقا دهد و این مطلب سهل‌الوصولی نیست که اگر بود ملاک کرامت انسان‌ها نزد خداوند رحمان قرار نمی‌گرفت. از خود بیماران، عجول‌تر، خانواده آنها هستند. حداقل آسیب ناشی از این تعجیل افتادن در دام تبلیغات دروغین شیادان سودجو خاصه در ماهواره‌ها خواهد بود. هر کس که ادعا کند ترک اعتیاد کاری آسان، سریع و تضمینی است، شک نکنید که یا ناآگاه است و یا تاجری سودجو. خانواده‌های محترم این واقعیت را مدنظر داشته باشند که بیمار غالبا لغزش‌هایی را طی درمان تجربه خواهد کرد. صدالبته که رخداد لغزش بیمار برای خانواده رنجور ایشان دردناک است اما واقعیتی است تلخ که ناچار از پذیرش آن هستیم. با کمال احترام به نیت پاک خانواده‌ها، به عرض می‌رسانم که با متلک‌گویی، یادآوری آسیب‌ها و آبروریزی‌ها، منت گذاردن و ابراز انزجار و انتقال خشم و عصبانیت خود به بیماران نمی‌توان آنها را به یک ترک موفق دایمی هدایت کرد. راستی چه کسی به من و شما ضمانت داده است که هرگز گرفتار اعتیاد نخواهیم شد و اگر شدیم چه تضمینی هست که معتادی بهتر از بیمار خودمان باشیم. چه بسا من در شرایط سوءمصرف مواد، عملکردی به مراتب نامناسب‌تر از عمده بیمارانم داشته باشم. بگذارید حسن ختام این یادداشت، آیه ۳۰ سوره هود و از زبان حضرت نوح خطاب به قوم خود باشد که: «و درباره کسانی که در چشم شما خوار می‌آیند، نمی‌گویم که خدا هرگز خیرشان نخواهد داد، خدا از دل آنها آگاه‌تر است و اگر طردشان کنم، در آن صورت از ستمکاران خواهم بود.»