با چی چوان

با چی چوان یا مشت زنی به طور هشت گانهٔ نامحدود است که سبکی مستقیم و فاقد خشونت است, که به هنرجو آموزش می دهد تا حریف خود را با حرکت یا تکنیکی مجزا و منفرد شکست دهد

با چی ‌چوان یا مشت‌زنی به‌طور هشت‌گانهٔ نامحدود است که سبکی مستقیم و فاقد خشونت است، که به هنرجو آموزش می‌دهد تا حریف خود را با حرکت یا تکنیکی مجزا و منفرد شکست دهد. آموزش کاملاً پیچیده و مشکل بوده و هنرجویان مدت زمان زیادی را صرف حفظ کردن نیروی چی می‌نمایند تا قدرت داخلی آن را به‌دست آورند. مهمترین ویژگی اصیل این سبک صداهای گرپ گرپ بسیار بلندی است که بر تخلیهٔ انرژی درونی آن تأکید دارد.این سیستم در رده‌های سبک‌های درونی و بیرونی است که از ۸ عنصر اصلی بدن یعنی شانه‌ها، سر، دست‌ها، آرنج‌ها، باسن، کپل، پاها و زانوها جهت ضربه زدن‌های سخت و مهلک از آن استفاده می‌گردد. با چی چوان به همراه سبک دیگری به‌نام پیکواجانگ با روش کف دستی آموزش داده می‌شود که سبکی است متکی بر ضربات کف دست. روش ”چینگ دن گومها“ در این سیستم آموزش داده می‌شود که بسیار طولانی و مستمر است. حرکات آن وسیع با قابلیت چرخشی می‌باشد که در تضاد با سبک با چی چوان، یکدیگر را تکمیل و ترکیبی نیرومند به‌وجود می‌آورند. با چی چوان سبکی سخت با قابلیت کاربرد در فواصل کوتاه و پیکوجانک روشی نرم و چرخشی در رده‌های سبک‌های طولانی، در نتیجه ترکیب این دو شیوه نرم و سخت را به‌وجود می‌آورند. که توازن را برقرار می‌سازد. این توضیح ما را به یاد عمل متقابل یین و یانگ مصر می‌اندازد.

در منابع تاریخی ذکر شده که سبک با چی چوان در اواسط دورهٔ مینگ پایه‌گذاری شده و اطلاعات دقیقی در مورد بنیانگذار آن در دسترس نیست.نام اصلی سبک با چی چوان، مشت راست است که به معنای شیب‌دار، مایل و منحنی است تنها شخصی که در این روش معروف بوده و با نام ”ووژانگ“ از سلسله‌ٔ کینک می‌باشند. در منبع تاریخی، ذکر شده که دو راهبه با نام‌های سحرآمیز لای LAI و پی PI سبک‌های با چی و پیگوا را به ووژانگ آموزش داده‌اند. این سیستم‌ها تا زمان بانو وورنگ، که دختر ووژانگ نبوده و به دو قسمت متمایز تقسیم گردید. از آنجا که وورنگ زن بود حرکات نرم و ملایم پیگوا برای او مفیدتر بوده تا حرکات سخت با چی چوان، و این دلیلی است بر این امر که او پس از مرگ وواژنگ، فقط سبک پیگوا را در دهکدهٔ ”لوتانگ“ به هنرجویان آموزش می‌داده است.دو سبک به‌طور جداگانه تدریس شد تا استاد ارشد ”لی شو ون“ tishu wen در ۱۹۳۴-۱۸۶۴ از دهکدهٔ چانگ شا (ژانگ شا) به محلهٔ کانگ (سانگ) آمد، لی شو ون، با چی چوان را توسط جین دای شنگ در دهکدهٔ مانگ (مونگ) آموزش دید و پیکوا جانگ را توسط (هوسانگ سی‌ های) در دهکده‌ٔ (لوتانگ) سپس مجدداً وی سبک‌ها را یکی نمود.