حرف های عجیب, ادعاهای غریب

عجیب است که به رغم کسر شدن از جریمه ۵ پوئنی سپاهان به لحاظ ماجرای نابینا شدن سرباز محمد احمدی و بهتر بگوییم علیرغم عودت دادن ۲ امتیاز از ۵ امتیاز کسر شده به تیم اصفهانی, این باشگاه شکایت خود را نزد فیفا اقامه و خواستار بازگشت تمامی امتیازات فوق شده

عجیب است که به رغم کسر شدن از جریمه ۵ پوئنی سپاهان به لحاظ ماجرای نابینا شدن سرباز محمد احمدی و بهتر بگوییم علیرغم عودت دادن ۲ امتیاز از ۵ امتیاز کسر شده به تیم اصفهانی، این باشگاه شکایت خود را نزد فیفا اقامه و خواستار بازگشت تمامی امتیازات فوق شده و مجازات ثانوی را هم نمی پذیرد، اعتراض مجدد سپاهان در حالی شکل می گیرد که اگر عواقب بی نظمی هواداران این تیم طی مسابقه چندی پیش سپاهان با پرسپولیس در اصفهان و تبعات آن مبنا قرار گیرد، نه تنها حکم کمیته انضباطی فدراسیون (که بعد توسط کمیته استیناف تعدیل و خفیف شد) زیاد نمی نماید، بلکه کم نشان می دهد، زیرا سپاهان به عنوان میزبانی که حتی اصول اولیه سازماندهی یک مسابقه مهم و نوع استقرار بهتر هواداران دو تیم بر روی سکوها را رعایت و اجرا نکرد، سهم بارزی در ماجرای تلخی د اشت که برای یک سرباز روی داد و وی را برای همیشه نابینا کرد.

معلوم نیست مدیران سپاهان چه چیزی را جست وجو می کنند زیرا حتی اگر غرامت ۵۰ میلیونی سرباز مجروح را که با حکم کمیته استیناف ۷۰ میلیونی شده تمام و کمال و همین امروز بپردازند، هرگز نعمت بینایی این جوان آرزومند باز نمی گردد و اگر سپاهان تاوان این قضیه را نپردازد، باید پرسید که بنابراین چه کسی باید چنین کند؟

فیفا معمولا در قواعد داخلی کشورها دخالت نمی کند و فقط در زمان هایی حکم می دهد که مثل ماجراهای نافرجام اخیر پرسپولیس یک یا چند بازیکن خارجی این گونه تیم ها بابت دستمزد اخذ نشده خود به این نهاد شکایت ببرند یا شرکت های طرف قرارداد باشگاه های خاطی بر اثر خلاف وعده طرف مقابل متحمل ضرر مالی شوند.

● آیا این عدالت است؟

با این حال اگر هم فیفا در تعارض با رفتار و دستور کارش تاکنون، پس از دریافت شکایت سپاهان، روی آن کاری صورت داد که موافق میل سپاهان باشد، باید پرسید آیا این عدالت خواهد بود؟ سپاهان مدعی است اگر فدراسیون تمامی ۵ امتیاز کسر شده از این تیم را از نو به حسابش نریخته، به این سبب است که جامعه از جریمه ۶ امتیازی اخیر پرسپولیس توسط فیفا متاثر بوده و فدراسیون نمی خواسته است بخشش مجازات سپاهان نوعی ظلم به قرمزهای تهرانی تلقی شود.

حتی اگر فدراسیون چنین برداشت و هدفی داشته، از یاد بردن خطاهای سپاهان و پیامدهای آن نه فقط در حال حاضر بلکه تا زمانی که فوتبال باشگاهی در کشور ما جریان دارد، غیرممکن خواهد بود، زیرا نمونه و نشانه ای از ضعف مدیریت و میزبانی یک مسابقه ورزشی و تبعات ناگوار چنین امری به حساب می آید.

بهترین کاری که سپاهان می توانست انجام بدهد، پذیرش تقصیر حداکثر کمک به روند درمانی سرباز مجروح( که البته هرگز منجر به احیای چشم های این فرد شریف نخواهد شد) و برنامه ریزی برای ساماندهی به اجتماع های همیشگی هوادارانش است اما سپاهان به جای انجام این امور ضروری تر، در تمامی مدتی که از صدور حکم انضباطی اولیه می گذشته هم و غم خود را روی لغو آن حکم و پس گرفتن ۵ امتیازش کرده و انگار نمی خواهد بپذیرد که هرگونه ضعف در مدیریت و قصور در برگزاری با تبعات وحشتناکی از آن دست که دیده ایم، مجازات هایی را هم در بر دارد و کوشش شبانه روزی برای لغو آن نه فقط اصل خطا را توجیه و منتفی نمی کند بلکه نوعی از بدآموزی به سایرین و تشویق خطاهایی از این دست است زیرا به دیگران نشان می دهد که حتی اگر چنین لطمات کلانی برای افراد ببار آید، می توان با پیگیری حقوقی تیم را از تحمل خسارت های فنی و معنوی به حق ماجرا رهایی بخشید و به نقطه ای کشاند که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است و با پرداخت پولی ولو کلان، رفع مسوولیت و ادعا کرد که بار حقوقی ماجرا ادا شده و این واقعه ورزشی نبوده که تبعات ورزشی داشته است.

● ندانم کاری ها

تو گویی این اتفاق اصلا روی نداده و محل وقوع آن استادیوم تختی، نظارت سپاهان و مکان شکل گیری مسابقات این تیم نبوده و انگار سرباز احمدی را که قربانی ندانم کاری هایی از این دست شده اصلا ندیده ایم و یک ملت برای او اشک نریخته است.

وقتی هم حکم ورزشی و هم حکم معنوی خاطی را شناخته و مجازات کرده، تلاش برای برائت چرا؟ آیا با این بساط جایی برای امنیت در مسابقات بعدی خواهد ماند و آیا این ادعاها مسخره نخواهد شد؟ آیا این حرف های عجیب و اقدامات غریب تر، نوعی تخفیف دادن درجات فوتبال باشگاهی ما و ارزش های آن و عمده کردن نقش پیروزی و قهرمانی در لیگ به هر قیمتی و به خصوص به بهای زیر پا نهادن سلامتی افراد و امنیت روحی آنان نیست؟

وصال روحانی