فرزندان از پدر و مادر چه انتظاری دارند؟

فرزندان ما به عنوان عضوی از خانواده از ما که والدین آنها می باشیم انتظاراتی دارند.
خوب است که شما به عنوان پدر و مادر از انتظار فرزندتان آگاهی داشته باشید تا بتوانید رابطه سالم …

فرزندان ما به عنوان عضوی از خانواده از ما که والدین آنها می باشیم انتظاراتی دارند.

خوب است که شما به عنوان پدر و مادر از انتظار فرزندتان آگاهی داشته باشید تا بتوانید رابطه سالم و صحیحی داشته باشید.

سایت «MSNBC» به گوشه ای از این انتظارات اشاره می کند. به شما پیشنهاد می کنیم همراه همسرتان این مطلب را مطالعه کنید.

۱) صبر و حوصله؛ هرکاری برای رسیدن به نتیجه نیاز به زمان دارد؛ والدین دوست دارند فرزندان سریع تر یاد بگیرند، تغییر کنند و در زندگی پیشرفت داشته باشند؛ اما کودکان برحسب توانایی که دارند می آموزند و پیشرفت می کنند.

اگر این مسئله را قبول دارید، پس اجازه دهید فرزند خود آن شخصیتی را که دارد حفظ کند.به او کمک کنید تا با آرامی و حوصله به هدف خود برسد. شاید از نتیجه این کار تعجب کنید. بی حوصلگی، خشم و ناامیدی، باعث کندی پیشرفت و هدر رفتن انرژی و وقت می شود.

۲) تفاهم؛ هرچند که دوران کودکی زمان پرچالشی است اما نباید از این واقعیت غافل شویم که همدردی والدین، قوت قلب آن ها برای انجام کارهای جدید خواهد بود.

به زمان کودکی خود بازگردید و کارهایی که دوست داشتید انجام دهید به یاد بیاورید. به چه چیزهایی افتخار می کردید که والدین شما آن را درک نمی کردند؟ برخورد آن ها چگونه بود؟ چه چیزی را ترجیح می دادید؟ مجبور نیستید با نظر کودک خود موافقت کنید، می توانید او را برای رفتارهای نامناسب توبیخ کنید.

اما حداقل کاری که می توانید انجام دهید این است که احساس او را درک کنید و علت رفتارهای او را جویا شوید.

۳) گوش دادن؛ بعضی وقت ها کودکان نیاز به حرف زدن دارند.

در این موقع بهتر است اول به حرف آن ها گوش دهید و سپس به آرامی مشکلشان را حل کنید.

۴) از صدای آرام استفاده کنید؛ کودکان حرف های والدین را که بدون بلندکردن صدا گفته شود، بهتر درک می کنند. در غیراین صورت تنها صدای جیغ شما را می شنوند.

۵) نظم؛ از آن جا که بخش عمده زندگی قابل پیش بینی نیست، برقراری نظم ، قوانین و انجام برنامه ها می تواند دل گرم کننده باشد و علاوه بر ایجاد چارچوب مطمئنی به کودک احساس امنیت می دهد. سعی کنید همراه نظم کمی سرگرمی نیز در زندگی آن ها ایجاد کنید.

۶) ثبات؛ قوانین محکم، انتظارات و از همه مهم تر رفتارهای منسجم شما، احساس امنیت کودک را تقویت خواهد کرد.

او نیاز دارد مطمئن شود که رنگ سفید در عرض ۲۴ساعت به رنگ سیاه تبدیل نشود. شما که حامی او در این دنیا هستید، باید الگوی مناسبی برای او باشید. اما این قضیه به این معنا نیست که باید سخت گیر باشید؛ برای حل مشکلات جدید می توانید از روش های انعطاف پذیری استفاده کنید. قبل از این که کودک بتواند به خود اعتماد پیدا کند، نیاز دارد در دنیای اطرافش احساس امنیت کند و این ارتباط منطقی شما با اوست که می تواند این حس را ایجاد کند.

۷) محبت؛ درست است که کودک خود را دوست دارید اما این محبت باید قابل لمس باشد؛ زیرا که عشق تنها یک احساس نیست؛ او چگونه باید بفهمد که دوستش دارید؟ چگونه می تواند این عشق را تجربه کند؟ این نعمت مهم را در تمامی برخوردهای خود با او ابراز کنید.

۸) آزادی؛ داشتن آزادی یک ویژگی مهم اما پیچیده است. به مرور زمان فرزندان نیاز به آزادی پیدا می کنند تا بتوانند استقلال به دست بیاورند. اما این استقلال باید با مسئولیت تعدیل شود تا فرد بتواند فرصت اجتماعی و عزت نفس کافی به دست آورد.

به عنوان مثال، اجازه بازی با دوستان (آزادی) را به او بدهید به شرطی که سرساعت به منزل بازگردد آزادی دادن به فرزند در محدوده قوانین، یک محیط سازگاری ایجاد می کند وکودک خواهد فهمید که در قبال آزادی که دارد باید پاسخ گوی عمل خود باشد.

۹) خانواده و بستگان؛ هرچه قدر تلاش کنید، نمی توانید محبت و توجه کامل به فرزند خود داشته باشید. محبت و همکاری اطرافیان می تواند یک محیط امن برای خانواده ایجاد کند.

شاید نتوانید در تکالیف مدرسه به او کمک کنید، اما پدربزرگ او شاید بتواند.

اگر رابطه شما و فرزندتان به مشکل برخورد، او می تواند به یکی از نزدیکان خود پناه ببرد.

۱۰) الگو؛ فرزندان از عمل شما می آموزند. والدین نخستین و مهم ترین الگو در زندگی هستند. پس آن باشید که دوست دارید فرزند شما باشد.