وقتی خون غلیظ می‌شود...

افزایش تعداد گلبول‌های قرمز خون در واحد حجم را در اصطلاح عامیانه «غلظت خون» می‌گویند. در این حالت هموگلوبین‌ خون بیمار بیشتر از یک فرد عادی است؛ بالاتر از ۱۸ در مردان و بیشتر از ۱۶ در زنان...

افزایش تعداد گلبول‌های قرمز خون در واحد حجم را در اصطلاح عامیانه «غلظت خون» می‌گویند. در این حالت هموگلوبین‌ خون بیمار بیشتر از یک فرد عادی است؛ بالاتر از ۱۸ در مردان و بیشتر از ۱۶ در زنان...

بیماری غلظت خون، ۲ نوع اولیه و ثانویه دارد؛ در بیماری غلظت خون اولیه، تولید گلبول‌های قرمز خون به‌وسیله سیستم خونساز بدن به صورت سرشتی (خودکار) بالاست. در غلظت خون ثانویه، سیستم خونساز بدن سالم است ولی بیماری‌هایی مانند بیماری‌های مزمن ریوی، کلیوی و قلبی یا تومورها، کاهش اکسیژن‌رسانی بافتی، حضور در ارتفاعات، سیگار کشیدن و زندگی در هوای آلوده باعث افزایش غلظت خون می‌شود. افزایش غلظت خون کند شدن حرکت خون در عروق را به دنبال دارد و خطر سکته را افزایش می‌دهد.

برخی افراد مبتلا به افزایش غلظت خون، هیچ‌ علامتی ندارند و در برخی افراد اختلال‌هایی مانند برافروختگی پوست صورت، قرمزی چشم‌ها، اختلال هوشیاری، منگی، سردرد، خواب‌آلودگی و گزگز دست و پا مشاهده می‌شود. خارش پوست به‌خصوص پس از استحمام، برجسته شدن وریدهای چشم، بزرگی کبد و طحال نیز از علایم شایع این مشکل هستند. در شرایطی که غلظت خون از نوع اولیه باشد، درمان از طریق خونگیری و مصرف برخی داروهاست. در نوع ثانویه، باید علت زمینه‌ای غلظت خون برطرف شود.

برخی پزشکان روش حجامت را برای کاهش غلظت خون پیشنهاد می‌کنند اما حجامت نمی‌تواند جای خون دادن را بگیرد زیرا حجم خونی که در حجامت از بدن خارج می‌شود، زیاد نیست ولی برای درمان غلظت خون باید مقادیر قابل‌توجهی خون از بدن خارج شود. در صورت کنترل‌نکردن و درمان‌نشدن غلظت خون، بیماری‌هایی مانند زخم‌معده، دردهای استخوانی و در مراحل بعد نقرس و سنگ کلیه بروز می‌کنند.