رئیس جمهور مذاکره با آمریکا و یک روزنامه

کلمات آقای احمدی نژاد هر معنایی بدهند, معنی ناخرسندی نمی دهند مگر آنکه بگوییم ناخرسندی از سوی سعید جلیلی بوده و استقبال از سوی احمدی نژاد که در آن صورت با توجه به ظرفیت آقای احمدی نژاد برای پذیرش نظر مخالف بالا خص مسوولینش آقای جلیلی در همان ژنو و وسط مذاکرات برکنار می شدند

در یادداشت هفته گذشته‌ام دراین ستون پیرامون حضور معاون وزارت خارجه آمریکا در مذاکرات ۵+۱ در ژنو با ایران به مساله تنش‌زدایی و حتی مذاکره میان ایران و آمریکا پرداخته بودم. شاه‌بیت یادداشت آن بود که ممکن است احمدی‌نژاد همان عامل شکستن طلسم بن‌بست روابط میان ایران و آمریکا بشود. ممکن است از قضای روزگار او بتواند طلسمی را بشکند که ظرف سه دهه گذشته چهره‌های قدرتمندی از اکبر هاشمی‌رفسنجانی گرفته تا سیدمحمد خاتمی سعی به شکستن آن کردند اما با توجه به موانع بیرون از اراده دولت شان ناموفق از آن پیکار بازگشتند.

اساس استدلا‌لم در حمایت از آن نظریه یکی بازمی‌گشت به جسارت و شهامت فردی احمدی‌نژاد و دیگری به عقبه قدرتمند سیاسی که وی (برخلا‌ف هاشمی و خاتمی) از آن برخوردار است. کیهان ۳۱۱/۴/۸۷) به آن یادداشت تحت عنوان <این مذاکره، آن مذاکره نیست> پاسخ مستوفایی داده و تحلیل بنده را از اساس باطل اعلا‌م کردند. ایشان به‌زعم خودشان، بنده و دیگرانی که خیلی از احتمال شکسته شدن تابوی طلسم دشمنی میان ایران و آمریکا توسط احمدی‌نژاد به هیجان آمده‌ایم را متهم به خوش‌خیالی، زودباوری و یک‌سری چیزهای دیگر کرده بودند.من نمی‌دانم نویسنده یادداشت کیهان فردای روزی که آن یادداشت را نوشتند در قبال سخنان آقای احمدی‌نژاد در یاسوج چه احساسی پیدا کردند چراکه رئیس‌جمهور محبوب ایشان درست ۱۸۰ درجه خلا‌ف نظر آقای شریعتمداری درباره مساله حضور آمریکا در ژنو صحبت کردند. آقای احمدی‌نژاد در یاسوج نه‌تنها نمی‌گویند که ایران از حضور آمریکا در ژنو <ناخرسند> بود بلکه برعکس فرمودند که <دولت آمریکا اعلا‌م کرد قصد دارد در مذاکرات شرکت کند و ما نیز استقبال کردیم و گفتیم نماینده‌اش شرکت کند.>

کلمات آقای احمدی‌نژاد هر معنایی بدهند، معنی <ناخرسندی> نمی‌دهند. مگر آنکه بگوییم<ناخرسندی> از سوی سعید جلیلی بوده و <استقبال> از سوی احمدی‌نژاد. که در آن صورت با توجه به ظرفیت آقای احمدی‌نژاد برای پذیرش نظر مخالف بالا‌خص مسوولینش؛ آقای جلیلی در همان ژنو و وسط مذاکرات برکنار می‌شدند.

در خصوص نفس مذاکره با آمریکا هم که آقای شریعتمداری نویسنده یادداشت‌آن‌قدر قرص و محکم آن را رد کرده و می‌نویسند این اعتقاد بنیادی ۳۰ ساله تغییری نخواهد یافت، باز آقای احمدی‌نژاد آنچه که در یاسوج گفتند به نحو حزن‌انگیزی در تقابل با اعتقادات آقای شریعتمداری قرار می‌گیرد. آقای احمدی‌نژاد نه‌تنها نگفتند که ما همچنان به سیاست عدم مذاکره ۳۰ ساله‌مان با آمریکا ادامه خواهیم داد، بلکه برعکس صراحتا اعلا‌م کردند که <ما همواره اعلا‌م کرده‌ایم بر اساس عدالت و احترام متقابل آماده‌ایم با همه غیر از رژیم نامشروع صهیونیستی که از اساس نامشروع و غیرقانونی است، گفت‌وگو کنیم.> و شاید برای اینکه تردیدی باقی نماند، می‌گویند <ما از اول گفتیم با همه مذاکره می‌کنیم...> گمان نمی‌کنم آقای شریعتمداری هم بتوانند بگویند که مقصود و منظور آقای احمدی‌نژاد آمریکا نیست و ایشان همچنان مخالف مذاکره با آمریکا هستند. تعریف و تمجید از <ادب و تربیت> آمریکا، <استقبال> از حضور آمریکا در ژنو و <اعلا‌م آمادگی مذاکره با همه> و تعریف و تمجید از <ملت و مردم اسرائیل( >رحیم‌مشایی) نه کلمات و عبارات صادق زیباکلا‌م است که ساده‌دلا‌نه از احتمال شکستن طلسم دشمنی با آمریکا توسط احمدی‌نژاد به هیجان آمده و نه توهمات <مشی اصلا‌ح‌طلب واخورده و ورشکسته است.> اینها عبارات و کلمات رئیس‌جمهور محبوب اصولگرای شما و یکی از معاونینش است و خدا می‌داند که اگر یک هزارم اینها را خاتمی، مهاجرانی، یا حتی هاشمی‌رفسنجانی بر زبان آورده بود شما در همان روزنامه کیهان چه قیامتی که برپا نمی‌کردید.

می‌ماند همان بحث و دعوای قدیمی این بنده حقیر با حضرتعالی پیرامون منافع ملی ایران و دشمنی با آمریکا. من معتقدم که دشمنی با آمریکا هیچ دستاورد مثبتی برای ایران اسلا‌می نداشته بلکه هزینه سهمگینی نیز بر منافع ملی‌مان تحمیل کرده، تحمیل می‌کند و تحمیل خواهد کرد. جنابعالی نوشته‌اید که این ۳۰ سال دشمنی با آمریکا سبب شده ایران سرمشق و الگوی نهضت‌های اسلا‌می در جهان و دنیای اسلا‌م شود. بنده حاضرم فقره به فقره نشان دهم که دشمنی با آمریکا چه مصیبت‌هایی بر منافع ملی ظرف ۳۰ سال گذشته وارد ساخته است . نمی‌شد جنابعالی هم چند مورد از نهضت‌ها، جنبش‌ها و حرکت‌هایی که با الهام از دشمنی ایران و آمریکا شکل گرفته‌اند را متذکر می‌شدید.

صادق زیباکلا‌م