جایگاه نه چندان روشن رکابزنان ما

رتبه های نازل حاصله در تورنمنت بین المللی اخیر دوچرخه سواری قطر تاکید تازه ای بر مشکلات و کاستی های فنی فراوان مان در این رشته بوده است این در حالی است که ظرف سال های اخیر بر اثر صعود دوچرخه سواران کشور در جداول آسیایی و در گستره ای از معادلات جهانی, مدعی ایستادن آنها در رده های شامخ و قابل توجهی بین رد ه های اول تا دهم و مثلا هفتم و هشتم در جداول UCI اتحادیه بین المللی دوچرخه سواری حرفه ای بوده ایم

رتبه های نازل حاصله در تورنمنت بین المللی اخیر دوچرخه سواری قطر تاکید تازه ای بر مشکلات و کاستی های فنی فراوان مان در این رشته بوده است. این در حالی است که ظرف سال های اخیر بر اثر صعود دوچرخه سواران کشور در جداول آسیایی و در گستره ای از معادلات جهانی، مدعی ایستادن آنها در رده های شامخ و قابل توجهی بین رد ه های اول تا دهم و مثلا هفتم و هشتم در جداول UCI(اتحادیه بین المللی دوچرخه سواری حرفه ای) بوده ایم. شاخصه های روشن و متعددی این گونه رنکینگ ها را شکل می دهند و لابد حاصل کار برخی رکابزنان ما در این زمینه بد نبوده اما اگر مبنای کار تمامی سطح و رده های دوچرخه سواری جهان باشد و طیف بازبینی کار رکابزنان تنها چند قاره و چند دوره مسابقه خاص قرار نگیرد و همه دارو ندار جهانی این ورزش ملاک قرار گیرد، امکان ندارد رتبه های فوق سهم دوچرخه سواری ما شود و چه خوب می شود اگر این نکات به تعقیب کنندگان رخدادهای ورزشی در سطح کشور گوشزد گردد تا توقع اضافی به وجود نیاید و همه بدانند کجا ایستاده اند و چه دارند و چه ندارند و اصولا از رکابزنان خود چه باید بخواهیم.

● جای گله ای نیست

تور اخیر دوچرخه سواری قطر همانند نسخه ۲۰۰۷ آن، به روشنی نشانگر مساله فوق بود و چیزی را گواهی داد که گفتیم و همانی را گوشزد کرد که برایتان برشمردیم. تیم اعزامی کشورمان به این رقابت ها تیمی کوچک و ضعیف نبود و برعکس نفرات اصلی دوچرخه سواری ما به آنجا گسیل شده بودند و بنابراین جای توجیه و گله ای هم باقی نمی ماند و نمی شد گفت که اگر افراد دیگری به قطر می رفتند، نتیجه ای بسیار بهتر به دست می آمد.

به این ترتیب بود که حسین عسگری، عباس سعیدی تنها، احد کاظمی، حسین ناطقی، حسین جهانبانیان، مهدی سهرابی و سیدمصطفی سیدرضایی در رتبه هایی چون ۶۱ و ۱۲۷ قرار گرفتند و قادر میزبانی هم کاری از پیش نبرد و به عنوان مثال در مرحله سوم توری که به مسافت کلی ۷۲۰ کیلومتر و در یک هفته در دوحه و سایر نقاط قطر برپا شد، از رتبه ۷۵ فراتر نرفت و در همان مرحله عسگری هشتاد و پنجم شد و سهرابی با سابقه کسب مدال نقره بازی های آسیایی ،۲۰۰۶ در رده ۹۴ ایستاد و جهانبانیان این بار صد و بیستم شد.

● لزوم بیان ضعف ها

در جدول رده بندی کلی نیز وضع ما بهتر نبود و همین رتبه ها به سوی ما میل کرد و رتبه های ما از حدود رده ۸۰ شروع می شد و به صدوهفده و یا هجده بسط می یافت و این در حالی شکل می گرفت که کل رکابزنان حاضر در این مسابقات به ۱۳۱ تن می رسیدند! بدون این که این نکات را تاکیدی بر ضعف دوچرخه سواران خود قرار دهیم و یا این که بخواهیم آن را لزوم ناامید شدن خود بیانگاریم، لازم می دانیم بیان ضعف ها و تلاش برای رفع آن را عمده تر از سایر مسایل تلقی کنیم و بگوییم که شناخت ضعف ها و تلاش برای حل آن عمده تر از رجوع به جداول غیرجامعی است که ما را در رده هایی غیرحقیقی قرار می دهد و به تبع آن از واقعیت دور نگه می دارد.

این یک حقیقت است که اگر در تورهای بزرگ حرفه ای و اصلی دوچرخه سواری شاهد حضور تمامی سرمایه ها و نفرات شاخص این ورزش باشیم، امکان ندارد که برای رکابزنان ما رتبه ای بالاتر از مقام های حاصله در قطر متصور و قابل دستیابی باشد. اگر در تورهای کلاسیک و سه گانه و اصلی دور فرانسه، دور ایتالیا و دور اسپانیا همگان و من جمله دوچرخه سواران ما به میدان آیند، رتبه های حاصله ما بسیار پایین تر از چیزی خواهد بود که در دوحه رویت شد و کافی است تمامی رکابزنان حرفه ای و برجسته دنیا پای در صحنه نهند و آن گاه برای نفرات ما رتبه هایی به ثبت می رسد که با رتبه ها و جایگاه های ثبت شده برای ما در جداول عادی و ماهانه UCI غیر قابل قیاس خواهد بود. و این یک حقیقت است و تلخ هم نیست و برعکس چیزی است که باید گفت و روی آن مانور داده شود و شرایط موجود توضیح داده و توصیف گردد تا بدانیم مسیر حرکت چیست و چرا به اینجا رسیده ایم و راه رسیدن به مدارج بالاتر کدام است.

● در اروپا

مسابقات قطر در قیاس با تورنمنت های پرشمار کلاسیک این رشته در اروپا در درجات نازل تری قرار می گیرد و با این که قطری ها با خرج کردن ارقام کلان بسیاری از ستاره ها و من جمله تام بونن بلژیکی را به آنجا می کشانند و ستاره های دیگری نیز به خاطر بهره گیری از شرایط مساعد آب و هوایی حوزه خلیج فارس در این موقع از سال با میل شخصی به آن جا سفر می کنند و در هوای معتدل آن جا بسیار بهتر و بیشتر از اروپای به شدت سرد تمرین می کنند اما هنوز هم گردهمایی اصلی و تورنمنت های عمده این رشته را در اروپا بجویید و آن جا است که باید به میدان آییم و عیار کارمان را مشخص کنیم و تورنمنت های ولو خوبی مثل مالزی و ترکیه و امثال آن به علت قلت شمار بزرگان حاضر در آن ما را به جایگاه حقیقی مان در این ورزش آگاه نمی گرداند و در نهایت با صدور و انتشار هر جدول UCI و نهادهای شبیه به آن به باورهای ناصحیحی می رسیم و برخی رکابزنان خود را واقعا صاحب رتبه هایی مثل هشتم یا دهم در رشته هایی خاص می انگاریم و ضررهای این قضیه سست شدن در راه تدارک و کم شدن تلاش ها و شکست های سنگین در میدان مسابقات مهم و رسیدن اطلاعات غیرصحیح به دوستداران ورزش است.

● تردیدی نیست، اما …

جایگاه حقیقی ما در تورنمنت اخیر قطر بیشتر مورد تاکید قرار گرفت و جا دارد که روی آن کار شود و صاحبنظران ارایه طریق کنند و با این که در سزاواری رکابزنان مطرح ما و ارتقای سطح کیفی کارشان طی ،۵ ۶ سال اخیر تردیدی وجود ندارد و دوچرخه سواری ما شکوفاتر از دو دهه قبلی شده، اما از یک سو هنوز بسیار کار داریم و از جانب دیگر جداولی که وقت و بی وقت با احتساب امتیازات شماری کم از تورنمنت ها و فقط در گستره ها و طیف هایی اندک از جهان تنظیم و منتشر می شود، ما را از حقایق دور می سازند.

وحید رسولی