تفاوت های اصلی کاراته تکواندو و کونگ فو

شاید بیان تفاوت های کاراته با رشته هائی مانند تکواندو و کونگ فو در نگاه اول مطلب جدیدی به نظر نرسد و حتی برخی با مشاهده تیتر این مطلب, گله کنند که مطلبی تکراری را خواهند خواند

شاید بیان تفاوت‌های کاراته با رشته‌هائی مانند تکواندو و کونگ‌فو در نگاه اول مطلب جدیدی به‌نظر نرسد و حتی برخی با مشاهده تیتر این مطلب، گله کنند که مطلبی تکراری را خواهند خواند!

ما بدون هیچ‌گونه اصرار خاصی تنها به شما توصیه می‌کنیم که تنها چند دقیقه صرف خواندن این مطلب کنید. در پایان نیز قضاوت با خود شما. ولی مطمئناً از این‌که وقت خود را صرف مطالعه این بخش کرده‌اید پیشمان نخواهید شد!

کاراته و تکواندو امروزه تقریباً در تمامی کشورهای جهان تمرین می‌شوند و بیشتر علاقه‌مندان هنرهای رزمی با این رشته‌ها، آشنا هستند.

در نگاه اول حتی ممکن است به‌نظر برسد هنرجویان کاراته و تکواندو از یونیفورم مشابهی در مسابقات و تمرینات خود استفاده می‌کنند! به هرحال تفاوت‌های کاراته و تکواندو بسیار فراتر از تفاوت بین لباس و کمربندهای آنهاست!

کاراته سنتی در جزیره اوکیناوای ژاپن گسترش پیدا کرد و بسیاری بر این باورند که منشأ کاراته ژاپنی به هنرهای رزمی چینی باز می‌گردد. سبک‌های مختلف کاراته تماماً به‌عنوان هنرهای رزمی ژاپنی در نظر گرفته می‌شوند.

تکواندوی مدرن، پس از تأثیراتی که شکل سنتی آن از کاراته ژاپنی گرفته بود در کره توسعه پیدا کرد. حتی برخی به تکواندو ”کاراته کره‌ای“ نیز اطلاق می‌کنند. امروزه دو استایل اصلی تکواندو تحت نظارت فدراسیون‌های بین‌المللی ITF و جهانی WTF اداره می‌شوند.

دو استایل سنتی تکواندو نیز شامل ”تانگ سو دو“ و ”مودوک کوان“ می‌شوند. جدای از یونیفورم‌های سفید کاراته و تکواندو با تمایزهای خاص هر کدام از آنها، امروزه در برخی از انواع کاراته و تکواندوی آمریکائی، از دوبوک‌هائی (لباس‌ تکواندو) به رنگ‌های قرمز، مشکی و آبی در کنار شکل سنتی آن استفاده می‌شود.

در کاراته، ۶۰ درصد ضربات و دفاع‌ها از طریق دست و ۴۰ درصد تکنیک‌ها توسط پا اجرا می‌شوند. در مقابل درصد استفاده از ضربات دست و پا در تکواندو برعکس بوده و ۴۰ درصد از ضربات دست و ۶۰ درصد از ضربات پا استفاده می‌شود.

در تکواندو در مقایسه با کاراته، تأکید ویژه‌ای به استفاده از ضربات بلند پا شده است. کاربرد ضربات پای پرشی یا پرنده نیز کاملاً در تکواندو رایج است. فرم‌های تکواندو نیز نسبت به کاتاهای کاراته کوتا‌ە‌تر و ساده‌تر هستند.

امروزه تکواندو به‌عنوان یک ورزش المپیکی مقبولیت عمومی بیشتری پیدا کرده است.

● اما تفاوت بین کاراته و کونگ‌فو چیست؟

پاسخ به این سئوال به همان نسبت که برای یک رزمی‌کار یا متخصص رزمی آسان است، می‌تواند برای یک فرد ناآشنا به رزمی دشوار بوده و از تمرین هم‌زمان دو کاراته‌کا و کونگ‌فو کار نتواند آنها را از یک‌دیگر متمایز کند.

مطالعات تاریخی نشان می‌دهد مردمی که در جزایر اوکیناوا، در جنوب ژاپن زندگی می‌کرده‌اند، به دلیل هم‌جواری با چین، کاملاً در معرض آشنائی و یادگیری کونگ‌فوی چینی قرار داشته‌اند.

به مرور زمان، اهالی اوکیناوا، کاراته، استایل رزمی خود را توسعه داده که در اصل ریشه‌های آن، کاملاً به کونگ‌‌فوی چینی برمی‌گردد.

اگرچه کاراته و کونگ‌فو بسیاری مواقع از تکنیک‌های مشابهی سود می‌برند، اما سبک‌های سنتی کونگ‌فو از تنوع تکنیکی بیشتری در مقایسیه با سبک‌های کاراته برخوردارند. می‌توان گفت تقریباً ژاپنی‌ها تعداد قابل توجهی از تکنیک‌های سیستم‌های چینی را با هدف رشد کاراته، وارد سیستم رزمی مخصوص به خود کرده‌اند.

البته ژاپنی‌ها روش اجرای تکنیک‌ها را در مقایسه با کونگ‌فوی چینی اصلاح کرده و به همین دلیل فنون کاراته بیشتر به روش خطی اجرا می‌شوند.

نمونه بارز آن را می‌توان در اجرای فرم‌های (کاتا های) کاراته مشاهده کرد که در آنها تکنیک‌ها با حرکات انفجاری اجرا می‌شوند.

فرم‌های کونگ‌فو برخلاف کاتاهای کاراته، بیشتر در یک دایره فرضی اجرا می‌شوند و دست‌ها سهم قابل توجهی در اجرای این فرم‌ها دارند. این حرکات دوار به فرم‌های کونگ‌فو جذابیت‌های خاصی بخشیده و در این فرم‌ها توقف کمتری در مقایسه با کاتاهای کاراته دیده می‌شود.

بیشتر فرم‌های کونگ‌فو از پیچیدگی و زمان اجرای بیشتری در مقایسه با کاتاهای کاراته برخوردارند.

البته برخی از سبک‌های کاراته از جمله ”گوجوریو“ به دلیل تمایل بیشتر به اجرای تکنیک‌ها در دایره‌ای فرضی، مشابه کونگ‌فو تلقی می‌شوند.

استایل‌های کمپو نیز به‌عنوان ترکیبی از کونگ‌فوی چینی و کاراته اوکیناوائی محسوب می‌شوند زیرا در آنها تکنیک‌ها به هر دو شیوه خطی و دایره‌ای اجرا می‌شوند.

نوع و نحوه استفاده از سلاح‌ها نیز از جمله وجوه قابل تمایز کاراته و کونگ‌فوی چینی است.

در بحث‌ کاتاها و فرم‌هائی که با استفاده از سلاح اجرا می‌شوند نیز کاملاً شیوه اجرا در مسیر خطی و دایره‌ای به‌عنوان وجوه اصلی تمایز کاراته و کونگ‌فوی چینی قابل ملاحظه است. ضمناً این‌که کونگ‌فو از سلاح‌های به مراتب متنوع‌تری نیز بهره می‌گیرد. تفاوت در قوانین داوری و نوع لباس‌های مورد استفاده در کاراته و کونگ‌فو نیز نیاز به توضیح بیشتر ندارد!

در مجموع، این درست که تکواندو، کاراته و کونگ‌فوی چینی از نظر فرم‌ها، سلاح‌ها و شیوه‌های اجرای تکنیک‌ها و مبارزات تفاوت‌های قابل توجهی دارند، ولی این گفته هرگز به آن معنی نیست که یک سیستم بر دیگری برتری دارد. آنها فقط با یکدیگر متفاوتند و سلائق شخصی، باعث می‌شود تا یک فرد علاقمند به یادگیری ورزش‌های رزمی، کدام‌یک را انتخاب کند.

برخی کاراته، برخی تکواندو و برخی دیگر کونگ‌فو را ترجیح می‌دهند. حتی ممکن است آنهائی که از جاه‌طلبی بیشتری برخوردار باشند، هم‌زمان بخواهند هر سه رشته را فرا بگیرند! مسئله مهم این است که یک رزمی‌کار چه کاراته‌کا باشد و چه کونگ‌فو کار، افرادی مهم بوده که از طریق تمرینات منظم به دنبال ارتقاء روحی و جسمی خود هستند. راستی، اگر قرار باشد تا شما یک هنر رزمی را انتخاب کنید کدام‌یک را ترجیح می‌دهید؟ کاراته؟ تکواندو؟ کونگ‌فو؟ شاید هم هر سه آنها!