یک سال با A B N

عبور فیل جکسون از مرزهای «ائرباخ»

بله، سن آنتونیو اسپرز برای سومین بار در ۵ سال گذشته و چهارمین بار در یک مقطع زمانی ۹ ساله فاتح لیگ حرفه ای بسکتبال باشگاه های آمریکا (A.B.N) شد و عنوان مرد سال این لیگ نیز به درک نوویتزکی آلمانی از تیم دالاس ماوریکز رسید و اگر قرار باشد به یک نام درخشان دیگر اشاره کنیم، باید لبرون جیمز را مثال بزنیم که تیمش کلیولند کاوالیرز را یک تنه تا بازی فینال همین پیکارها به پیش راند و سرانجام صاحب مقام دوم این رقابت ها کرد.با این حال یک نام در سال تازه پایان یافته ۲۰۰۷ بیشتر از سایر اسامی در ورزش بسکتبال مطرح و مورد توجه واقع می شود و آن نام، مربوط به فیل جکسون است. مردی که فقط سه روز مانده به پایان سال با رکورد رد ائرباخ مربی افسانه ای سابق باستون سلتیکز در زمینه کسب پیروزی در این رقابت ها برابری کرد.

● افتخاری جالب

مساوی شدن با ائرباخ تجربه ای تازه برای مربی سرشناس لس آنجلس لیکرز نیست و او به واقع ۵‎/۵ سال پیش هم توانسته بود با رکورد ۹ قهرمانی ائرباخ در پیکارهای A.B.N برابری کند. در اواخر بهار سال ۲۰۰۲ که لیکرز با مربیگری جکسون برای سومین سال متوالی این لیگ را برد، با احتساب ۶ قهرمانی قبلی وی در معیت شیکاگوبولز طی دهه ،۱۹۹۰ رقم کلی فتوحات وی در این پیکارها با ۹ مرتبه قهرمانی ائرباخ (با تیم سلتیکز) برابری کرد و این دو همپا شدند، شنبه این هفته و ۳ روز مانده تا اتمام سال ،۲۰۰۷ جکسون لیکرز را به پیروزی ۱۰۹ - ۱۲۳ بر یوتاجز رهنمون شد تا صاحب نهصد و سی و هشتمین بردش طی سال های حضور خود در این لیگ شود و این هم مساوی با حد نصاب ائرباخ در زمینه کسب پیروزی در این مسابقات است. درست است که ائرباخ حائز رتبه ای بالاتر از هفتمی در لیست دارندگان بیشترین پیروزی در A.B.N نبوده است و جکسون حتی با عبور اجتناب ناپذیر از این رقم فقط به کسب رتبه هفتمی به تنهایی نائل خواهد شد و فعلاً دستاوردی فراتر از این برای او متصور نیست، اما همین نیز به خودی خود افتخار جالبی است زیرا از این نکته می گوید که جکسون به آمار خیره کننده ای از تداوم و استمرار در کارش رسیده است و در هر لیگی در سطح جهان و بخصوص در A.B.N، شرط و اصل اول، تداوم در کار است.مسابقه صبح دیروز (دوشنبه) لیکرز با باستون سلتیکز در ادامه رقابت های فصل ۲۰۰۸ - ۲۰۰۷ این لیگ نیز مهلتی مساعد برای عبور در اسرع وقت از رکورد ائرباخ و تفوق بر آن بود و این هم از دست قضا و قدر بود که جکسون امکان تصاحب رکورد و تملک آن به تنهایی را درست در تقابل با تیمی به دست می آورد که سال ها پیش توسط ائرباخ هدایت می شد.

● انجمن مشاهیر

خیلی ها نبرد لیکرز و سلتیکز را سنتی ترین و جالب ترین مسابقه تاریخ A.B.Nدانسته اند و در هر شرایطی از این منظر به آن نگریسته اند.

هرچه بود مسابقه روز دوشنبه صد و هفتاد و هفتمین بار را شکل داد که دو تیم در مرحله نخست لیگ (موسوم به Regular Season) روبه روی هم می ایستادند. ۱۰ مرتبه از تقابل های دو تیم در فینال های لیگ شکل گرفته و باستون ۸ تای اول را مال خود کرد و لیکرز در ۱۹۸۵ و ۸۷ از عهده رقیبش برآمد. در ۷ سپتامبر ۲۰۰۷ (۱۶ شهریور ۸۶) بودکه نام جکسون به انجمن مشاهیر بسکتبال اضافه شد و همان ۹ قهرمانی در A.B.Nبا شرح و اوصافی که پیشتر آوردیم، برای این مهم کفایت می کرد و نیاز به چیزی اضافی نبود. در دوران اوج شیکاگوبولز و هنگامی که زوج مایکل جوردن و اسکاتی پیپن در آن تیم بازی می کردند، این تیم یک بار به ۷۲ برد در ۸۲ بازی اش در Regular season رسید که این مربوط به فصل ۹۶ـ ۱۹۹۵ می شد و هنوز هم یک رکورد برای این پیکارهاست و توسط تیم های دیگر تکرار نشده است.

● مرد اول

حتی در بازی شنبه این هفته در برابر یوتاجز هم لیکرز دست به کار قابل توجهی زد. این تیم البته فاقد شکوهی است که در اوایل دهه جاری از طریق کارهای هماهنگ زوج شکیل اونیل و کوبی برایانت ارائه دهنده آن بود، اما در دیدار با «جز» موفق به کسب مجموعاً ۷۵ امتیاز در دو کوارتر اول شد که این بیشترین پوئن های حاصله تیم در چنین مقطعی از مسابقاتش و با گذشت نیمی از زمان یک بازی بود. در آن مقطع از مسابقه، برایانت که سه سال و نیم پس از کوچ «شک» به میامی هیت بیش از هر زمانی به مرد اول لیکرز بدل شده ۲۱ امتیاز گرفته و اندرو باینام جوان نیز ۱۳ پوئن را بر آن افزوده بود. کوامی براون هم که ۱۹ بازی قبلی لیکرز را به دلیل ناراحتی مچ پا و زانویش از دست داده بود و برای اولین بار از ۱۸ نوامبر به بعد پای در میدان نهاده بود، آن قدرها هم بد کار نکرد و با همت وی بود که لیکرز ۲۱ـ۳۷ از یوتا پیش افتاد و از همان جا نوید پیروزی را برای خودش داد. آن چه در دقایق بعدی مشاهده شد، فزونی گرفتن تدریجی برتری لیکرز و قطعیت یافتن پیروزی این تیم بود و دیگر رقابت حادی رؤیت نشد و بیشترین رجحان یاران برایانت و درک فیشر زمانی دیده شد که به برتری ۵۷ـ ۹۱ رسیدند و در آن زمان هنوز ۶ دقیقه از وقت سوم مسابقه مانده بود. محاسبات نهایی نشان می دهد که در روز جشن شخصی جکسون، لیکرز مجموعاً ۵۵ درصد پرتاب هایش را گل کرده و هر بار که مردان کهنه کار و یا جوان لس آنجلس حداقل ۵۰ درصد پرتاب های عادی خود را از سبد حریف گذرانده اند، قطعاً پیروز شده اند و تا به حال دیده نشده که با چنین معدل و درصدی تن به باخت داده باشند.برایانت مثل معمول در اوج گیری موقتی لیکرز سهم عمده ای داشته است. او که آقای گل هر دو فصل گذشته لیگ است و بازی مورد بحث با یوتاجز سومین مورد متوالی بود که وی در یک مسابقه حداقل ۳۰ امتیاز کسب می کرد، در دو دیدار قبلی تیمش نیز ۳۹ امتیاز در برابر نیویورک نیکز و ۳۸ پوئن در مقابل فی نیکس به دست آورده بود.

● برخورد منفی

درخشش او و یارانش جکسون را در مسیر یک کار تاریخی تازه قرار داده است ولی این مربی ۶۳ ساله بیش از آن که به خودش بیندیشد، نگران نوع برخورد منفی و نامهربانانه ای است که در یوتا با ادی فیشر صورت پذیرفت. برای او این مسأله بیشتر از آن رو موجب حیرت است که ادی فیشر در تنها فصل عضویت اش در «جز»، این تیم را به فینال کنفرانس غرب پیکارهای لیگ رساند. جکسون می گوید: «این برخورد با ادی فیشر قابل قبول نبود. فیشر از مسأله بیماری و شرایط بد دخترش نیز رنج می برد و با این وجود طوری با او برخورد شد که جای تأسف داشت. انگار این مسأله از قبل طراحی شده بود و شاید تماشاگران حس می کردند که فیشر به آنها خیانت کرده است. برای آنان بسکتبال مسأله بسیار مهمی است و با آن زندگی می کنند ولی باز قابل قبول نیست که با یکی از بازیکنان سابق خودشان این طور برخورد کنند و این احساس به وجود آید که او خیانت کرده است.»

● غیرقابل قیاس

قدر مسلم این که جکسون از نظر آنها مرتکب خیانت نشده و طی تمام این سال ها فقط کارهای محوله به خود را انجام داده است. جری اسلون مربی دیرپای یوتاجز، مردی که اولین سال مربیگری اش در A.B.Nمصادف با آخرین سال حضور ائرباخ در این لیگ بود، در قیاس جکسون با ائرباخ به مشکل برخورد می کند و می گوید: «نباید آنها را مقایسه کرد، زیرا نفرات و بازیکنان تحت اختیار آنان بسیار با هم فرق داشته اند. اگر چنین نبود و با بازیگرانی یکسان سرو کله زده بودند، می شد حکمی مشخص در این خصوص داد. در عین حال معترفم که هر دو در سال های مربیگری شان اغلب با بازیکنان توانا کار کرده اند. در این میان جکسون معمولاً با شاگردانش به درستی برخورد کرده است. این که بازیگران فوق العاده ای را در اختیار داشته باشید، مسأله ارزشمندی است ولی ارزشمندتر از آن نحوه اداره و مدیریت آنهاست و این که بتوانید با آنها به بالاترین درجات برسید. جکسون این هنر را داشته است.»

● زخم های رقابت

این را مربی ای می گوید که خود با کسب ۱۰۵۲ برد صاحب رتبه چهارم در لیست مربیان صاحب بیشترین پیروزی در این لیگ است. برای جکسون هنوز راهی طولانی تا رسیدن به اسلون مانده است.اما مربی لیکرز این دلخوشی را دارد که در فینال های ۱۹۹۷ و ۹۸ لیگ، هنگامی که شیکاگو بولز روبه روی یوتا قرار گرفت و بولز با هدایت وی یوتای مجهز به کارل مالون و جان استاکتون را شکست داد و قهرمان شد، برتری وی به اسلون در معرض دید و ارزش گذاری ناظران قرار گرفت. به واقع جری اسلون هم در بیست و یکمین سال حضورش در «A.B.N» زخم های رقابت با جکسون را برتن دارد.

[وصال روحانی‎/منبع:Times.A.L]