سفرکارت

مزایا و معایب استفاده از سفر کارت

امروزه عابر بانک‌ها به‌سختی جایگزین مناسب برای پول نقد هستند. جدا از موضوع حجم، به‌خاطر سپاری انواع رمزها و مشکلاتی که در برخورداری از خدمات هریک از موسسات دارنده کارت‌های الکترونیکی وجود دارد؛ استفاده‌کننده از این ابزار مدرن را سردرگم می‌کند.

بنا به این متن از بدو تاریخ سفر درقالب های مختلف اتفاق افتاده است. اما واقعا سفرها با چه دلایلی انجام می شوند؟

شاید زمانی سفرها بیشتر با اهداف درمانی یا اقتصادی صورت می گرفته است اما هرچه زمان به جلو می‌رود سفرها موضوعات متنوع‌تری پیدا می‌کنند.

سفر تفریحی و ماجراجویانه، کاری، سفر به دلایل اجتماعی و سیاسی، سفرهای تحقیقاتی، سفرهایی که به دلایل معرفت شناسی و خودشناسی صورت می‌گیرند و موضوعات دیگری که سفر را موجب می‌شوند.

اگر بخواهیم از زاویه لذت‌گرایانه به پدیده سفر نگاه کنیم، ماجرا اندکی آسان‌تر می‌شود. این گروه از مسافران به دنبال تفریح؛ ماجرایی و فرار از زندگی روزمره و خستگی‌های مفرط سعی می‌کنند برای مدت کوتاهی هم که شده محل زیست خود را تغییر دهند.تا تنوع ناشی از شناسایی محیط تازه بتواند روحیه آنان را برای رویارویی دوباره با مشکلات و روزمرگی‌های جاری تقویت کند.

در این نوع سفر جایگزینی فضا از شهری به شهر دیگر یا از کشوری به کشور با رویکرد رسیدن به سرزمین‌های سرسیز، کوهستانی، ساحلی، گرمسیر یا سردسیر انجام می‌گیرد.این نوع سفر با هدف لذت‌گرایانه البته گاه با انواع دیگر سفر نیز همراه می‌شود.

به عنوان مثال گاه نتیجه این سفرها به‌نوعی سفرهای کاری یا حتی مهاجرت منجر می‌شود.نوع دیگری از سفر را سفرهای کاری تشکیل می‌دهند.

در ایران با توجه به جمعیت افزون بر ۷۰ میلیونی ساکن در آن و با توجه به جغرافیای شهرهای اقتصادی و تمرکز اغلب شهرهای پرجمعیت در مناطق مرکزی و جنوبی کشور؛ سفرهای کاری بیشتر به سمت مرکز یا جنوب ایران صورت می‌گیرد که البته اولویت اول با شهرهایی است که در مناطق مرکزی کشور به ویژه پایتخت واقع شده‌اند.

به همین دلیل سفرهای کاری نیز منوط به مهاجرت‌های کوتاه یا میان و بلندمدتی است که به مناطق دارای بازار کار صورت می‌گیرد.

تجربه نشان داده هسته محوری اغلب سفرهای کاری در ایران در تهران خلاصه می‌شود.

همین امر موجب شده که این منطقه؛ بیش از یک پنجم( بیش از۲۱ درصد) جمعیت کل کشور را در خود جای دهد و وسعت آن نیز به عنوان بزرگ‌ترین استان و پس از آن شهر کشور بیش از پیش گسترش یابد.

تنوع مشاغل در تهران و تراکم اغلب نهادهای اجرایی و سیاست‌گذاری و البته کارخانه‌جات و تولیدکنندگان در این منطقه واقع شده است و این امر موجب آن شده که مشاغل گوناگون با سطوح مختلفی از درآمد در این منطقه متمرکز شود.

با جمع بندی مطلب اخیر می‌توان گفت که بخش قابل توجهی از سفرهای کاری در کشور به سمت تهران و با هدف یافتن بازار تولید و متعاقب آن بازار فروش صورت می‌گیرد.

در سفرهای کاری آنچه در اولویت قرار می‌گیرد؛ اقتصاد است اما به دلیل تنوع و گونه‌گونی سطوح تفریحات در مکان‌هایی که بازار کار در آن‌ها وجود دارد، تاحدودی اهدافی مانند لذت‌جویی‌ و تفریح نیز تامین می‌شود ولو تا زمانیکه مکان موردنظر تازگی و طراوت خود را برای مسافر از دست نداده باشد.

در سفرهای سیاسی و سفرهایی که به دلایل اجتماعی صورت می‌گیرد، گاه اعتراض به مسایل سیاسی، اقتصادی یا اجتماعی و فرهنگی روز لزوم سفر را موجب می‌شود.

تجربه نشان داده جریان این سفرها که این‌بار با عنوان مهاجرت از آن یاد می‌شود بیشتر به سمت خارج از مرزهای کشور صورت می‌گیرد.ایرانیان کشورهای متعددی را در طول زمان مقصد سفرهای خود قرار داده‌اند.

تاریخ ایران از دیرباز شاهد گونه‌های متنوعی از این نوع مهاجرت‌ها بوده است که از سفرهای قبیله‌ای و عشایری از روزگار دور(دوره هخامنشیان و ساسانیان) آغاز می‌شود و تا دوره های سلجوقی، قاجار و دوره معاصر ادامه پیدا می‌کند.

به‌نظر می‌رسد آنچه به‌عنوان ثابت جامعه ایرانی در این سفرها موردتوجه قرار می‌گرفته؛‌ تداوم فرهنگ ایرانی و هویت ایران‌ساز بوده است که مدام ایرانی بودن او را به رخ می‌کشیده است.

سفرهای تحقیقاتی و آمد و شدهایی که به‌دلایل معرفت‌شناسی و خودشناسی صورت می‌گیرند نیز اگرچه گاه زیر لوای پدیده مهاجرت قابل تعبیرند و گاه در گروه سفرهای کاری جای می‌گیرند اما این گروه از سفرها به دلیل هدف روشن و منحصربه‌فردی که دارند؛ خود می‌توانند در گروه خاصی نیز دسته‌بندی شوند.

این سفرها که خاص دوره مدرنیته به شمار می‌رود( در روزگار کهن بسیار معدود و خاص تعداد انگشت‌شماری از مشتاقان علم بوده‌است) به‌ویژه با انباشته شدن مظاهر تمدن در برخی مناطق درروزگار گذشته؛ یکی از دلایل اصلی تغییر جغرافیای سکونت بوده‌است. سفرهای این حوزه را می توان از محلی به محل دیگر؛ از روستایی به روستای دیگر؛ از شهری به شهر دیگر؛ از استانی به استانی دیگر و از کشوری به کشور دیگر قابل گسترش دانست.

اگرچه امروزه سفر به مفهوم گذشته با شدت و حدت پیامدها و ابزار موردنیاز آن دشوار نیست و جدا از زندگی روزمره در داخل شهر به‌شمار نمی‌رود اما هنوز حتی برای آنان که حرفه اصلی آن‌ها به همین روش گره خورده‌است؛ به‌ویژه وقتی نوع ابزار سفر درقالب سفرهای هوایی، دریایی، ریلی و شوسه‌ای مطرح می‌شود؛ جذاب و پرهیجان است.

● کارت ملی سفر

شاید جاذبه‌های سفر و گردشگری است که اشاعه فرهنگ گردشگری در لوای "سفر کارت ملی" و "سفرهای ارزان‌قمیت" را در یک نگاه ضروری می‌نماید.

به‌دنبال تصمیم برای برقراری سفرهای ارزان در جامعه، بهمن‌ماه ۸۵ تفاهم‌نامه‌های طرح "سفر کارت ملی" از سوی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری با شرکت سرمایه‌گذاری ایران‌گردی و جهانگردی به‌عنوان مجری طرح و بانک سپه به‌عنوان بانک عامل و صادرکننده سفرکارت به امضا رسید تا تیرماه ۸۶ که واگذاری کارت‌ها برای کارکنان سازمان‌ها، ادارات و شرکت‌های دولتی آغاز شد.

سفرکارت‌ها ما را به یاد کارت‌های عابربانک یا کارت‌های اعتباری می‌اندازند که قرار است از قابلیت شارژ مبلغ معین برخوردار باشند.

در روزگاری که سفر یکی از روش‌های اصلی و ضروری بیش از نیمی از جمعیت ساکن در شهرهاست؛ سفرکارت‌ها می‌توانند جایگزین خوبی در ازای صورت‌حساب‌ها، هزینه‌های مورد استفاده مانند خدمات موجود در واحدهای اقامتی، گردشگری به‌جای پرداخت پول نقد باشند اما نه در شرایطی که گونه‌گونی کارت‌های اعتباری استفاده‌کنندگان از آن‌ها را با نوعی سردرگمی مواجه‌کرده است.

به عنوان مثال کسی‌که از خدمات بانکی استفاده می‌کند با انواع کارت در یک سیستم بانکی مشخص روبرو می‌شود و گاه به‌اجبار ناچار از به‌همراه داشتن دو یا سه نوع کارت اعتباری تنها از یک بانک می‌شود؛ به این شمار اضافه کنید انواع دیگر کارت های عابربانک از دیگر بانک‌های کشور که لززوما خدمات چندان متفاوتی ارایه نمی‌دهند؛ کارت‌های اعتباری فروشگاه‌ها و کارت‌بنزین و دیگر انواع کارت‌ها را.

لذا به‌نظر می‌رسد در دوره کنونی عابر بانک‌ها جایگزین مناسبی دیگر برای پول نقد نیستند زیرا این بار جدا از موضوع حجم، به‌خاطر سپاری انواع رمزها و مشکلاتی که در برخورداری از خدمات هریک از موسسات دارنده کارت‌های الکترونیکی وجود دارد؛ استفاده‌کننده از این ابزار به‌روز و مدرن را سردرگم نیز می‌کند.

به این مشکلات اضافه کنید این موضوع را که سفرکارت را نمی‌توان در دستگاه‌های خودپرداز ATM نقد کرد و فقط توسط دستگاه‌های کارت‌خوان POS در محل‌های موردنظر قابل استفاده است و تاکنون تنها ۲۱۸ دستگاه کارت‌خوان توسط بانک عامل نصب شده است.

اگر در شمار اهداف سیاست‌های بکارگیری این کارت‌ها؛ توسعه گردشگری و افزایش سفر و کاهش هزینه هاس سفر گنجانده شده باشد، لزما می‌توان موارد مورداستفاده از این کارت‌ها را در نمونه‌های موجود دیگر خلاصه کرد.