۷ ژانویه ـ انتخابات سال ۲۰۰۲ و نظر هگل در باره دمکراسی

به مناسبت پایان سال ۲۰۰۲ میلادی ، چند تاریخدان و فلسفه دان به بررسی نتایج انتخابات این سال در کشورهای مختلف پرداخته و با نظرات فلاسفه بزرگ تطبیق داده و مقایسه کرده اند. در این …

به مناسبت پایان سال ۲۰۰۲ میلادی ، چند تاریخدان و فلسفه دان به بررسی نتایج انتخابات این سال در کشورهای مختلف پرداخته و با نظرات فلاسفه بزرگ تطبیق داده و مقایسه کرده اند. در این میان پاره ای از پیروان «هگل» به تفسیر عقاید وی پرداخته و دمکراسی را پروسه ای چند مرحله ای خواندند که اگر دفعتاً در کشوری پیاده شود؛ بیشتر از سود، به جامعه زیان خواهد زد و اگر این کشور چند ملیتی و یا دارای دشمن خارجی باشد احیاناً به تجزیه آن منجر خواهد شد.

هگل فیلسوف آلمانی نیمه اول قرن ۱۹، از پایه گذاران «فلسفه تاریخ» نخستین رساله اش را درباره «حق طبیعی» و «قانون مؤثر» نوشت که کار بزرگی بود. برعلم منطق تعریف تازه نوشت و سپس کتاب «فلسفه حق» را تالیف کرد. این نکته که چه کسی، و چگونه رئیس کشور شود برای «هِگل» اهمیت ندارد؛ حتی اگر رئیس کشور « قیصر» باشد که مقامی موروثی و غیر دموکراتیک است، ولی با این شرط ؛ که این فرد [رئیس کشور] حامی و نگهبان حقوق مردم باشد و بکوشد که قوای سه گانه حکومتی منفک از هم عمل کنند و بادمکراسی هم مخالفت قلبی نداشته باشد و از تحقق آن ممانعت بعمل نیاورد.

این گروه وقوع «کودتا» را در کشوری محتمل دانسته اند که سیاسیون و دولتمردان آن از حل مسائل جامعه از راههای قانونی عاجز شده و به بن بست رسیده باشند و یا این که ارتش و آن دسته از فرماندهان آن که محبوبیت دارند زیر انتقاد غیر منصفانه قرار گرفته باشند و یا این که یک قدرت خارجی برترچنین تغییری را حمایت کند و یا این که برای دفاع قاطع از کشور و حفظ تمامیت و حاکمیت آن تغییر سریع مدیریت لازم باشد و در هر صورت ، کودتا در کوتاه مدت به دیکتاتوری منتهی خواهد شد و اگر بتواند رفاه مردم را تامین کند عمری طولانی خواهد داشت . این دانشوران کودتای تحت حمایت و نفوذ خارجی را بدترین نوع آن خوانده اند و....