رپ فراتر از موسیقی

رپ ترکیبی است از کلام قوی و موسیقی ضعیف , سخنی است که برای بیان بهتر خود سعی می کند از ابزار موسیقی بهره بگیرد

کافی است به چند نمونه از موسیقی رپ توجه کنید تا بتوانید به پیوندی که این سبک موسیقی در آن واحد با فرهنگهای مختلف در خود ایجاد می کند پی ببرید، به همین دلیل این سبک خاص از موسیقی (اگر بتوان به آن موسیقی گفت!) امروزه در میان انواع سبکهای موسیقی بصورت منحصربفرد و تا حدی مجزا قرار گرفته است. شاید در یک جمله بتوان رپ را در حقیقت ترکیب (یا ملغمه ای) از فرهنگ آفریقایی - آمریکایی بتوان نامید.

رپ ترکیبی است از کلام (قوی) و موسیقی (ضعیف)، سخنی است که برای بیان بهتر خود سعی می کند از ابزار موسیقی بهره بگیرد. زمانیکه ادعا می کنیم موسیقی وسیله پیوند تک تک افرادی است که بر روی این کره خاکی زندگی می کنند، رپ را می توان نوعی از موسیقی دانست که افراد هم خون و هم نژاد را بدون در نظر گرفتن اینکه دوست یا دشمن هستند، بیش از هر چیز به یکدیگر مرتبط می کند.

همین نکته می تواند عاملی باشد که رپ را تا حد زیادی از موسیقی - حتی پاپ - جدا می کند چرا که تاکید رپ بیش از حد بر گفتار و معنی آن است. اما هر آنچه هست در موسیقی رپ جذابیتی وجود دارد که نسل امروز به دنبال آن می رود. انگار رمز و یا گیرایی خاصی دارد که نسل قبل آنرا درک نمی کنند.

برای افرادیکه با موسیقی رپ ارتباط نژادی ندارند معمولا طرز بیان و سرعت ادای کلمات در این سبک، بسیار سریعتر از آن است که قابل تشخیص و تفهیم باشد. به همین دلیل برخی کارشناسان رپ را موسیقی ای می دانند که تنها برای افراد بومی می تواند مفید و مناسب باشد.

رپ را می توان نوعی تعبیر و ترجمه زبان معاصر شهری، جهت اعلام مخالفت تلقی نمود. بنابراین مانند موسیقی کانتری، به دهکده ها محدود نمی گردد، بلکه نمود از قدرتی است که می تواند بین ساکنین شهرهای بزرگ نیز اتحاد بوجود بیاورد. شاید بتوان هدف رپ را مقابله با غم و اندوهی دانست که در جو شهرنشینی بزرگتر، شدیدتر و نمایان تر است.

رپ نه تنها با اندیشه و احساس سر و کار دارد، بلکه با کلیه افراد جامعه در هر پست و مقامی سخن می گوید. در جایی که جرات استفاده از لغات به طور مستقیم وجود ندارد از موسیقی رپ برای بیان کلمات استفاده می شود.

اما هنگامی که کلمات انتقادی - احیاناً زشت و ناپسند - در قالب گفتار رپ پدیدار میشوند، برداشت شنوندگان علی الخصوص نسل جوان در هنگام گوش دادن به این موسیقی به شرایط آنها در لحظه بستگی دارد.

حالتی را در نظر بگیرید که رئیس شرکت شما وارد اتاقتان می شود و قصد دارد شما را مورد مواخذه قرار دهد، در این شرایط احتمالا معانی کلمات انتقادی بیشتر برایتان مصداق دارند. در مواردی که شنوندگان، موسیقی رپ را با درجه صدای بسیار بالا گوش می دهند، برای خود نوعی درگیری ذهنی و فرار موقت فراهم می کنند. آنها برای مدتی خود را از مشکلات روزمره زندگی که با آنها دست و پنجه نرم می کنند رها شده می پندارند. چرا که با گوش دادن به این موسیقی علاوه بر ایجاد شکاف میان خود و این مشکلات، حرفهای انتقادی مورد علاقه خود را نیز به جامعه بیان می کنند.

در مقابل قسمت بیشتر کلماتی که در آهنگ های رپ استفاده می شود، بسیار ساده و بی ضرر هستند و تنها ذهن را مشغول می کنند. برخی نیز بسیار گیرا هستند و معانی عمیقی را در ذهن تداعی می کنند. اینگونه ترانه ها زمانی که توسط فرد یا افراد خاصی اجرا می شوند تا مدت ها پس از شنیدن در ضمیر ناخودآگاه افراد باقی می مانند. Rapper های مختلف صداهای منحصر بفردی دارند که برای دسته ای از شنوندگان هم خوانی با آنها بسیار لذت بخش و راضی کننده است.

بر خلاف تصور عموم آنچه در موسیقی رپ حرف اول را می زند متن ترانه نیست! بلکه ضرب یا Beat است و متنی که خوانده می شود در درجه دوم الویت قرار دارد. رپ نه به ملایمت و لطافت موسیقی کلاسیک است و نه زرق و برق موسیقی پاپ یا راک را دارد. رپ فریادی از درد و احساسات واقعی از خشونت موجود در جهان را در خود نهفته دارد. حتی در مواردی رپ را بهترین ابزار موسیقی برای بیان درد و رنج بر شمرده اند.

اشخاصی که رپ می خوانند در حقیقت به احساسات خود جان می بخشند، البته مانند سبک های دیگر موسیقی برای این کار تنها از عشق بهره نمی گیرند. این موسیقی در مورد زندگی و مشکلات آن است، خصوصا مشکلات مردم آفریقایی - آمریکایی.

رپ موسیقی رنج، ستم، افسردگی و البته نوعی درمان است، برای بسیار این موسیقی می تواند جایگزین انواع مسکن ها شود.