وقتی گریه کردن نشانه بیماری محسوب می شود

گریه نکردن و سرکوب کردن احساسات منفی می تواند سلامتی انسان را در معرض خطر قرار دهد.

گریه نکردن و سرکوب کردن احساسات منفی می تواند سلامتی انسان را در معرض خطر قرار دهد.

تحقیقات نشان می دهند که گریه کردن یک واکنش احساسی تطبیقی و مفید در برابر ناملایمات و استرس ها است که فرآیندهای اضطرابی بدن از جمله فشارخون را تعدیل کرده و در تسکین غم و تنش نقش موثری ایفا می کند.

طی یک بررسی مشخص شد که ۸۵ درصد از زنان و ۷۵ درصد از مردان بعد از گریه کردن احساس بهتری داشته و آسان تر بر شرایط مسلط می شوند. معمولا زنان ۴ برابر مردان گریه می کنند.

در این مطالعات همچنین مشخص شد همان قدر که گریه برای سازگاری بدن در مقابل تنش ها مفید می باشد، گریه نکردن و سرکوب کردن احساسات منفی می تواند سلامتی انسان را در معرض خطر قرار دهد. بدین معنی که فروخوردن و عدم بروز احساسات با بالا رفتن فشار خون، اختلالات قلبی- عروقی، تضعیف سیستم ایمنی و افزایش خطر ابتلا به برخی سرطان ها ارتباط دارد.

نکته حایز اهمیت این است که گریه در بحران ها یک واکنش طبیعی به شمار می رود اما اگر به صورت مداوم و بدون علت تکرار شود نه تنها نقشی در تامین سلامتی بدن ندارد بلکه خود علامت اختلالات روحی از جمله افسردگی و اضطراب است و نیاز به درمان های روانپزشکی دارد.