بررسی جامعه شناختی نئاندرتال ها

شاید نئاندرتال ها از چماق استفاده نکرده باشند، اما خوک دریایی هم شکار می کردند. انسان شناسان استخوان های باستانی خوک دریایی را که نشانه های قصابی داشت، علاوه بر برخی بقایای …

شاید نئاندرتال ها از چماق استفاده نکرده باشند، اما خوک دریایی هم شکار می کردند. انسان شناسان استخوان های باستانی خوک دریایی را که نشانه های قصابی داشت، علاوه بر برخی بقایای دلفین، در دو غار در جبل الطارق کشف کرده اند. به گفته «کلیو فین لیسان» از موزه جبل الطارق این کشف تصویر نئاندرتال ها را به عنوان شکارچیانی هوشمند و سازش پذیر (به جای وحشیان) تقویت می کند. «فین لیسان» عضوی از یک گروه بین المللی انسان شناسان بود که استخوان های این پستاندار دریایی را کشف و تحلیل کردند. به گفته او «نئاندرتال ها نمی توانسته اند اینقدر احمق و کودن باشند. این افراد احتمالاً آگاهی خیلی خوبی از فصل ها داشتند و اینکه چه زمانی باید به شکار بروند.»

«فین لیسان» و همکارش «یولاندا فرناندز-خالوو» از موزه ملی علوم طبیعی مادرید، استخوان ها را در دو غار صخره یی مشرف به اقیانوس اطلس کشف کردند؛ غار گورام و غار ون گارد. این محل ها که قدمت شان تا حدود ۴۰ هزار سال پیش می رسد، دارای نشانه هایی از اجاق ها، ابزارسازی و بقایای نرم تنان، گرازها و خرس ها نیز هست، هر چند به گفته «فین لیسان» استخوان های خوک دریایی و دو نمونه دلفین هنوز هم یک جور راز است. استخوان های خوک دریایی حداقل نشانه های برش دارد که نشانگر قصابی شدن آن است. «می توانیم با اطمینان خاطر بگوییم آنها را می خوردند.» اما استخوان های دلفین هیچ نشانی از قصابی ندارد، شاید به این خاطر که نئاندرتال ها آنها را به خاطر چربی شان شکار می کردند.

اقتصاد مختلط

به گفته «اریک ترینکاوس» دیرین انسان شناس دانشگاه واشنگتن در سن لوئیس که در این تحقیق شرکت نداشته، حتی مرموزتر این است که نئاندرتال ها چطور از پس صید خوک دریایی و دلفین برمی آمده اند. «خوک دریایی مکانیسم فرار خیلی خوبی دارد که شنا نامیده می شود.» ممکن است نئاندرتال ها خوک های جوان را در فصل جفت گیری شکار کرده باشند، زمانی که به احتمال زیاد نزدیک خشکی پیدایشان می شد، در حالی که دلفین های به گل نشسته طعمه هایی راحت برای شکارچیان نیزه به دست ماهر بوده اند. «پت شیپ من» دیرین انسان شناس دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا هم اضافه می کند؛ «ما در آب زرنگ نیستیم. اینها حیواناتی بزرگ و به گمانم خوشمزه اند که مقدار زیادی چربی دارند.» تنوع حیواناتی که در غارها پیدا شده اند ممکن است این را هم توجیه کند که چرا نئاندرتال های ساکن ساحل شبه جزیره ایبری (شبه جزیره اسپانیا و پرتغال) مدت ها پس از آنکه برادران شان در خشکی منقرض شدند، دوام آوردند. «فین لیسان» می گوید؛ «فکر می کنم چیزی که نشان می دهد آن است که آنها اقتصاد مختلطی داشتند. اگر شما سال ها خشکسالی داشتید و کمبود گوزن و بز بود، عقب می نشستید.»

NewScientist.com, ۲۲ Sep.۲۰۰۸

اون کالاوی

ترجمه؛ الهیار امیری