غواصی

آدمیانی که در کرانه‌های دور و نزدیک رودخانه‌ها یا دریاچه یا دریاها می‌زیستند ناچار به شناگری در آب بودند تا با صید جانوران آبزی یا عبور از آب با شنا به فکر رفتن به عمق آب افتادند …

آدمیانی که در کرانه‌های دور و نزدیک رودخانه‌ها یا دریاچه یا دریاها می‌زیستند ناچار به شناگری در آب بودند تا با صید جانوران آبزی یا عبور از آب با شنا به فکر رفتن به عمق آب افتادند برای زیر آب رفتن شناگر لازم بود که مقدار هوای اضافی علاوه بر نفس خود ببرد لذا بعدها توانست یک نوع بادکنک آبی که از پوست جانوران ساخته و روی آن روغن مالی می‌شد استفاده کند.

رفتن به زیر آب برای مقاصد مختلف از جمله صید صدف‌ها و به دست آوردن مروارید بود که سابقه هزاران ساله دارد. امروزه غواصان با دستگاه‌های مجهزی به زیر آب می‌روند تا کاوش‌های علمی به عمل آورند یا چیزهای با ارزشی که به زیر آب فرو رفته از آب به در آورند و...

تاریخچه غواصی

اصل آشنائی بافن غواصی در نیاز و علاقه بشر به تسلط نظامی در دریا، انجام کارهای زیرآبی، تجارت زیرآبی و گسترش دروازه‌های دانش از طریق جستجو و کشف نهفته است. هیچ مدرکی به درستی به دست نیست که گویای این باشد که بشر چه وقتتوانست با حبس نفس در سینه برای مدتی زیر آب باقی بماند. ولی زمانی که غواصی به‌عنوان یک حرفه مورد استفاده قرار گرفت به پیش از پنج هزار سال پیش بار می‌گردد. در ابتدا غواصان با صید موادی چون غذا، اسفنج، مرجان و مروارید که بیشتر ارزش تجاری داشت در آب‌های کم عمق معمولاً زیر (۱۰ متر) عملیاتی محدود انجام می‌دادند. هرودت مورخ یونانی داستان‌های زیادی از غواصی را در تاریخ خود ثبت نموده که یکی به روایت او داستان غواصی به‌نام سیلیس (Seyllis) را بازگو می‌کند که در پنج قرن قبل از میلاد مسیح برای خشایارشا پادشاه ایران جهت کشف و جمع‌آوری گنج‌های غرق شده کار می‌کرد.

قبل از این هم مدارکی در دست است که مردانی به‌عنوان غواص به عملیات نظامی دست می‌زدند که از مأموریت‌های مهم آنها می‌توان بریدن لنگر کشتی‌های دشمن و سرگردان نمودن آنها در دریا و یا سوراخ نمودن کشتی‌ها و غرق آنها و همچنین ساخت دیواره‌های دفاعی در بندرگاه‌های خودی و تخریب موانع زیر آبی دشمن نام برد. نوشته‌های تاریخی نشانگر این است که اسکندر مقدونی در لنرگگاه شهر تایر (Tyre) لبنان کنونی در سال ۳۲۲ قبل از میلاد در محاصره او بود نه تنها غواصانی را برای از بین بردن موانع دشمن در این لنگرگاه به زیر آب فرستاد بلکه خودش نیز برای نظارت به کار غواصان به زیر آب رفت و حتی مدارک و آثاری در دست است که تعدادی از غواصان اولیه در اطراف بندرهای دریائی مدیترانه شرقی که قابل کشتیرانی بوده شرکت‌های خدمات زیر آبی تأسیس کرده بودند. این شرکت‌ها تقریباً یک قرن قبل از میلاد تأسیس شده بود و خوب هم سازماندهی گردیده بودند. به‌طوری که میزان دست مزد برای عملیات غواصی تعیین گردید. آنچه قابل ذکر است در این نرخ‌گذاری هرچه عمق زیادتر می‌شد دست مزد غواصان بیشتر بود. برای مثال به غواصان پس از پیدا نمودن شی گم شده در عمق ۲۴ پائی ۴/۲ شیء پیدا شده و در عمق ۱۲ پائی ۳/۱ و در ۳ پائی ۱۰/۱ آنرا پرداخت می‌نمودند. از آنجائی که غواصان اولیه می‌بایستی با حبس نفس غواصی نمایند آنها را از بچگی آموزش می‌دادند تا گنجایش شش‌ها، نیرو و جرأتشان به‌طور محسوس افزایش یابد. غواصان اولیه برای رفتن به زیر آب شش‌های خود را پر از هوا نموده و سنگ مسطح یا وزنه‌ای را به خود می‌بستند و یک طناب به دور کمر محکم می‌کردند و به این ترتیب سریع به زیر آب رفته و پس از پیدا نمودن شی مورد نظر با علامت دادن به‌وسیله طناب که به کمر بسته شده بود محافظ، او را به سطح آب می‌آورد. عمق‌هائی که این غواصان غوض می‌کردند. معمولاً بین ۸ تا ۱۰ پا بوده است و مدت زمان هم به‌طور معمول بین ۱ تا ۲ دقیقه. اما غوص‌های بسیاری با مدت زمان بیشتری هم در تاریخ ثبت شده است.