ایران در G۸, رئیس جمهور در ۸ D

این روزها سران دو بلوک هشت کشوری دور هم جمع شده اند تا آنچه را که مهمترین دغدغه های جهانی می دانند مورد بررسی قرار دهند برگزاری این دو اجلاس, هم از لحاظ زمانی با هم تطابق دارد و هم منطقه جغرافیایی آنها به هم نزدیک است

این روزها سران دو بلوک <هشت کشوری> دور هم جمع شده‌اند تا آنچه را که مهمترین دغدغه‌های جهانی می‌دانند مورد بررسی قرار دهند. برگزاری این دو اجلاس، هم از لحاظ زمانی با هم تطابق دارد و هم منطقه جغرافیایی آنها به هم نزدیک است. سران امریکا، روسیه، ژاپن، آلمان، فرانسه، کانادا، ایتالیا و انگلیس در ژاپن کنار یکدیگر نشسته‌اند و مقـام‌هـای عـالیـرتبـه ایران، مصر، ترکیه، مالزی، اندونزی، نیجریه، بنگلادش و پاکستان نیز مالزی را انتخاب کردند تا در آنجـا دغـدغه‌های خود را در یک نشست مشترک بررسی نمایند. در این دو اجلاس، بعضی موضوعات مشابه به ویژه مشکلات نـاشـی از خشکسالی و گرانی مواد غذایی مورد رسیدگی قرار می‌گیرد و البته تفاوت‌هایی نیز در دستور کار این دو اجلاس وجود دارد. در این میان آنچه که بسیار جالب به نظر می‌رسد مطرح بودن موضوع هسته‌ای ایران در نشست‌ها و گفتگوهای ۸G ‌و تأکید مقامات مالزی بر عدم طرح این مـوضـوع در نشسـت ۸D‌اسـت. یعنی در حالی که برخی قدرت‌های بزرگ از نفوذ خود در گروه هشت کشور صنعتی جهـان بـرای افـزایـش فشـارهـا بـر مـوضوع هسته‌ای ایران استفاده می‌کنند، اما ایران به عنوان یکی از پرنفوذترین و مهمترین اعضای ۸D‌ تلاش نکرده است از این نشست، برای خنثی کردن فشارهای تبلیغاتی ضد ایرانی بهره‌برداری نماید. البته این موضوع به خودی خود دارای اشکال است و قاعدتاً بـاید مسئولان دیپلماسی خارجی کشور، در این خصوص توضیح دهند، اما اشکال بالاتر، به سخنرانی رئیس جمهور اسلامی ایران در این اجلاس بر می‌گردد. دکتر احمدی‌نژاد در سخنرانی خود مشکل ۶۰ ساله فلسطین و حکایت تلخ کشتار زنان و کودکان آن دیار را به سران حاضر در اجلاس یادآوری کرد. او همچنین تأسف خود از تداوم اشغال عراق را بیان داشت. زیرا به تعبیر او، ارمغان این اشغال، قتل صدها هزار عراقی و عقب افتادن آن کشور از قافله پیشرفت جهان بوده است.

نگرانی دیگری که احمدی‌نژاد در سخنرانی خود به آن اشاره کرده است ناامنی‌ افغانستان و افزایش کشت مواد مخدر در این کشور بوده و نهایتاً او از روند نقض حقوق انسان‌ها ابـراز تـأسـف کـرده اسـت که از راههایی همچون <اعمال کنتـرل‌هـای ویـژه> و <تأسیس زندان‌های مخفی> پیگیری می‌شود. این نکات، موضوعاتی بوده است که در دستور کار اصلی اجلاس قرار نداشته اما رئیس جمهور ایران در سخنرانی خود به آن پرداخته است. در زمینه دستور کار نشست ۸D‌ ‌و موضوعات مرتبط با آن هم، احمدی نژاد بالارفتن قیمت نفت و گاز، نظام ناعادلانه تولید و توزیع، خشکسالی و مواردی از این قبیل را در کنار به مخاطره افتادن ارزش‌های فرهنگی و بومی مـورد اشاره قرار داده است. اما در هیچ یک از بخش‌های سخنرانی دکتر احمدی نژاد، به یک موضوع سرنوشت ساز مرتبط با ایران یعنی موضوع هسته‌ای و زورگوئی‌های جهانی نسبت به آن اشاره نشده است. همچنین تحریم‌های ناعادلانه و غیرانسانی غرب بخصوص در صنعت هواپیمایی و برخی خدمات عمومی که تاکنون جان صدها ایرانی بیگناه را به خطر انداخته است، مورد اشاره رئیس جمهور قرار نگرفته است. ممکن است عده‌ای بگویند از دیدگاه احمدی نژاد، موضوع هسته‌ای ایران <خاتمه یافته> تلقی می‌شود و تحریم‌ها نیزاز نظر او فاقد ارزش است. البته به نظر می‌رسد این فرضیه چندان قابل دفاع نیست. زیرا در همین ایام، مردان هسته‌ای ایران در کنار برخی دیپلمات‌های باسابقه و بعضی مقام‌های عالیرتبه در قوای مقننه و مجریه، در تلاش هستند تا با تأکید بر مذاکره، تبلیغات غیرواقعی پیرامون فعالیت هسته‌ای ایران را خنثی کنند و چهره صلح دوست ایران را به نمایش بگذارند. در مـورد تـاثیـر تحریم‌ها نیز، برخی مسئولان رسمی بارها بر ناعادلانه‌ بودن آنها پافشاری کرده‌اند و حتی لغو برخی قطعنامه‌های تحریم را نشانه اولیه برای اثبات حسن نیت طرف‌های مقابل ایران دانسته‌اند. اما اگر این استدلال که <پرونده هسته‌ای مختومه شده است> و <تحریم‌ها بی اثر است> توجیه قابل قبولی برای عدم طرح این دو موضوع در کنار دغدغه‌های جهانی رئیس‌جمهور در اجلاس۸D ‌باشد مطرح نمودن برخی دغدغه‌های دیگر نیز فاقد توجیه است. زیرا احمدی‌نژاد بارها اعلام کرده است <رژیم صهیونیستی به صورت طبیعی از بین رفتنی است> و <امریکا در آستانه سقوط و ورشکستگـی کـامـل قرار دارد.> پس قاعدتا رئیس جمهور بـایستـی از کنار دغدغه‌های مرتبط با رژیم صهیونیستی و زورگوئی‌های امریکا در سایر نقاط جهان نیز عبور می‌کرد.

تردیدی وجود ندارد که وعده الهی درخصوص محو ظالمان محقق خواهد شد، اما چه کسی می‌تواند در حال حاضر، وجود مزاحمت‌های قدرت‌های زورگوی جهانی در مواجهه با منافع ایران را تکذیب کند؟ مگر همزمان با اجلاس ۸D‌در مـالـزی، سـران ۸G‌در ژاپن بار دیگر به فضاسازی و زمینه‌سازی برای افزایش فشارها بر ایران نپرداخته‌اند؟ آیا در این شرایط، رئیس‌جمهور ایران نباید از تریبون پرمخاطب اجلاس ۸D‌برای دفاع از حق ایران استفاده کند؟ آیا بهتر نبود حتی برای فراخوانی همتایان خود در اجلاس مالزی برای <مقابله با نظام سکولاریسم بین المللی> چشم آنها را بر واقعیات مرتبط با ایران باز می‌کرد و از آنها گله می‌کرد که چرا حمایت از حقوق ایران به عنوان عضو موثر ۸D ‌را در دستور کار قرار نداده‌اند؟ راستی اگر دکتر احمدی‌نژاد به حقوق پایمال شده ایران اشاره می‌کرد، جذابیت بیشتری برای مخاطبان داشت یا آنکه او در حضـور بعضـی سخنگـویان رسمی و غیررسمی نظام‌های سکـولار و بعضـی دوستـان نـزدیـک امـریکـا، آنهـا را به پـرچمـداری مبـارزه بـا <نـظـام‌هـای بیـن المللـی که بر پایه سکولاریسم استوار شده است> فرا بخواند و نهایتاً همین افراد را به همکاری برای <ترسیم آینده‌ای که فارغ‌از سلطه‌گران است> تشویق نماید؟