بهترین مربی برای فرزندتان باشید

بدون تردید بـــزرگ ترین مشکل والدین با دانش آموزان, ترغیب کردن آن ها به همکاری و تشریک مساعی است وقتی دانش آموزان شیطنت می کنند, شما چه کار می کنید و چگونه به آن ها می گویید که نباید بچه های کوچ کتر را کتک بزنند

● آمــــوختن نظــم و تــــرتیب اولیــــه

بدون تردید بـــزرگ ترین مشکل والدین با دانش آموزان، ترغیب کردن آن ها به همکاری و تشریک مساعی است. وقتی دانش آموزان شیطنت می کنند، شما چه کار می کنید و چگونه به آن ها می گویید که نباید بچه های کوچ کتر را کتک بزنند؟

بچه ها باید بتوانند حدو حدود خود را تشخیص بدهند و بدانند که محدودیت هایی در کار است و نباید سر دیگران داد بکشند، به آن ها ناسزا بگویند و هــر کاری بخواهند انجام دهند.

شما برای این که در این راه فرزند خود را کمک کنید نباید حتماً با داد و بیداد، خشـــونت و یا کتک او را ادب کنید؛ بلکه معنای واقعـــی ادب کردن ، آمــــوختن و درس دادن است؛ یعنی این که به فـــرزند خود بیاموزید راه بهتری انتخاب کند.

● ایجـــاد اعتمــــاد

تربیت کودک از روز تولد او شروع می شود. رابطه عاطفی و سرشار از عشق و محبت با کودک است که به ما امکان می دهد او را در جهت رفتار معقول هدایت کنیم.

شما وقتی نیازهای اولیه دانش آموزان رابرآورده می سازید، اعتماد و اطمینانی برای آنان ایجاد می کنید؛ رابطه ای مبتنی بر اعتماد و اطمینان که فرزندان را به این نتیجه می رساند که شما صلاح او را می خواهید.

در واقع پدر و مادر به سه طریق می توانند به فرزندان خود آموزش دهند:

١- گفتگــوی آمـــوزنده :

از دوران طفولیت تا زمانی که کودک به مدرسه می رود، مهارت های فکری و جسمانی او افزایش می یابد و زمانی فرا می رسد که دانش آموزان دقیقاً می دانند چه می خواهند و حاضر نیستند که به راحتی از خواسته هایشان بگذرند.

ما باید به آن ها بیاموزیم چگونه از چیزی که به نفعشان نیست، دست بکشند و رفتارشان را تغییر دهند و نظم و انضباط را نیز رعایت کنند. هنگام طفولیت، وقتی فرزندمان گریه می کند، بلافاصله بغلش می کنیم و خواسته هایش را برآورده می سازیم، اما وقتی بزرگ تر می شوند، باید به آن ها یاد بدهیم که رفتارشان را کنترل کنند.

٢- لحـــــن قاطــع امــــا با محبـت

شما باید به فرزند خود کمک کنید تا خواسته ها و نیازهایش را بشناسد و به گونه ای صحیح خواسته های خود را برآورده سازد. آموختن انضباط برای راحتی پدر و مادر و یا حفظ آرامش نیست، هرچند به این امر نیز کمک می کند. هدف این است، که مهارت های فرزندتان را افزایش دهید.

٣- اصــلاح اشتباهـــات

اشتباه کردن بخشی از زندگی است و شما یکی از بزرگ ترین کمک هایی که می توانید به فرزندتان بکنید، این است که به او بگویید می تواند اشتباه کند و اشکالی ندارد، به شرط آنکه در مقام اصلاح اشتباهش برآید.

● به رفتار خـــودتان تــوجه کنیـد

گاهی اوقات لازم است ابتدا مشکلی را که در وجود خودمان است، برطرف کنیم. اگر ما برای حل مشکل فرزندمان او را کتک می زنیم، نمی توانیم از او انتظار داشته باشیم که برای رسیدن به خواسته خود سایر بچه ها را کتک نزند!

● توجه کم مــی تواند باعث بـــدرفتاری در دانش آموزان شــــود

این درست است که بچه ها گاهی رفتار بسیار ناخوشایندی دارند، زیرا آن ها هنوز مهارت های خود را توسعه نداده اند، و نمی توانند ارتباط درستی با بزرگ تر ها برقرار کنند، ولی در این خصوص ممکن است خود والدین نیز مقصر باشند، بدین صورت که بی توجهی والدین به فرزندان خود، گاه سبب بروز رفتار نادرست آنان می شود. دانش آموزانی که والدین شان به آن ها توجه کافی ندارند، سعی می کنند با بدرفتاری، توجه والدین را به خود جلب کنند.

برای مثال، جیغ و داد راه می اندازند، اشیاء را به اطراف پرت می کنند و… این رفتار ممکن است برای والدین قابل قبول نباشد، زیرا دانش آموزان می خواهند توجه آن ها را به خود جلب کنند، حتی اگر این جلب توجه به قیمت ایجاد عصبانیت برای والدینشان باشد.

در واقع، حتی اگر والدین با دانش آموزان خود با عصبانیت نیز رفتار کنند، بهتر از آن است که هیچ توجهی به آنان نداشته باشند. اگر شما در باره نحوه تربیت کودک خود نگران هستید، می توانید به سۆالات زیر پاسخ دهید:

۱ـ آیا شما تا به حال به کودک خود گفته اید که دقیقاَ چه کارهایی را باید انجام دهد و چه کارهایی را نباید انجام دهد؟

۲ـ آیا وقتی فرزندتان کار خوبی انجام می دهد او را تشویق می کنید؟

۳ـ آیا وقت کافی به او اختصاص می دهید؟

والدینی که بیشتر به رفتار بد فرزندان خود توجه می کنند، باید سعی کنند که رفتار خوب آنان را نیز در نظر بگیرند و آن ها را تشویق کنند، برای مثال وقتی فرزندتان به خواندن کتاب توجه نشان می دهد، او را تحسین کنید و به او بگویید: آفرین!

چقدر خوب است که از این کتاب خوشت آمده یا این که وقتی او از عهده کاری به خوبی برمی آید، بگویید: تو پشتکار خوبی داری و او را تشویق کنید.

● توجه زیاد نتیجه منفــــی دارد

بعضی اوقات رفتار غلط دانش آموزان در نتیجه توجه زیاد والدین به آن هاست. برای مثال، دانش آموزان در سنین پیش دبستانی خودشان می توانند لباس هایشان را عوض کنند، موهایشان را شانه بزنند و یا اسباب بازی های خود را مرتب کنند. انجام این کارها باعث رشد استقلال در دانش آموزان می شود و بدین ترتیب آن ها احساس می کنند که می توانند از عهده انجام وظایف خود برآیند. در واقع، والدینی که بیش از حد در انجام کارهای فرزندانشان به آن ها کمک می کنند، مانع پرورش حس استقلال او می شوند و بدین ترتیب فرزندان نیز یاد می گیرند که هر روز درخواست تازه ای از والدین خود داشته باشند، درحالی که والدین آگاه به فرزندانشان یاد می دهند که انجام وظایف شان را به عهده بگیرند.

اختیار دادن بیش از حد به کودک می تواند باعث بدرفتاری او شود.

برخی از والدین به کودک اجازه می دهند هرکاری می خواهد انجام دهد، به این علت که:

گاهی والدین برای جلوگیری از دعوا و نزاع، این گونه رفتار می کنند،عده ای هم عقیده دارند فرزندانشان به هیچ وجه نباید ناراحت شوند، زیرا گمان می کنند که دانش آموزان ناراحت به معنای والدین ناآگاه هستند و عده ای دیگر نیز از این واهمه دارند که اگر فرزندان خود را بیازارند، آن ها دیگر علاقه ای به والدین خود نخواهند داشت؛ درحالی که دانش آموزان بوجود محدودیت و قانونمندی در امور نیاز دارند.

● والدین خـوب نحـــــوه رفتار صحیح با فرزندان را می دانند

والدین آگاه می دانند در هر سنی باید چه توقعی از فرزند خود داشته باشند، تا چه اندازه در انجام کارها به او کمک کنند، چطور به او توجه کنند، چگونه رفتار قانونمند را به او بیاموزند و تا چه میزان برای او، محدودیت قایل شوند. ممکن است شما در انجام این امور دچار خطا شوید، ولی آن چه مهم است این است که به اشتباه خود پی ببرید و درصدد اصلاح آن برآیید. شما باید نسبت به فرزند خود صبور باشید، در واقع با رعایت این نکات شما به کودک خود کمک می کنید تا فردی خوش خلق، مسئول و مستقل بار بیاید.

● والدین قاطـــــع

والدین قاطع و سخت گیر اغلب دانش آموزانی انعطاف پذیر دارند، زیرا رفتار این گونه والدین، با وجود خشونت، قابل پیش بینی است؛ بنابراین فرزندانشان دقیقاً می دانند که باید از چه قوانینی پیروی کنند و چگـــونه خود را با رفتار آن ها تطبیق دهند تا دچار دردسر نشوند، در نتیجه این دسته از دانش آموزان به ندرت تنبیه می شـــوند، به علاوه آن ها می دانند که برای والدین شان مهـــم هستند و پدر و مادر به آن ها عشق مـــی ورزند، چون آن ها این نکته را به فـــرزندانشان نشان مــی دهند. در نتیجه در کنار قـــوانین خشک، محبت بی قید و شرط هم وجود دارد.

● والـدیـن مستـبــــــــد

والدین مستبد تقریبا همیشه در برخورد با فرزندان خودعصبانی هستند. خیلی اوقات عصبانیت آن ها هیچ ربطی به رفتار دانش آموزان ندارد و اغلب تنش های خود را با تنبیه و تحقیر فرزندانشان آرام می سازند. تحقیر و تنبیه بیش از اندازه والدین بر بعضی دانش آموزان تأثیر مخربی دارد و باعث می شود تا آن ها ناخودآگاه در آینده همان گونه که به آنان نسبت داده شده است، افرادی شرور و خرابکار شوند. پایه روابط در این خانواده ها براساس اعمال زور و ترس بنا شده است. دانش آموزان فقط باید همان کاری را انجام دهند که به آن ها گفته می شود و در غیر این صورت، احتمالاً تنبیه بدنی می شوند.

● والدیـن سهل گیـــــــــــــر

والدین سهل گیر بسیار فراوان اند. این نوع والدین به کودک خود اجازه می دهند هر کاری دوست دارد، انجام دهد و در واقع فکر می کنند با این کار می توانند محبت و علاقه خود را به او نشان دهند، درحالی که یکی از موارد مهم در تربیت دانش آموزان این است که آن ها با محدودیت ها و قوانین آشنا شوند و پدر و مادر نخستین افرادی هستند که باید این قوانین را به فرزندان خود آموزش دهند. دانش آموزان باید یاد بگیرند که اجازه ندارند هر کاری را بخواهند انجام دهند و در واقع آموزش این موارد به کودک از علاقه ما به او چیزی نمی کاهد.

● قـبـــــول مسئــولیت

برای آن که فرزندتان کم کم احساس مسئولیت کند، بهتر است در کارهای خانه از او کمک بخواهید، به این ترتیب او یاد می گیرد که به عنوان عضوی از خانواده باید کارهایی انجام دهد و مسئولیت بسیاری از امور را برعهده گیرد. افرادی که در کودکی و نوجوانی کارهای خانه را با رضایت کامل و به خوبی انجام می دهند، در بزرگسالی نیز می توانند به خوبی از عهده مسئولیت های خودبرآیند.

● کــــــــــــلام آخـــــــــــــــــــــــر

شما باید علاوه بر آن که دانش آموزان خود را ملزم به رعایت قوانین و مقررات می کنید به آن ها آزادی عمل دهید تا عزت

نفس بیابند و بتوانند خود را باور کنند. بدین ترتیب دانش آموزان می توانند جنبه های منحصر به فرد خود را درک کنند و به امکانات بالقوه خود برسند.

دانش آموزان باید اجازه داشته باشند اشتباه کنند، اما در مقام اصلاح خود برآیند و از اشتباهاتشان درس بگیرند تا به موفقیت بیش تری برسند. شما باید بتوانید بهترین مربی برای فرزندان خود باشید، زیرا آن ها به والدینی احتیاج دارند که بیش ترین تلاش خود را می کنند و مسئولیت اشتباهاتشان را نیز می پذیرند.